محل تبلیغات شما

ثبت نام



شرکت ها بعد از آن که به ثبت رسیدند موظف هستند تا با مراجعه به اداره دارایی پرونده مالیاتی و دفاتر قانونی خود را دریافت نمایند. این شرکت ها که  شرکت های بدون فعالیت  نام دارند هر ساله باید این دفاتر را در موعد مقرر دریافت کنند و با تکمیل آنها به اداره دارایی برای یک سری قوانین مالیاتی و دولتی تحویل دهند.

گاهی ممکن است شرکتی همه فعالیت های ثبتی را انجام دهد ولی کد اقتصادی و پرونده دارایی را دریافت نکنند و یا بعد از مدتی فعالیت به هر دلیل فعالیت خود را متوقف نمایند. شرکت هایی که به هر دلیل هیچ فعالیتی در آنها انجام نمی شود و حتی کوچکترین قرارداد و خرید و فروشی در این شرکت ها انجام نمی شود شرکت های غیر فعال یا بدون فعالیت هستند که باید در این خصوص اداره دارایی اطلاعات لازم را دریافت نماید. عدم دریافت اطلاعاتی توسط این اداره به منظور عدم ارائه دفاتر محسوب می شود و نه عدم فعالیت شرکت.

شرکت های بدون فعالیت
به همین دلیل توصیه می شود که شرکت هایی که پس از آگهی و ثبت شرکت خود اقدامی انجام نمی دهند و یا بعد از مدت زمانی مشخص قصد انجام عملیاتی را ندارند این موضوع را با نامه ای تحت عنوان نامه عدم فعالیت به اداره دارایی اطلاع رسانی کنند.
بنابراین با تشکیل شخصیت حقوقی در هر قالب تعریف شده در قانون تجارت وظایفی بر عهده شرکت ها است که باید هر ساله انجام دهند و در صورت عدم انجام این فعالیت ها موجبات جریمه مالیاتی و یا علی الراس شدن مالیات را برای خود فراهم می کنند.

در نتیجه شرکت پس از ثبت ، اولین اقدامی که باید انجام دهد این است که تشکیل پرونده مالیاتی بدهد. برای این کار باید حوزه مالیاتی خود را مشخص کند تا بتواند در پایان سال مالی تعیین شده در اساسنامه شرکت فعالیت و یا عدم فعالیت خود را به اثبات برساند.
این موضوع از آنجایی بیشتر اهمیت پیدا می کند که در زمان نهایی شدن ثبت شرکت خود اداره ثبت شرکت ها هم موضوع را از طریق نامه ای به اداره دارایی گزارش می دهد.


از این رو توجه به شرایط زیر برای تعیین فعالیت اهمیت دارد:
شرکت ها باید هر ساله در ابتدای سال یعنی در ۴ ماهه نخست سال بعد اظهارنامه مالیاتی سال قبل را به اداره مالیاتی تحویل داده باشند. بنابراین شرکت های بدون فعالیت مطابق با قانون باید اظهارنامه خود را تنظیم نمایند و به همراه دفاتر خود بصورت کاملا سفید تحویل دهند. برای این کار هم می توانید حضوری اقدام نمایید و هم از طریق پست.

دفاتر حقوقی شرکت ها شامل یک دفتر رومه و یک دفتر کل می باشند که بعد از نهایی شدن شرکت و بصورت سالیانه در اختیار شرکت ها قرار می گیرد و باید مطابق با قوانین و مقرراتی بدون خط خوردگی و با دقت و تمیز در هر روز تکمیل و در نهایت در پایان تحویل داده شود. عدم ارائه این دفاتر جریمه مالیاتی به همراه دارد یعنی مالیات بصورت علی الراس محاسبه می شود و دفاتر برای سال بعد دیگر تحویل گرفته نمی شوند و دفاتر جدید هم صادر نمی شود.

شرکت های بدون فعالیت
شرکت ها زمانی می توانند نامه عدم فعالیت را تنظیم و به اداره دارایی ارائه نمایند که واقعا هیچ فعالیتی نداشته باشند زیرا در صورت مشهود شدن این موضوع از طریق اسناد دیگر ، مثلا در زمان خرید به نام شرکت یک فاکتور هم از فروشنده کالا به اداره مالیات ارائه می شود ، باعث جریمه شرکت خواهد شد.

در نظر داشته باشید که تنها شرکت های غیر فعال دوره قبلی عدم فعالیت خود را می توانند گزارش نمایند. یعنی هر سال باید نامه عدم فعالیت سال قبل را نهایتا ارائه نمایند و دوره های قبلی شامل حال عدم فعالیت نمی شوند.

شرکت های بدون فعالیت
همیشه این نکته را به یاد داشته باشید که عدم گردش مالی در سیستم یک شخصیت حقوقی به معنی عدم فعالیت تلقی نمی شود. حتی یک خرید کوچک و یا داشتن یک قرار داد بلند مدت هم می تواند به عنوان فعالیت مد نظر قرار داده شود.
نامه عدم فعالیت شرکت را نمی توان برای سال بعد تنظیم کرد.

در صورتیکه مدت زمان زیادی از عدم فعالیت شرکت بگذرد شرکت منحل خواهد شد بدون تشکیل پرونده مالیاتی و یا دارایی نمی توانید نامه عدم فعالیت تنظیم کنید.

نامه عدم فعالیت را هر بار باید تکرار کرد. یعنی اگر شرکتی چند سال فعالیت ندارد باید در هر سال برای عدم فعالیت سال قبل نامه عدم فعالیت ارسال شود.

در نتیجه اگر شرکت های غیر فعال در موعد مقرر یعنی در زمان چهار ماهه اول سال نسبت به اعلام غیر فعال بودن شرکت امتناع کنند و یا فراموش کنند و یا دفاتر پلمپ خود را به همراه اظهارنامه مالیاتی سال قبل ارسال نکنند مشمول جریمه علی الراس شدن مالیات می شوند.

شرکت های بدون فعالیت
نکته مهم این است که شرکت ها تنها به اندازه سود و دست آورد مالی که دارند هر ساله مطابق با دفاتر پلمپ و اظهارنامه مالیاتی خود مشمول پرداخت مالیات می شوند و اگر شرکتی فعالیت کم داشته باشد نیازی به پرداخت مالیات سنگین ندارد و نباید از این موضوع ترسی به دل راه داد.

اما اگر در زمان مقرر اقدام به ارائه نامه عدم فعالیت نکنید و یا دفاتر خود را از ترس مالیات زیاد ارسال نکنید این موضوع می تواند بهای سنگینی برای شما داشته باشد. مالیات علی الراس معمولا از دید صاحبین شرکت منصفانه نیست و سنگین تر محاسبه می شود.

تنطیم دفاتر پلمپ و یا ارائه اظهارنامه مالیاتی و حتی اقدامات مربوط به شرکت های غیر فعال معمولا با حساسیت زیادی دنبال می شود. بخصوص اگر شرکتی بدون دلیل چند بار اجازه دهد که مالیات او علی الراس شود.



اگر کسی اختراع مربوط به دیگری را کپی کند یا اختراع ثبت شده دیگری را بدون اجازه وی توزیع کرده یا بفروشد مرتکب نقض حقوق مربوط به اختراع شده است و صاحب حق انحصاری می تواند علیه او در مرجع قضایی طرح دعوی کند.
نقض حقوق مربوط به اختراع

خلاصه این که هرگاه کسی بدون اجازه دارندة ورقه اختراع یا نماینده قانونی نی به حقوق انحصاری مربوط به اختراع وی کند، دارندة حق می توتاند علیه او طرح دعوی حقوقی و کیفری نماید.

در حقوق داخلی ایران نیز باین اختیار و حق برای دارنده ورقه اختراع پیش بینی شده است که در صورت نفض حقوق وی به مرجع قضائی مراجعه کند.

با توجه به مو اد 63 و 64 آیین نامه اصلاحی، مالک علائم تجارتی و همچنین صاحب ورقه اختراع و یا قائم مقام قانونی آنان می توانند تحت شرایطی به نزدیکترین دادگاه مراجعه و درخواست صورت مشروحی از محصولاتی را که به ادعای آنها با حق حاصل از علامت تجارتی و یا اختراع آنها مخالف است بنمایند.

همچنین در دعاوی که راجع به حقوق حاصله از ثبت علامت تجارتی و یا حق ثبت اختراع اقامه می شود، معترض در دعاوی حقوقی و شاکی خصوصی در دعاوی جزایی می توانند در هر موقع از مراجع قضایی که موضوع آنها مطرح است ثدور قرار تأمین دلیل یا توقیف محصولات تقلبی و تقلیدی یا تقاضای صدور قرار دستور موقت نسبت به عدم ساختت یا فروش یاورود اجناس تقلبی یا تقلیدی را بنماید و مراج قضایی مزیور موظفند نسبت به تقاضای نامبرده موافقت نمایند.


توضیح پیرامون برخی معاهدات بین المللی


الف-معاهده برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری
ب-سند پاریس در خصوص معاهده برن
عناصر اصلی مورد حمایت برن عبارتند از:
1-رفتار ملی که به معنی حمایت کشورهای عضو از آثار دیگر کشورهای مشابه حمایت در کشور خود است.
2-رعایت حداقل حقوق که بموجب آن کشورهای عضو باید حداقل حمایت های مقرر در معاهده برن را پیش بینی و اجرا نمایند.
ج-موافقت نامه جنبه های تجاری حقوق مالکیت فکری موسوم به معاهده تریپز:
معاهده تریپز از حقوق مالکیت فکری علایم تجاری،حق ثبت اختراع،حق مولف و نظایر آن حمایت می کند.
د-مقررات قرارداد اتحادیه پاریس:
قانون الحاق دولت ایران به اتحادیه پاریس برای حمایت مالکیت صنعتی برای کسانی که موسسات آن ها در خارج از ایران واقع است و عضو اتحادیه مزبور می باشند مزایایی بشرح ذیل قایل شده است.
1-اعضای اتحادیه در سایر کشورهای عضو اتحادیه از لحاظ حقوق مالکیت صنعتی از همان مزایایی استفاده می کنند که اتباع آن کشور دارا می باشند به شرط آنکه شرایط و تشریفاتی را که برای اتباع کشور در نظر گرفته شده است رعایت نمایند.
2-عضو اتحادیه که در کشور خود علامتی را به ثبت رسانیده است می تواند حمایت علامت خود را در کشورهای دیگر عضو اتحادیه تحصیل نماید مگر آنکه علامت مزبور به حقوق مکتسبه اشخاص لطمه وارد سازد.
عضو اتحادیه که در کشور خود علامتی را به ثبت رسانیده است می تواند حمایت علامت خود را در کشورهای دیگر عضو اتحادیه تحصیل نماید مگر آنکه علامت مزبور به حقوق مکتسبه اشخاص لطمه وارد سازد.
عضو اتحادیه که در کشور خود تقاضای ثبت علامتی را نموده است در سایر کشورهای عضو اتحادیه در مدت 6 ماه پس از تقاضای ثبت برای تقاضای ثبت همان علامت حق تقدم دارد.
4-علامات مشهور در کلیه کشورهای عضو اتحادیه مورد حمایت قرار می گیرند.
5-اعضای اتحادیه از ثبت علاماتی که مشابه نشان ها و درفش ها و مهرها و سایر علامات رسمی اعضای اتحادیه باشند و علامات مزبور به دفتر بین المللی اتحادیه اعلام شده باشد خودداری خواهند نمود.
6-نسبت به حق انتقال علامت و همچنین اجازه استفاده از علامت و استفاده چند شخص از علامت تسهیلاتی در نظر گرفته است.
7-در نمایشگاه ها علامات مورد حمایت قرار می گیرند.
8-کیفیت محصولی که علامت کارخانه یا تجارتخانه باید روی آن گذارده شود نمی تواند در هیچ مورد مانع ثبت علامت مزبور شود.
9-مقرراتی برای ضبط و توقیف محصولات تقلیدی در نظر گرفته شده است.
10-ممالک عضو اتحادیه مکلف شده اند حمایت واقعی اتباع اتحادیه را در مقابل رقابت نامشروع تامین کنند.
عضویت ایران در مجامع بین المللی
الف-کنوانسیون پاریس
گرچه تصویب قانون ثبت علایم تجاری و اختراعات در ایران در سال 1310 اتفاق افتاده و اصلاحیه آیین نامه نیز در سال 1337 با تغییرات کلی تصویب شده است اما پذیرش عضویت ایران در کنوانسیون پاریس به سال 1958 بر می گردد و ایران جزو 36 کشور اولیه ای است که به این کنوانسیون ملحق شده اند.
ب-عضویت در سازمان جهانی مالکیت فکری
از آنجا که پذیرش عضویت در سازمان جهانی مالکیت فکری منوط به عضویت در یکی از اتحادیه های پاریس و برن یا عضویت در سازمان ملل متحد و یا هر هر موسسه و سازمان وابسته به آن است لذا با توجه به عضویت ایران در اتحادیه پاریس و نیز عضویت در سازمان ملل متحد،آژانس بین المللی انرژی اتمی،یونسکو،دیوان داوری بین المللی و .بستر لازم برای عضویت ایران در سازمان مذکور فراهم و با پیشنهاد وزارت امور خارجه و تصویب هیات وزیران و مجلس شورای اسلامی،تقاضای جمهوری اسلامی ایران در آذر ماه 1380 (دسامبر 2001) به دبیرخانه این سازمان در ژنو تسلیم و از تاریخ 23/12/80 رسماَ به عضویت وایپو درآمده است.
سازمان جهانی مالکیت فکری(WIPO)هم اکنون از طریق 22 کنوانسیون شامل 16 کنوانسیون مربوط به حقوق مالکیت صنعتی و 6 کنوانسیون مربوط به حقوق مالکیت ادبی و هنری(کپی رایت) حفاظت،صیانت و نظارت بر حقوق مادی و معنوی کشورهای عضو را در ارتباط با ماموریت محوله مطابق اساسنامه خود بر عهده دارد.
ج-عضویت در معاهده مادرید،برن و PCT
گرچه ایران در سال 2003 به عضویت در معاهده مادرید پذیرفته شده است لیکن تاکنون کشور ما به عضویت Bern ,PCT,Patent در نیامده است.

شرکت ها و موسسات انفورماتیکی به شرکت هایی گفته می شود که در اداره ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری به ثبت قانونی رسیده باشند و موضوع فعالیت آنها در اساسنامه صرفاَ در زمینه انفورماتیک باشد.شرکت‌های انفورماتیکی از سال ۱۳۶۹ مشمول اخذ رتبه بندی گردیده اند. رتبه بندی شرکتهای انفورماتیک در واقع یک تقسیم ‌بندی کمی و کیفی در عرصه فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور می باشد که این رتبه‌بندی در احراز صلاحیت شرکت‌ها برای تمامی پروژه‌های کامپیوتری در سراسر کشور اام‌آور تلقی می‌ گردد. رتبه بندی انفورماتیک به صورت ۱ تا ۷ بوده که در آن رتبه ۷ پایین ترین و رتبه ۱ بالاترین درجه را دارد.

گواهی رتبه بندی انفورماتیک به مدت یک سال اعتبار دارد و پس از آن با ارائه اظهارنامه مالیاتی جدید، شرکت ها می توانند امتیاز بیشتری کسب کرده و رتبه بالاتری اخذ نمایند.
رتبه بندی شرکت های انفورماتیک در 15 شاخه زیر انجام می گیرد:
1. رائه و پشتیبانی سخت‌افزاری Mainframe
2. تولید و ارائه رایانه‌های غیرMainframe
3. تولید و ارائه دستگاه‌های جانبی
4. تولید و ارائه قطعات و مومات
5. تولید و پشتیبانی نرم‌افزارهای سفارش مشتری
6. ارائه و پشتیبانی بسته‌های نرم‌افزاری و نرم افزارهای حامل محتوا
7. ارائه و پشتیبانی نرم‌افزارهای پایه، سیستم و ابزارها
8. خدمات شبکه‌های اطلاع رسانی Providers
9. شبکه داده‌های رایانه ای و مخابراتی
10. امنیت فضای تولید و تبادل اطلاعات
11. مشاوره و نظارت بر اجرای طرح‌های انفورماتیکی
12. آموزش و پژوهش
13. خدمات پشتیبانی
14. سیستم‌های ویژه
15. سیستم های اتوماسیون صنعتی

    ضوابط رتبه بندی شرکتهای تازه تاسیس

 شرکت های تازه تاسیس و یا شرکت هایی که فاقد اظهارنامه مالیاتی باشند در صورتی که واجد شرایط ذیل باشند می توانند در حداکثر دو رشته رتبه ۷ را اخذ نمایند.
1- اساسنامه آنها در ارتباط مستقیم با فعالیتهای انفورماتیکی باشد.
2- درخواست ارزیابی برای حداکثر دو رشته فهرست تفصیلی فعالیت را ارائه نمایند.
3- حداقل یک لیست بیمه ماهانه که در آن حداقل سه نیروی تمام وقت مشتمل بر مدیرعامل و دو کارشناس مشغول به کار باشند را ارائه نمایند.
4- مدیرعامل شرکت دارای مدرک تحصیلی حداقل لیسانس باشد.
به این شرکتها برگه احراز صلاحیت موقت با دوره اعتبار یک سال داده خواهد شد.

    آخرین تغییرات رتبه‌بندی شورای‌عالی انفورماتیک

_ تا سال 84 دو پارامتر " میزان حقوق و دستمزد پرداختی شرکت ها به کارکنان " و " میانگین درآمد مشمول مالیاتی شرکت ها " عوامل تعیین کننده رتبه شرکت ها در شورای عالی انفورماتیک بودند اما بر اساس تغییرات اعمال شده در سال 90، عامل " رضایت مشتری " به عنوان سومین پارامتر تعیین رتبه بندی شرکت ها در نظر گرفته شد.
_ بنا بر ضوابط جدید تنها شرکت‌هایی مجاز به انعقاد قرارداد همکاری با سازمان‌های دولتی می باشند که در لیست رتبه‌بندی شورای عالی انفورماتیک قرار گرفته باشند.

    ارزیابی و بررسی رتبه بندی شرکت های انفورماتیک

اصولاَ برای اخذ گرید و یا اخذ رتبه انفورماتیک مدارک تحصیلی مدیر عامل و کارشناسان مورد بررسی قرار می گیرد. مدیرعامل می بایست در یکی از رشته های علوم کامپیوتر و مهندسی کامپیوتر (سخت افزار و نرم افزار و کلیه گرایش ها)، مهندسی فناوری اطلاعات، مهندسی برق، مهندسی مکانیک، مهندسی عمران، مهندسی شیمی، مهندسی صنایع، ریاضی، فیزیک و آمار دارای حداقل مدرک کارشناسی معتبر از سوی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و یا وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی باشد و به طور تمام وقت در شرکت حضور داشته باشد. ملاک تمام وقت بودن ارائه فهرست بیمه شرکت است. در صورتی که مدیر عامل مدرک دیپلم یا فوق دیپلم داشته باشد با ارائه سابقه کار تخصصی در زمینه انفورماتیک و عضویت در هیئت مدیره یا مدیرعاملی شرکت های دارای گواهی رتبه بندی انفورماتیک (دیپلم: 10 سال- فوق دیپلم کامپیوتر: 4 سال- فوق دیپلم در رشته های مرتبط: 6 سال-فوق دیپلم در سایر رشته ها: 8 سال) می تواند نسبت به اخذ رتبه اقدام نماید. همچنین ، شرکت مذکور می بایست حداقل دارای دو کارشناس تمام وقت (با ارائه سه فهرست بیمه متوالی) با حداقل مدرک کارشناسی در رشته های مذکور باشد.
پارامتر نیروی انسانی:
در پارامتر نیروی انسانی میزان حقوق دریافتی و دستمزد اظهار شده در جداول مربوط به حقوق و دستمزد اظهارنامه مالیاتی مورد ارزیابی قرار می گیرد. در صورتی که شرکت دارای اظهارنامه مالیاتی نباشد، میزان حقوق و دستمزد مندرج در فهرست بیمه بررسی می شود.
این پارامتر در محاسبه امتیاز کل سهم ۷۰ درصدی دارد.
پارامتر درآمد:
در محاسبه این پارامتر در رتبه بندی، میزان درآمد مشمول مالیات کلیه معافیت های مالیاتی مندرج در اظهارنامه مالیاتی و برگ مالیات قطعی شرکت ها ملاک اصلی است که در واقع میانگین دو سال آخر مالی فعالیت شرکت در نظر گرفته می شود.
این پارامتر در محاسبه امتیاز کل سهم ۳۰ درصدی دارد.
ضریب کاهنده رضایت مشتری:
هر حکمی علیه شرکت که از سوی دادگاه های صالحه در قوه قضاییه و نظام صنفی رایانه ای (شورای انتظامی استان و شورای انتظامی کل) صادر شده باشد، در اولین سال اقدام به رتبه بندی، موثر واقع می شود و تاثیر آن به مدت ۴ سال پس از صدور حکم باقی خواهد ماند.

در بسیاری از موارد برای آغاز یک کسب و کار تجاری ، اولین اقدام ثبت شرکت است  ،زیرا استفاده از پدیده شرکت تجاری به بازدهی فعالیت اقتصادی حدت بیشتری می دهد و متضمن مزایایی است که فعالیت فردی در بر ندارد، مزایایی چون فراهم شدن سرمایه بیشتر و تجمع تخصص هایی گوناگون برای دستیابی به هدفی واحد و به ویژه محدودیت مسئولیت فعالان تجاری. بیهوده نیست که امروزه نه تنها اشخاص بلکه دولت ها نیز فعالیت اقتصادی خود را در قالب شرکت های تجاری ارائه می کنند.لذا شرکت های تجاری از نظر اقتصادی اهمیتی فراوان دارند،زیرا هر چند تعداد آن ها از تجار انفرادی به مراتب کم تر است،ابراز و سرمایه مجموعه های صنعتی و تجاری به آن ها تعلق دارد.این نکته از دیرباز صادق بوده و در عصر ما با تغییرات و تحولات بنیادی اقتصادی و ی که شاهدیم،صورت آشکارتری به خود می گیرد.در این باره، کافی است به شرکت های بزرگ تجاری به اصطلاح چند ملیتی اشاره کنیم که در طول قرن حاضر در کشورهای بزرگ صنعتی تشکیل یافته، با فروپاشی نظام کمونیستی و گرایش جهانی به سوی اقتصاد بازار آزاد،رقبای دولتی خود را از دست می دهند.

لذا ، افراد می توانند در قالب شرکت، توانایی های خود مانند سرمایه و دارایی را کنار یکدیگر قرار داده و جهت دستیابی به سود و منفعت به کار گیرند. به طور کلی، ثبت شرکت مزایایی را به همراه دارد که فعالیت به صورت فردی ندارد ، در ذیل به برخی از این مزایا می پردازیم :

1- امکان شرکت در مناقصات و مزایدات رسمی
امکان شرکت در مناقصه و مزایده و قراردادهای دولتی تنها برای اشخاص حقوقی امکان پذیر است و شخص حقیقی نمی تواند به صورت تکی و بدون داشتن شرکت در مناقصات و مزایدات دولتی ثبت نام کند.

2- امتیازات اعتبارات وام تسهیلات
بسیاری از تسهیلات و اعتبارات دولتی و وام های بانکی ، در اکثر موارد تنها به شرکت ها اعطا می شود.عموماَ این وام ها با سود بسیار کم و دارای زمان تنفس است و بازپرداخت پول طی دوره های بلند مدت امکان پذیر است.

3- دریافت جوازها
بسیاری از مجوزهایی که اخذ آن از نهادهای دولتی برای انجام فعالیت های مختلف اامی است در بسیاری از موارد تنها به شرکت ها تخصیص می یابد.

4- اخذ و اعطای نمایندگی
ثبت شرکت بهترین راه داشتن نمایندگی شرکت های بزرگ است.به طور معمول، شرکت های بزرگ و معتبر برای جلوگیری از مشکلات قانونی بیشتر ترجیح می دهند تا با شرکت های ثبت شده همکاری داشته باشند.

5- امکان تبلیغات گسترده و پر بازده برای مجموعه شما در صورتی قابل استفاده می باشد که کسب و کار و نام آن را به صورت رسمی ثبت نموده باشید ، در غیر این صورت ممکن است کسب و کار شما و معرفی آن از طریق تبلیغات مورد سوءاستفاده قرار بگیرد.
6- امکان ورود به عرصه های بین المللی
7- با ثبت یک مجموعه می توانید از امکانات بیمه برای خود و کارمندانتان استفاده نمایید.
8- بهره مندی از معافیت های دارایی با توجه به نوع فعالیت 

• نرم افزارچیست؟
نرم افزار یا (software) مجموعه ای متشکل از برنامه های رایانه ای، رویه ها و مستندات است که انجام کارهای مختلف بر روی یک سیستم رایانه ای را بر عهده دارد.
• انواع نرم افزار:

به طور کلی نرم افزارها را به دو دسته تقسیم می کنند :
• نرم افزارهای کاربردی: از جمله : واژه پردازها، صفحه گسترده ها، تولید صفحات وب، بانک های اطلاعاتی و برنامه های ارائه گرافیکی
• نرم افزارهای سیستمی : از جمله : برنامه های کمکی، سیستم عامل ها، برنامه های راه انداز، مترجم های زبان برنامه نویسی

• شرکت نرم افزاری :
شرکت نرم افزاری، شرکتی است که در زمینه نرم افزار، کامپیوتر و سخت افزار و . فعالیت می کند.

• ثبت شرکت نرم افزاری :
شرکت نرم افزاری به دو گونه قابل ثبت است :
1) قبل از ثبت شرکت مجوز صادر گردد.
2) پیش از به ثبت رسیدن از ارگان های مربوطه (وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی و در موارد ویژه سازمان تنظیم مقررات) مجوز دریافت گردد. که هر دو مورد به موضوع قید شده در بند 2 اساسنامه شرکت مربوط می باشد.

• شرایط ثبت شرکت نرم افزاری مجوزی :
- در صورت استفاده از واژه های تهیه، تولید و توزیع نرم افزارهای فرهنگی و هنری در موضوع شرکت قبل از ثبت می بایستی نسبت به اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و در موارد خاص مجوز از سازمان تنظیم مقررات اقدام نمود.
- پس از اخذ مجوزهای مربوط می بایست مجوز را به همراه سایر مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت نرم افزاری به اداره ثبت شرکت ها ارسال شود که پس از طی مراحل و زمان لازم و در صورت صحیح و کامل بودن مدارک، ثبت شرکت نرم افزاری انجام شد.

• شرایط لازم برای ثبت شرکت نرم افزاری بدون نیاز به مجوز :
- برای ثبت شرکت در این نوع می بایست اکیدا از به کار بردن واژه های نرم افزار فرهنگی و هنری خودداری نمود.
- لازم است برای حصول اطمینان از به ثبت رسیدن شرکت و عدم ایراد کارشناس ثبت، از واژه غیر فرهنگی و غیر هنری در ادامه تولید نرم افزارها استفاده نمود.

• موضوعاتی که نیاز به اخذ مجوز فعالیت شرکت نرم افزاری ندارند عبارتند از :
_طراحی و مشاوره و محاسبه و نظارت فنی و اجرای کلیه پروژه های سخت افزار کامپیوتری و نرم افزاری
_طراحی ، ارائه و پشتیبانی فنی بسته های نرم افزاری غیر فرهنگی و غیر هنری
_خدمات شبکه های اطلاع رسانی، مشاوره و نظارت فنی بر اجرای طرح های انفورماتیکی، شبکه داده ها
_تولید و ارائه دستگاه های جانبی و قطعات و مومات رایانه

• موضوعات عمومی فعالیت شرکت نرم افزار:
_تهیه مشخصات فنی سیستم های کامپیوتری
_انجام خدمات اجرایی و عملیاتی و فنی مهندسی در زمینه موضوع فعالیت شرکت
_تامین نیروی انسانی متخصص در زمینه موضوع فعالیت شرکت
_تشکیل کلاس های آموزشی در زمینه رایانه در داخل و خارج از کشور
_خرید وفروش و صادرات و واردات تجهیزات کامپیوتری و مخابراتی و سیستم های رایانه ای و الکترونیکی
_فعالیت در زمینه بانکداری الکترونیکی و اتوماسیون بانکی
_تولید نرم افزار
_صادرات خدمات فنی و مهندسی در زمینه رایانه ای
_فروش خدمات مهندسی در زمینه رایانه ای
_ایجاد و احداث کارخانه برای تولید کامپیوتر
_نصب و راه اندازی و تعمیر و نگهداری تجهیزات رایانه ای و الکترونیکی
_دوربین های مداربسته و سیستم های رایانه ای
_برنامه نویسی
_طراحی صفحات اینترنتی
_شرکت در مناقصات و مزایدات داخلی و خارجی در زمینه موضوع فعالیت شرکت
_تهیه و تامین تجهیزات و قطعات یدکی رایانه ای و الکترونیکی و مخابراتی
_مکانیزه کردن سیستم های اداری واجرای سیستم های مکانیزه شده
_ایجاد شعب و دفتر نمایندگی در زمینه موضوع فعالیت شرکت در داخل و خارج از کشور

در بند 1 ماده 15 موافقت نامه تریپس ، علامت تجاری این گونه تعریف شده است : " هرگونه علامت یا ترکیبی از علائم که بتواند کالاها یا خدمات یک فعالیت را از کالاها یا خدمات فعالیت های دیگر متمایز گرداند علامت تجاری به شمار خواهد آمد " . چنین علامتی بویژه کلمات ، شامل اسامی مشخص، حروف ، اعداد ، عناصر تصویری و ترکیبی از رنگ ها و همین طور هرگونه ترکیبی از این علائم برای ثبت به عنوان علائم تجاری خواهند بود.
در ذیل، به توضیحات کامل راجع به ثبت اعداد و حروف تجاری می پردازیم. شایان ذکر است ، چنانچه در هر یک از مراحل ثبت علائم تجاری و برند با مشکل مواجه شدید می توانید از کارشناسان توانمند ما بهره جویید. کارشناسان ما در ثبت شرکت فکر برتر به دو طریق می توانند شما را همراهی کنند. اول آنکه توسط مشاوره تخصصی رایگان در این زمینه شما را راهنمایی نمایند و دیگر آنکه تنها با ارائه ی مدارک مورد نیاز، کلیه امور ثبتی شما را خود بر عهده گیرند.

    ثبت اعداد

امروزه بسیاری از اعداد برای مردم کشورهای مختلف، در چهارچوب ملی و گاه بین المللی ، یادآور یک کالاو خدمات است. علائم شماره 206 برای یک اتومبیل شماره های 19 و 5 برای عطر شانل ، شماره 330 c  برای نوعی هواپیمای باربری آمریکایی . نمونه هایی از هزاران شماره هایی است که برای تمایز کالاهای مختلف به کار رفته اند، استفاده از اعداد ، اغلب به عنوان علامت تجاری و در زمینه صنعتی بویژه برای تولید کالا و اجناس به صورت سری، بسیار رایج است.
در این راستا می توان از ساخت دستگاه های صوتی، و وسایل الکترونیک خانگی ، اتومبیل و وسایل رایانه ای با استفاده از ارقام به مثابه علامت تجاری یاد نمود.
استفاده از ارقام، از دیدگاه بازاریابی علاوه بر اینکه بسیار کوتاه هستند ، بر عکس کلمات ، جملات شعار و عبارات ، در تمام دنیا برداشت مشابهی از آن ها وجود دارد ، اما اشکال عمده آن ها در این است که ارقام پایین تر از ده هزار اغلب ثبت شده است ، به عبارت دیگر این علائم ، بویژه برای برخی کالاها به علت ثبت قبلی به سختی " در دسترس" قرار دارند.

    حروف

حروف نیز دارای همان مزایا و معایب ارقام است ، با این تفاوت که اگر ارقام جهانی هستند و در همه کشورها درک مشابهی از آن ها وجود دارد ، برخی از حروف فرانسوی در کشورهای آسیایی، عرب و حتی اروپای شرقی یعنی در کشورهایی که از الفبای سیریلیک استفاده می کنند، شناخته شده نیستند.
از میان حروف بسیار شناخته شده می توان از حرف Z برای نشان دادن لباس های کودکانه ، K با K برای ساخت در و پنجره و pi برای عطر یاد نمود.

    ثبت گروهی از حروف ( حرف اختصاری )

ده ها سال است که برای نشان دادن نام طولانی یک سازمان ، تجارتخانه ، موسسه تولیدی یا خدماتی، حروف اول کلمات ترکیب شده نام آن سازمان را در کنار هم قرار می دهند و به اصطلاح حرف اختصاصی " سیگل " به وجود می آورند. از میان معروف ترین گروه حروف می توان از آی. بی . ام یاد نمود. امروزه در سراسر دنیا از مجموعه حروف استفاده وسیع می شود، حتی در زمینه های غیرتجاری، حروف SVP در فرانسه علامتی است برای نشان دادن بخش خدمات.
اما گاه نیز گروه حروف، ربطی به حرف اول کلمات ترکیب کننده نام موسسه یا محصول ندارد ، مثلاَ علامت معروف Lu مربوط به نوعی بیسکویت است که در واقع حرف اول نام دو بنیان گذار موسسه با نام های آقای " لوفور" و دوشیزه " یوتیل" است و یا علامت p.H  برای کفش ورزشی حروف اول نام و نام خانوادگی موسس آن " پاریس هیلتون " است. نکته حائز اهمیت این است که در کشور مزبور بعد از ثبت ، اولین سیگل ، اگر کسی گروه حروف مشابهی را جهت ثبت ارائه کند، نظام حقوقی این کشور این همزیستی را نمی پذیرد، حتی اگر مجموعه کلماتی که حروف اول آن ها برگزیده شده است، مفهومی متفاوت داشته باشد، برای مثال علامت تجاری یا همان سیگل آی. بی . ام برای عرضه محصولات و خدمات رایانه ای نمی تواند با علامت تجاری معروف شرکت آی. بی . ام همزیستی داشته باشد. 

 ثبت تغییرات شرکت ها در اهواز همانند سایر نقاط کشور مستم برنامه ریزی است و شما باید با تنظیم و ارائه‌ی صورتجلسه‌ی متناسب با موضوع تغییرات و ارایه آن به مرجع ثبتی مراجعه کنید. در صورت درست و مشخص بودن صورتجلسه و رعایت کردن کلیه اصول و قواعد قانونی مرتبط با تغییرات شرکت و مطابقت موارد آن با پرونده ی اصلی، اداره ی کل شرکتها آگهی تغییرات ثبتی را صادر می‌کند که در رومه رسمی و محلی اطلاع رسانی خواهد شد.

در ادامه ضمن پرداختن به نحوه ی اعمال تغییرات در شرکت، به شرح مراحل ثبت تغییرات شرکت می پردازیم.

تغییرات شرکت به سه حالت تنظیم می شود

1. در مجمع عمومی عادی سالیانه  (بطور فوق العاده)
2. درمجمع عمومی فوق العاده.
3. در هیأت مدیره.
اکنون به صورت کوتاه هریک از این موارد را توضیح می‌دهیم.

شرح وظایف مجمع عمومی عادی سالیانه (بطور فوق العاده )بدین قرار است:
1-در قانون تجارت وظیفه‌ی مجمع عمومی عادی اینگونه بیان شده است که مجمع عمومی عادی وظیفه‌ی تعیین خط مشی شرکت و رسیدگی و اتخاذ تصمیم راجع به کلیه امور شرکت (غیر از آنچه که در صلاحیت مجمع عمومی موسس یا فوق العاده است)را برعهده دارد.
2-مجمع عمومی عادی همچنین وظیفه‌ی رسیدگی به ترامه و حساب سود و زیان سال مالی قبل و صورت دارایی و  در ادامه مطالبات و دیون شرکت و صورتحساب دوره عملکرد و سالانه شرکت را نیز بر عهده دارد.رسیدگی به این شرح وظایف نیز  پس از دریافت گزارش مدیران و بازرس یا بازرسان خواهد بود.
3-انتخاب مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت که توسط دستور مستقیم این مجمع صورت می‌گیرد.
4- ترامه توسط مدیران مجمع عمومی عادی تصویب می‌شود و سود بین صاحبان سهام را نیز تقسیم خواهند کرد.
5-تعیین رومه کثیرالانتشاری که آگهی ها و اطلاعیه های شرکت تا مجمع عمومی عادی سال بعد در آن انتشار خواهد یافت.

 وظایف مجمع عمومی فوق العاده در مبحث تغییرشرکت

1-تغییر در مواد اساسنامه (نظیر تغییر در نام شرکت؛ تغییر در موضوع شرکت ؛ تغییر محل شرکت)
2-افزایش یا کاهش سرمایه
3-تغییر در عده مدیران و مدت زمان خدمت مدیران و تعیین بازرسان
4-اجازه صدور اوراق قرضه برای ادامه‌ی کار شرکت
5-ایجاد سهام ممتازه
6-انحلال شرکت

مدارک لازم جهت ثبت تغییرات شرکت:

اگر خواهان تغییر شرکت هستید، باید مدارک خود را در طی یک پرونده آماده کنید. این پرونده بدین شرح خواهد بود.

1.         کپی برابر اصل مدارک شناسایی تمام شرکای جدید.

2.          لیست شرکای شرکت با میزان سهام آنها.

3.         اصل مدارک شناسایی افرادی که خارج می شوند و حضور اشخاص خروجی در دفاتر اداره ثبت شرکتها جهت امضاء.

4.         کپی رومه که باید در آن آخرین تغییرات شرکت و هیأت مدیره درج شود.

5.         کپی اساسنامه شرکت.

6.         حضور تمامی شرکا و مدیر در صورت انحلال شرکت.

مراحل ثبت تغییرات شرکت در چند مرحله است:
1- صورتجلسه تنظیم  شده و شرکا در زیر تمام اوراق امضا بزنند.
2- متقاضیان باید با مراجعه به سامانه ی اداره ی ثبت شرکت ها به نشانی http://irsherkat.ssaa.ir نسبت به پر کردن فرم اقدام کنند.
3- مدارک مورد نظر باید در سامانه بارگذاری شده و اطلاعات خواسته شده درج شود.
4- مدارک از طریق پست به اداره ثبت شرکتها ارسال گردد.
5- به اداره ثبت شرکت ها مراجعه  شود و هزینه های قانونی مقرر جهت اخذ آگهی تغییرات پرداخت شود.
6- هزینه رومه رسمی پرداخت شود.
7 - در پایان یک آگهی مبنی بر ثبت تغییرات صادر می‌شود.

    بررسی امکان تعدد مدیریت اشخاص در شرکت سهامی

در این خصوص باید توجه داشت که :
1- اعضاء هیات مدیره شرکت سهامی من جمله رئیس و نایب رئیس می توانند عضو هیات مدیره ، یا مدیر عامل شرکت دیگر باشند.
2- مدیر عامل شرکت سهامی می تواند عضو هیات مدیره، من جمله رئیس یا نایب رئیس شرکت دیگر باشد، اما نمی تواند مدیر عامل شرکت دیگر باشد.  ( ماده 126 ل. ا. ق. ت )
3- مدیر عامل شرکت سهامی می تواند عضو هیات مدیره همان شرکت باشد، اما اگر قرار باشد رئیس هیات مدیره همان شرکت باشد این امر نیاز به تصویب حداقل سه چهارم آراء حاضر در مجمع عمومی عادی دارد. ( ماده 124 ل. ا. ق. ت )

    حدود اختیارات مدیران شرکت سهامی

در این خصوص باید حدود اختیارات اعضاء هیات مدیره و مدیر عامل به طور جداگانه بررسی شود.
1- حدود اختیارات اعضاء هیات مدیره : در این خصوص نکات ذیل قابل توجه است :
در شرکت سهامی، اگر معاملات صورت گرفته از سوی مدیران شرکت در راستای موضوع فعالیت های شرکت باشد، دارای کلیه اختیارات لازم برای اداره امور شرکت می باشند و محدود کردن اختیارات مدیران در اساسنامه یا به موجب تصمیمات مجامع عمومی فقط از لحاظ روابط بین مدیران و صاحبان سهام معتبر بوده و در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است. ( ماده 1 ل. ا. ق. ت ) برای مثال اگر موضوع عملیات یک شرکت سهامی واردات و توزیع لوازم الکترونیکی باشد، و مدیران آن شرکت ، فقط حق انعقاد معاملاتی تا سقف 200 میلیون تومان را داشته باشند ولی اقدام به انعقاد معامله ای به ارزش 300 میلیون تومان برای خرید لوازم الکترونیکی بنمایند، گرچه این تعهد بیش از اختیارات مدیران بوده است ، اما اشخاصی که با شرکت وارد معامله شده اند ، همچنان حق رجوع به شرکت بابت اجرای تعهد 300 میلیونی را دارند و شرکت نمی تواند در برابر آن ها به محدود شدن اختیار مدیران خود استناد کند.
اما اگر اعضاء هیات مدیره اقدام به انعقاد قراردادی نمایند که در راستای فعالیت های شرکت نباشد، برای مثال در شرکتی که موضوع آن واردات و توزیع لوازم الکترونیکی است ، اقدام به انعقاد قراردادی به نام شرکت ، درباره فروش برنج بنمایند ، در این صورت دیگر اشخاص معامله کننده با شرکت ، نسبت به مبلغ مابه التفاوت حق رجوع به شرکت را ندارند و باید به خود مدیران امضاء کننده رجوع نمایند، چرا که معامله مزبور، کلاَ از موضوع شرکت خارج بوده است.
اگر اعضاء هیات مدیره بیش از سقف اختیاراتشان تعهداتی نموده باشند و طلبکاران بابت آن تعهدات به شرکت مراجعه و طلب خود را از شرکت وصول نمایند، شرکت نیز می تواند به مدیران امضاء کننده آن قرارداد ها برای جبران خسارت وارده رجوع نماید.
2- حدود اختیارات مدیر عامل
مدیر عامل شرکت سهامی، برخلاف اعضاء هیات مدیره این شرکت، صرفاَ در حدود اختیاراتی که توسط هیات مدیره به او تفویض شده است نماینده شرکت محسوب و از طرف شرکت حق امضاء دارد. ( ماده 125 ل. ا. ق. ت )
بنابراین اگر هیات مدیره به مدیر عامل اجازه برای امضاء معاملاتی فقط تا سقف 20 میلیون را داده باشد و او اقدام به امضاء معامله ای به ارزش 30 میلیون نماید، طرف معامله بابت 10 میلیون اضافه، نمی تواند به شرکت مراجعه کند و فقط حق رجوع به شخص مدیر عامل مقصر را دارد، چرا که مدیر عامل چنین تعهدی را فراتر از اختیارات خود نموده است.

    مقایسه حدود اختیارات مدیران در شرکت سهامی و سایر شرکت ها

برخلاف آنچه که درباره حدود اختیارات مدیران در شرکت های سهامی بیان شد، در شرکت های غیرسهامی، ماده 51 ق. ت بیان می دارد که مسئولیت مدیر شرکت در مقابل شرکاء همان مسئولیتی است که وکیل در برابر موکل دارد. از آن جا که مواد 21 تا 93 قانون تجارت مصوب 1311 هنوز درباره شرکت های غیرسهامی قابلیت اجرایی دارند، بنابراین در کلیه شرکت های غیرسهامی اعم از شرکت بامسئولیت محدود ، تضامنی، نسبی و . اختیارات مدیران محدود به همان حدودی است که شرکاء توسط اساسنامه یا تصمیمات مجامع عمومی برای مدیران مقرر نموده اند. بنابراین اگر مدیری حق امضاء قراردادهایی به مبلغ بیش از 100 میلیون نداشته است و مبادرت به این کار نموده باشد، شرکت هیچ مسئولیتی در قبال نبلغی که زائر بر اختیارات مدیر بوده است ندارد، چه معامله صورت گرفته در قالب موضوع شرکت باشد و چه در قالب موضوع شرکت نباشد. 

به موجب ماده 6 قانون تجارت هر تاجری برای اینکه کلیه معاملات و خرید و فروش هایش در طول یک روز و یک هفته و یک سال معین و مشخص باشد باید دارای دفاتری به شرح ذیل باشد.
1- دفتر رومه
2- دفتر کل
3- دفتر دارایی
4- دفتر کپیه

    ترتیب تنظیم دفاتر مورد بحث

دفاتر رومه و کل و دارایی تاجر باید قبل از آنکه چیزی در آن نوشته شود به وسیله نماینده اداره ثبت محل امضا شود و اوراق باید شماره بندی بوده و نرتب باشد و کلیه معاملات و صادرات و واردات به ترتیب تاریخ در صفحات مزبور ثبت گردد و بدون خط خوردگی و منظم باشد. به این جهت تراشیدن و حک کردن و پاک کردن و اضافه و الحاق نمودن و کم نمودن اوراق آن ممنوع است و موجب مخدوش بودن و بی اعتباری آن می گردد . همینطور در حاشیه و یا متن آن نباید چیزی اضافه گردد و تاجر موظف است کلیه دفاتر خود را از پایان هر سال به مدت ده سال نگهداری نماید و دفاتر مزبور در صورتی مطابق قانون تجارت تنظیم شده باشد بین تجار و در امور تجاری سندیت دارد. به طوری که اگر خوب تنظیم گردد به نفع ( له ) تاجر و اگر نامنظم باشد بر ضرر ( علیه ) تاجر به عنوان دلیل مورد استفاده قرار می گیرد .
اما ذکر این نکته ضروری است که علاوه بر موارد مزبور که در قانون تجارت راجع به دفاتر تجاری تاجر پیش بینی گردیده است آیین نامه نحوه تنظیم و تحریر و نگهداری دفاتر موضوع تبصره 1 ماده 95 قانون مالیات های مستقیم مصوب 3 / 12 / 1366 از لحاظ اخذ مالیات راجع به دفاتر تجار مواردی پیش بینی نموده است.

    اعمالی که در دفترنویسی ممنوع کردیده عبارتند از :

1- قلم زدن مندرجات دفاتر قانونی و نوشتن بین سطور و حاشیه آن ها
2- تراشیدن و پاک کردن مندرجات دفاتر قانونی
3- محو یا ناپدید کردن مندرجات دفاتر با رنگ یا جوهر و یا هرگونه وسایل شیمیایی و نظایر آن ها
4- جای سفید گذاشتن در هر صفحه بیش از حد معمول در دفاتر قانونی و همچنین سفید ماندن تمام یا یک یا چند صفحه از دفاتر رومه و مشاغل در اثناء عملیات

    وظیفه ممیز مالیاتی

در صورتی که دفاتر مورد بحث از لحاظ نحوه تنظیم حساب ها و نگهداری و نوشتن و یا از سایر جهات به نظر ممیز مالیاتی قابل رسیدگی نباشد و این امر مورد تایید سرممیز مالیاتی قرار بگیرد و مردود اعلام شود. ممیز مالیاتی باید چگونگی را با ذکر دلایل کافی و به طور کتبی به مودی ابلاغ نموده و پرونده امر را برای رسیدگی به هیئت سه نفری حسابرسان منتخب وزیر امور اقتصادی و دارایی ارسال نماید. چنانچه مودی ظرف یک ماه از تاریخ ابلاغ به آن هیئت مراجعه و با ارائه دلایل کافی رفع اشکال نماید مالیات بر اساس همان دفاتر اخذ خواهد شد، در غیر اینصورت هیئت سه نفری به طور علی الراس میزان آن را تعیین خواهد نمود.
لازم به ذکر است که برای هر یک از تخلفات مندرج در ماده 21 آیین نامه نحوه تنظیم و تحریر دفاتر تجاری، از قبیل قلم زدن مندرجات دفاتر قانونی، تراشیدن و پاک کردن و محو کردن و غیره جرائم نقدی از پنج هزار ریال الی یکصد هزار ریال حسب مورد اخذ خواهد شد که جزییات و خصوصیات آن در ماده مزبور مشخص گردیده است و علاقه مندان برای اطلاعات بیشتر می توانند به آیین نامه مزبور مراجعه نمایند. 


شرکاء جمع شریک یعنی هر کسی که با دو یا چند نفر دیگر براساس توافق و با رعایت قوانین تجاری مبادرت به تشکیل و ثبت شرکت به نحو بامسئولیت محدود می نماید. شرکاء در این شرکت دارای حقوق و وظایفی هستند که مختصر به آن ها می پردازیم :

1. حق حضور و رای در تصمیم گیری
ماده 107 قانون تجارت مصوب 1311 تصریح می دارد هر یک از شرکاء به نسبت سهمی که در شرکت دارد دارای حق حضور و رای خواهد بود مگر این که اساسنامه ترتیب دیگری مقرر داشته باشد. این حق حضور و رای ناشی از حق مالکیت دارنده سهم الشرکه است که یا راسا حضور یافته و برای اعلام نظر خود اعلام رای می کند یا این که نظر خود را به وسیله نماینده قانونی خود یا وکیل خود به واسطه نیابت قانونی اعمال می کند. در هر صورت حق حضور و حق رای لازم و موم یکدیگرند یعنی فرض یکی بدون دیگری محال است مگر این که صاحب سهم الشرکه از اعلام رای خود در زمان حضور امتناع کند.

2. حق بهره مندی از منافع شرکت
ماده 108 قانون یاد شده تصریح می دارد روابط بین شرکاء تابع اساسنامه است اگر در اساسنامه راجع به تقسیم نفع و ضرر مقررات خاصی نباشد تقسیم مزبور به نسبت سرمایه شرکاء به عمل خواهد آمد.
قانون تجارت برای جلوگیری از اخذ تصمیمات پراکنده و خودسرانه برای روابط بین شرکاء اساسنامه را شاخص قرار داده است. اساسنامه اگرچه با رعایت قوانین آمره توافقی بین شرکاء محسوب می شود اما دارای جنبه آمرانه است و به منزله قوانین آمره و مقررات حل و فصل اختلافات محسوب می شود. یکی از مواردی که ممکن است موجب ایجاد اختلاف نظر بین شرکاء در میزان سود و نحوه توزیع و زمان توزیع آن گردد تقسیم حاصل از فعالیت های تجاری شرکت است که در اساسنامه می بایست این موضوع به طور دقیق ذکر گردد اما از جهت دیگر ضرر ناشی از فعالیت تجاری شرکت است که این سوال را ایجاد می کند مبنی بر اینکه هر شریک چه میزان از ضرر را باید متحمل شود که علی القاعده تابع اساسنامه است.
همچنین ماده 113 قانون یاد شده تصریح می دارد که مفاد ماده 57 این قانون راجع به تشکیل سرمایه احتیاطی در شرکت های بامسئولیت محدود نیز لازم الرعایه است بدین شرح که سرمایه احتیاطی که طی همان اندوخته قانونی از درآمد حاصل شده خالص به دست آمده و باید همه ساله لااقل یک بیستم آن موضوع شود اما همین که اندوخته قانونی به عشر سرمایه شرکت رسید موضوع کردن این مقدار اختیاری است.

3. حق بهره مندی از تقسیم اموال شرکت
علاقه مندان به تشکیل شرکت و کسانی که علاقه مند به داشتن سهمی در سرمایه و با رعایت قوانین و مقررات می باشند در دوره حیات شرکت دارای حقوقی جاری می باشند اما پس از این که شرکت بنا به موارد قانونی منحل گردید و مطالبات خود را وصول و دیون خود را پرداخت نمود هر شریک می تواند از سهم الشرکه باقی مانده بهره مند گردد یا به عبارتی از اموال باقی مانده شرکت به میزان سهم الشرکه پس از تقسیم بهره مند گردد.

4. حق واگذاری به غیر
دارنده سهم الشرکه در هر شرکت دارای اختیاراتی قانونی است مانند حق مشارکت که این حق از جمله حقوق مالی تلقی می گردد زیرا قابل داد و ستد و انتقال و تقویم است. در برخی از شرکت ها باسهام بانام و بی نام نقل و انتقال به راحتی انجام می پذیرد اما در شرکت بامسئولیت محدود ، حق انتقال سهم الشرکه وجود دارد اما مشروط است به موافقت عده ای از شرکاء که لااقل سه ربع سرمایه متعلق به آن ها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند.

شکی نیست مقصود از تشکیل شرکت تجاری بردن منفعت است. در شرکت هایی که شرکاء آن کم ترند مانند شرکت های تضامنی و با مسئولیت محدود، چون شرکاء یکدیدگر را به خوبی می شناسند حتی المقدور کم تربین شرکاء اختلاف وجود دارد ولی در شرکت های سهامی عام که شرکاء زیاد و اغلب یکدیگر را نمی شناسند و سرمایه شرکت نیز به علت کثرت شرکاء و سهامداران زیاد است ، باید مقررات دقیقی وجود داشته باشد که اشخاص سوء استفاده از این پهناوری عملیات نکرده و استفاده غیرقانونی نشود.
در ماده 1 لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت در تعریف شرکت های سهامی آمده است : ” شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است .
شرکت سهامی ولو اینکه موضوع عملیات آن غیربازرگانی باشد، بازرگانی محسوب می شود.
مسئولیت شرکاء محدود به سهامی است که در شرکت دارندو در مقابل طلبکاران بیشتر از آن مسئولیتی ندارند.
در ماده 5 لایحه اصلاحی قانون تجارت آمده است که حداقل میزان سرمایه در شرکت های سهامی عام 5 میلیون ریال و در سهامی خاص 1 میلیون ریال می باشد.
تعداد شرکاء نباید از 3 نفر کمتر باشد ( ماده 3 لایحه قانون تجارت ) . به نظر می رسد که این تعداد مربوط به شرکت سهامی خاص است و در شرکت های سهامی عام تعداد شرکا حداقل 5 نفر می باشد.
با توجه به مسائل ذکر شده می توان شرکت سهامی را ایمگونه تعریف کرد : ” شرکتی است که با رعایت مقررات قانون مدنی راجع به صحت قرارداد و قواعد قانون تجارت و ثبت شرکت ها و شرایط مورد توافق شرکاء برای امور انتفاعی اعم از تجاری و غیرتجاری تشکیل می شود. سرمایه آن نیز به سهام مساوی تقسیم و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ سهام آن هاست .
طبق ماده 270 ( ل. ا. ق. ت ) هر گاه در مورد تشکیل شرکت سهامی یا عملیات آن یا تصمیماتی که توسط هر یک از ارکان شرکت اتخاذ می گردد مقررات قانونی رعایت نشود ، برحسب مورد بنا به درخواست هر ذی نفع ، بطلان شرکت یا عملیات یا تصمیمات مذکور، به حکم دادگاه اعلام خواهد شد. لیکن موسسه و مدیران و بازرسان و صاحبان شرکت نمی توانند در مقابل اشخاص ثالث به این بطلان استناد نمایند.
چنانچه قبل از صدور حکم بطلان شرکت، در مرحله بدوی، موجبات بطلان مرتفع شده باشد، دادگاه قرار سقوط دعوی بطلان را صادر خواهد کرد. ( ماده 271 ل. ا. ق. ت )
همچنین برای رفع موجبات بطلان ، به درخواست خوانده ، مهلت 6 ماهه ای در نظر گرفته شده است. ( ماده 272 ل. ا. ق. ت )
چنانچه در ماده 19 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت آمده است ، در صورتی که شرکت تا شش ماه از تاریخ تسلیم اظهارنامه مذکور در ماده 6 لایحه اصلاح قانون تجارت به ثبت نرسیده باشد به درخواست هر یک از موسسین یا پذیره نویسان مرجع ثبت شرکت ها که اظهارنامه به آن تسلیم شده است گواهینامه ای حاکی از عدم ثبت شرکت صادر می نماید و گواهی صادره را به بانکی که تعهد سهام و تادیه وجوه در آن به عمل آمده است ارسال می دارد تا موسسین و پذیره نویسان به بانک مراجعه و تعهدنامه و وجوه پرداختی خود را مسترد دارند در این صورت هر گونه هزینه که برای تاسیس شرکت پرداخت یا تعهد شده باشد به عهده ی موسسین خواهد بود.
در مورد مسئولیت جزایی باید گفت که هر کس عالماَ و برخلاف واقع ، پذیره نویسی سهام را تصدیق کند، و یا برخلاف مقررات این قانون اعلامیه پذیره نویسی منتشر نماید و یا مدارک خلاف واقع حاکی از تشکیل شرکت به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم کند و یا در عین ارزش آورده غیر نقد تقلب کند، به حبس تادیبی از سه ماه تا 2 سال یا به جزای نقدی از 000/20 ریال تا 000/200 ریال یا به هر دو مجازات محکوم می شود. ( ماده 243 ل. ا. ق. ت ).
هر کس اعلامیه پذیره نویسی سهام یا اطلاعیه انتشار اوراق قرضه شرکت سهامی را بدون امضاهای مجاز و نام و نشانی موسسین یا مدیران شرکت منتشر کند به جزای نقدی از ده هزار ریال تا سی هزار ریال محکوم خواهد شد. ( ماده 248 ل. ا. ق. ت )
معمولاَ مراجعه به اداره مزبور و پیگیری کار ثبت شرکت با هیئت مدیره منتخبین مجمع عمومی موسس و یا نمایندگان تعیین شده در مرجع یاد شده برای این منظور است.


یکی از مباحث اصلی در حوزه حقوق تحلیلی ثبت شرکت ها، شناخت و احراز موضوع فعالیت شرکت های تجاری می باشد. موضوع فعالیت اشخاص حقوقی از آن جهت مهم می باشد که اهلیت اشخاص مذکور را مشخص می نماید. همچنین در شرکت های تجاری، قلمرو فعالیت شرکت های تجاری محدود به موضوعی می شود که در اساسنامه پیش بینی شده است و نمی تواند از آن نمود. به بیان دیگر موضوع شرکت های تجارتی، حدود عملیات و اهلیت شرکت و موسسات را معین می نماید.

موضوع فعالیت شرکت های تجارتی در اساسنامه آن تعیین و مشخص می شود و بر اساس آن معاملات بازرگانی می بایستی با موضوع شرکت مرتبط باشد. بنابراین شرکت های تجارتی دارای اهلیت برای معاملاتی می باشند که در اساسنامه آن ها پیش بینی شده است و خارج از حدود آن، مدیران شرکت مجاز به معامله نیستند. در ماده ۱۱۸ لایحه اصلاحی قانون تجارت آمده است : (جز درباره موضوعاتی که به موجب مقررات این قانون اخذ تصمیم و اقدام درباره آن ها در صلاحیت خاص مجامع عمومی است، مدیران شرکت دارای کلیه اختیارات لازم برای اداره امور شرکت می باشند، مشروط بر اینکه تصمیمات و اقدامات آنها در حدود موضوع شرکت باشد.) لذا مدیران شرکت چنانچه بر خلاف اساسنامه، مبادرت به عملیاتی کنند که خارج از موضوع شرکت باشد، شخصا مسئول بوده و هر یک از شرکاء و کسانی که با شرکت معامله کرده اند می توانند ابطال عملیات مزبور را تقاضا کنند.

• موضوع فعالیت تجاری :
ار آنجا که به صورت کلی در دسته بندی اشخاص حقوقی موضوع حقوق خصوصی، شرکت های تجارتی و موسسات غیر تجاری به عنوان دو قالب اصلی در قانون تجارت پیش بینی گردیده اند لذا یکی از تمایزات این اشخاص حقوقی، موضوع فعالیت و یا اهداف هر شخصیت حقوقی می باشد.
لذا موضوع فعالیت شرکت های تجارتی، علی القاعده (به جز شرکت های سهامی) تجاری و موضوع فعالیت موسسات غیر تجاری نیز می بایستی با مقاصد غیر تجاری باشد. از طرفی برای انجام معاملات تجارتی اشخاص حقوقی، موضوع فعالیت از اهمیت زیادی برخودار می باشد، معاملات تجارتی مطابق ماده ۲ قانون تجارت احصاء شده است و ملاک تاجر تلقی نمودن اشخاص، نوع فعالیت و معاملات تجارتی می باشد.

• معاملات تجارتی از قرار ذیل است :
۱. خرید یا تحصیل هر نوع مال منقول به قصد فروش یا اجاره اعم از این که تصرفاتی در آن شده یا نشده باشد.
۲. تصدی به حمل و نقل از راه خشکی یا آب و هوا به هر نحوی که باشد.
۳. هر قسم عملیات دلالی یا حق العمل کاری (کمیسیون) و یا عاملی و همچنین تصدی به هر نوع تاسیساتی که برای انجام بعضی امور ایجاد می شود از قبیل تسهیل معاملات ملکی یا پیدا کردن خدمه یا تهیه و رساندن مومات و غیره.
۴. تاسیس و به کار انداختن هر قسم کارخانه مشروط بر اینکه برای رفع حوائج شخصی نباشد.
۵. تصدی به عملیات حراجی.
۶. تصدی به هر قسم نمایشگاه های عمومی.
۷. هر قسم عملیات صرافی و بانکی.
۸. معاملات برواتی اعم از اینکه بین تاجر یا غیر تاجر باشد.
۹. عملیات بیمه بحری و غیر بحری.
۱۰. کشتی سازی و خرید و فروش کشتی و کشتی رانی داخلی یا خارجی و معاملات راجع به آنها.
در پیش نویس لوایح قانون تجارت به موضوع فعالیت تجاری به شرح ذیل اشاره شده است :
هر گونه فعالیت توزیعی یا خدماتی. مانند خرید یا تحصیل هر نوع مال جاندار یا بی جان، مادی یا غیر مادی به قصد فروش یا اجاره، هر چند که از طریق شبکه های الکترونیک و در فضای مجازی انجام شده باشد. تصدی به هر نوع تاسیساتی که برای تسهیل زندگی و تدارک و عرضه کالا یا خدمات ایجاد می شود، از قبیل امانت فروشی ها، انبارهای عمومی، بنگاه های کاریابی، تامین خدمات آبرسانی، گازرسانی، برق رسانی، خدمات رایانه ای، تهیه و رساندن مومات مانند تدارک نیازهای روزانه منازل و اماکن و سوخت و انرژی مورد نیاز کارخانجات، کشتی ها و امثال آن، تصدی به هر نوع تاسیسات از قبیل مجتمع های تفریحی یا ورزشی، هتل ها و مهمانسراها، کمپینگ ها، پارکینگ های عمومی، سالن های مختص جشن ها و مهمانی ها و کنفرانس ها، سالن های آرایش و زیبایی و مجتمع های خدمات بهداشتی، داروخانه ها و موسساتی که خدمات تبلیغاتی و مهندسی و فنی ارائه می دهند.
هر گونه فعالیت تولیدی و یا صنعتی مانند: تاسیس و بهره برداری از هر قسم کارخانه، اعم از تاسیسات تبدیل یا تولید هر نوع مواد مصرفی و مواد اولیه و ساخت انواع ماشین آلات صنعتی، تولیدی، کشاورزی و بهداشتی، انواع خودروها، کشتی ها، هواپیماها و معاملات راجع به آن ها. تاسیس و بهره برداری از مجتمع های کشاورزی، (دامپروری، پرورش ماهی و زنبور عسل و پرورش طیور و کشتارگاه ها و امثال آن ).
تصدی به هر نوع عملیات حمل و نقل کالا یا مسافر از راه خشکی یا آب یا هوا به هر نحو که باشد.
بهره برداری از معادن، در خشکی باشد یا در آب، اعم از معادن مربوط به جمادات، مایعات، یا گازها و همچنین تصدی به هر قسم نمایشگاه عمومی از قبیل سینماها، تئاترها، سیرک ها، باغ وحش ها، استادیوم های ورزشی، فرهنگسراها، موزه ها، نمایشگاه منطقه ای یا بین المللی کالاها، صنایع و امثال آن.
هر گونه فعالیت مالی مانند: تصدی به عملیات بانکی، صرافی، موسسات مالی و اعتباری، صندوق های قرض الحسنه و عملیات بورس و بیمه و هر نوع عملیات براتی اعم از صدور و انتقال یا ظهرنویسی برات یا سفته اعم از کاغذی و الکترونیکی.
هر گونه فعالیت معاضدتی و واسطه ای مانند: تصدی به عملیات دلالی و تسهیل معاملات منقول یا غیر منقول. همچنین تصدی به هر قسم حق العمل کاری، نمایندگی تجارتی و عملیات حراجی.

• تفکیک موضوعات تجاری از غیر تجاری :
با توجه به مصادیق کلی که در قانون تجارت و آیین نامه ثبت موسسات غیر تجاری مشاهده می گردد، احصاء و یا تفکیک عمل تجاری و غیر تجارتی عملا امکان پذیر نمی باشد. ممیزی موضوعات اشخاص حقوقی در خصوص تجاری یا غیر تجاری بودن فعالیت گاها بدون در نظر گرفتن اامات ناظر بر شرکت های سهامی خاص، با مسئولیت محدود و موسسات غیر تجاری و دیگر انواع شرکت ها با ایراداتی مواجه می گردد.
از آنجا که در قانون تجارت و لایحه اصلاحی آن، قانون ثبت شرکت ها و نظام نامه ها و آیین نامه های آن ها تعریفی از فعل غیر تجاری نگردیده است و صرفا در ماده ۵۸۴ قانون تجارت به تشکیل موسسات جهت مقاصد غیر تجارتی اشاره شده، لذا ممکن است برخی از امور علمی، ادبی یا امور خیریه و امثال آن به صورت تجارتی نیزایجاد و فعالیت نمایند. همچنین ممکن است برخی دیگر از فعالیت های تجاری در قالب موسسات غیر تجاری تشکیل شوند که در این خصوص می توان به موسسات پولی و بانکی و موسسات خیریه و موسسات دانش بنیان که با اهداف تجارتی تشکیل می کردند اشاره نمود. معذلک با عنایت به مرجع اعلامی بودن مراجع ثبتی، ورود ماهیتی به مقاصد و اهداف تجاری و غیر تجاری در زمان ثبت انواع شرکت ها و موسسات غیر تجاری از سوی مراجع ثبتی با تامل مواجه می باشد.
همچنین شرکت های تجارتی تاجر محسوب می شوند و به طور کلی موضوع فعالیت اغلب شرکت ها، می بایستی تجاری باشد (به استثناء شرکت های سهامی مطابق ماده ۲ لایحه اصلاحی قانون تجارت).
از نکات دیگر در خصوص موضوع فعالیت این است که در جهت شناسایی دقیق موضوع فعالیت شرکت های تجارتی بر طبق بند ۲ ماده ۸ لایحه اصلاحی قانون تجارت، موضوع شرکت می بایستی صریح و منجز باشد. در رویه کنونی مشاهده می گردد در برخی از شرکت ها از عناوین کلی مانند کلیه امور تجارتی و اقتصادی و یا انجام کلیه امور بازرگانی و فروش کالا استفاده می گردد که استفاده از این عناوین در شناسایی دقیق فعالیت شرکت ابهام ایجاد می نماید. از جهت دیگر برخی از موضوعات شرکت های تجارتی و موسسات غیر تجاری در انحصار دولت می باشد و برخی از موضوعات به امور حاکمیتی دولت مربوط می شود و بر طبق قانون اساسی و قانون خدمات کشوری و قوانین دیگر جزء مصادیق حاکمیتی محسوب می گردد‌، لذا تخصیص امور حاکمیتی برای شرکت های خصوصی عملا فاقد اثر اجرایی است.
از آنجا که قانونگذار بیم آن را دارد که در برخی از معاملات تجاری، سوء استفاده های اقتصادی صورت گیرد و امنیت اقتصادی و اجتماعی نیز در معرض خطر برخی از فعالیت ها مواجه گردد، لذا با وضع قوانین دستگاهی و به منظور پیشگیری از تهدیدات و آسیب های موجود، اخذ مجوز از مراجع و نهادها و سازمان ها را پیش بینی می نمایند.

• قوانین مربوط به چگونگی رصد موضوع فعالیت :
از طرفی در سال های اخیر، در برخی از قوانین و مقررات تکالیف خاصی در خصوص بهبود فضای کسب و کار و به تبع آن حذف و اصلاح مجوزات صورت پذیرفته است که تسهیل در شروع کسب و کار را از دغدغه های نظارتی مراجع با اهمیت تر دانسته است که در این خصوص می توان به قانون اصلاح مواد (۱)، (۶) و (۷) قانون اجرای ت های کلی اصل چهل و چهار قانون اساسی مصوب ۱/۴/۱۳۹۳ و ماده ۶۲ قانون برنامه پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و ماده ۵۷ قانون خروج غیر تورمی از رکود اشاره نمود.
در قوانین مرتبط با کسب و کار مقرر شده، چنانچه دستگاه های اجرایی، فعالیت اشخاص حقیقی یا حقوقی را منوط به اخذ مجوز تلقی نمایند می بایستی، نوع مجوز و فعالیت مربوطه و نیز مبانی قانونی موکول بودن فعالیت به اخذ مجوز و همچنین شیوه صدور و تمدید را به کارگروه منتخب در قانون مذکور اعلام و در صورت تصویب کارگروه نسبت به اخذ مجوز اقدام نماید. در غیر این صورت اام اشخاص حقیقی و حقوقی به اخذ مجوز ممنوع می باشد. در تبصره (دو) ماده ۶۲ قانون مذکور به صراحت شمولیت اجرایی این مقررات به سازمان ثبت اسناد و املاک (ثبت شرکت ها) توسعه داده شده است.
در اجرای تکالیف فوق و با هدف حذف مقررات زاید و بروز نمودن روش ثبتی، در اداره کل ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری مستندات و مدارک اعلامی از وزارتخانه ها و سازمان ها و مراجع دولتی و عمومی و همچنین مستندات ارائه شده از واحدهای ثبتی در خصوص اامات اخذ مجوز و موضوعات فعالیت، مورد بررسی و تحلیل حقوقی قرار گرفت و در یک بررسی میدانی و نگاه کلی می توان موضوعات را به سه دسته تقسیم نمود:
ااف) موضوعات دولتی حاکمیتی و یا ممنوع
ب) موضوعاتی که قبل از ثبت نیاز به اخذ مجوز از سازمان و ارگانی خاص ندارند.
ج) موضوعاتی که قبل از ثبت می بایستی از مرجع مربوطه مجوز اخذ نمایند.

• امور حاکمیتی و یا ممنوع از فعالیت :
برخی از فعالیت های که از امور حاکمیتی نظام می باشد و بر طبق قانون اساسی و قانون خدمات کشوری و قوانین برنامه چهارم و پنجم توسعه در اختیار دولت می باشد که از جمله می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
۱. ت گذاری، برنامه ریزی و نظارت در بخش های کلان اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ی
۲. قانونگذاری، امور ثبتی، استقرار نظم و امنیت و اداره امور قضایی کشور
۳. حفظ تمامیت ارضی و ایجاد آمادگی دفاعی و دفاع ملی کشور
۴. اداره امور داخلی، مالیه عمومی، تنظیم روابط کار و روابط خارج کشور
۵. مدیریت فضای فرکانس کشور
۶. تحقیقات بنیادی، آمار و اطلاعات ملی و سایر موارد
همچنین تصدی به برخی دیگر از فعالیت ها به موجب تصریح در قوانین جاری کشور و یا مخالفت یا اخلاق حسنه و اصول اسلامی، منع شده است، که می توان به موارد ذیل اشاره نمود :
خرید و فروش اشیاء عتیقه، ممنوعیت به کارگیری تجهیزات ماهواره، ممنوعیت خرید و فروش و نگهداری مواد مخدر، ساخت و نگهداری سلاح و مهمات جنگی، شراکت و سرمایه گذاری در قمار و معاملات ربوی و غیر قانونی ساخت، خرید، فروش و حمل مشروبات الکلی و سایر موارد که منع قانونی و شرعی دارد.

همان طور که ممکن است سرمایه شرکت افزایش یابد، گاه نیز تغییر سرمایه شرکت از طریق تقلیل سرمایه شرکت بعمل می آید. کاهش سرمایه بر دو نوع است :
الف) کاهش اجباری سرمایه
هرگاه بر اثر زیان های وارده حداقل نصف سرمایه شرکت از بین برود، هیات مدیره مکلف است بلافاصله مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام را دعوت نماید تا موضوع انحلال یا بقاء شرکت را مورد شور و رای قرار دهد. هرگاه مجمع مزبور رای به انحلال شرکت ندهد باید در همان جلسه و با رعایت مقررات ماده 6 این قانون ( تعهد حداقل 20% سرمایه توسط موسسان و تعهد تمام سرمایه و پرداخت لااقل 35% مبلغ تعهد شده ) سرمایه شرکت را به مبلغ سرمایه موجود کاهش دهد ( ماده 141 ل. ا. ق. ت ) . در صورتیکه هیات مدیره برخلاف این ماده به دعوت مجمع عمومی فوق العاده مبادرت ننماید و یا مجمعی که دعوت می شود نتواند مطابق مقررات قانونی منعقد گردد هر ذینفع می تواند انحلال شرکت را از دادگاه صلاحیتدار درخواست کند . کاهش اجباری سرمایه ممکن است از طریق کاهش تعداد سهام یا کم کردن مبلغ اسمی سهام صورت گیرد. کاهش اجباری سرمایه به علت زیان های وارده به شرکت برای حمایت از اشخاص ثالث و سهامداران است تا اینکه سرمایه شرکت به سرمایه واقعی و حقیقی تبدیل و شرکت باسرمایه مجعول و واهی به حیات خود ادامه ندهد. زیان یا زیان های وارده به سرمایه شرکت معمولاَ از طریق بررسی و تجزیه و تحلیل ترامه و حساب سود و زیان و عملکرد شرکت همچنین کسب نظر بازرس یا بازرسان و عندالوم جلب نظر کارشناس رسمی معین می شود.
ب) کاهش اختیاری سرمایه
گاه سرمایه تامین شده شرکت بیش از مبلغ مورد احتیاج است یا دامنه فعالیت شرکت به دلایلی محدود می شود، در نتیجه ومی جهت به کارگیری از تمام سرمایه شرکت دیده نمی شود. از این رو مقنن برای استفاده بهینه از سرمایه شرکت و جلوگیری از رکود سرمایه شرکت به مجمع عمومی فوق العاده اجازه داده است که به پیشنهاد هیات مدیره مبادرت به تقلیل سرمایه شرکت نماید. در مورد کاهش سرمایه هیات مدیره مراتب را جهت اتخاذ تصمیم به مجمع عمومی فوق العاده پیشنهاد خواهد کرد. پیشنهاد مزبور حداقل 45 روز قبل از تشکیل مجمع مزبور باید به بازرس یا بازرسان شرکت تسلیم گردد. گزارش هیات مدیره به مجمع عمومی فوق العاده بایستی علاوه بر توجیه وم کاهش سرمایه متضمن گزارشی درباره امور شرکت از بدو سال مالی در جریان و اگر تا آن موقع مجمع عمومی نسبت به حساب های سال مالی قبل تصمیم نگرفته باشد حاکی از وضع شرکت از ابتدای سال مالی قبل نیز باشد. پس از گزارش هیات مدیره بازرس یا بازرسان مکلفند گزارش توجیه هیات مدیره را مورد بررسی قرار داده و نظرات و تبصره ماده 9 ل. ا. ق. ت کاهش اختیاری سرمایه از طریق کاهش بهای اسمی سهام انجام می گیرد و این کاهش باید به نسبت متساوی و رد مبلغ تقلیل یافته هر سهم به صاحب آن انجام گردد. کاهش سرمایه مشروط است به اینکه اولاَ به تصویب مجمع عمومی فوق العاده برسد، ثانیاَ باعث ورود لطمه به تساوی حقوق صاحبان سهام نگردد، ثالثاَ عدم تعیین سرمایه به کمتر از حداقل لازم برای هر یک از شرکت های سهامی عام یا خاص باشد. رئیس یا اعضای هیات مدیره هر شرکت سهامی که در مورد کاهش سرمایه عالماَ مقررات دیل را

رعایت نکنند به جزای نقدی از بیست هزار ریال تا دویست هزار ریال محکوم خواهند شد :
1- در صورت عدم رعایت تساوی حقوق صاحبان سهام ؛
2- در صورتیکه پیشنهاد راجع به کاهش سرمایه حداقل 45 روز قبل از تشکیل مجمع عمومی فوق العاده به بازرس شرکت تسلیم نشده باشد ؛
3- در صورتیکه تصمیم مجمع عمومی دائر بر تصویب کاهش سرمایه و مهلت و شرایط آن در رومه رسمی و رومه کثیرالانتشاری که اعلانات مربوط به شرکت در آن نشر می گردد آگهی نشده باشد. ( ماده 264 ل. ا. ق. ت )
برای کاهش بهای اسمی سهام شرکت مبلغ کاهش یافته هر سهم هیات مدیره مراتب را طی اطلاعیه ای به اطلاع کلیه صاحبان سهام می رساند که باید در رومه کثیرالانتشاری که آگهی های مربوط به شرکت در آن نشر می گردد انتشار یابد و برای صاحبان سهام بانام نیز توسط پست سفارشی ارسال گردد . ( ماده 196 ل. ا. ق. ت ) . در اطلاعیه مزبور باید نکات مندرج در ماده 197 ل. ا. ق. ت رعایت گردد.
آگهی تصمیم مجمع عمومی فوق العاده درباره کاهش سرمایه و چگونگی اعتراض اشخاص ذینفع به آن
هیات مدیره پس از تصویب مجمع عمومی برای کاهش سرمایه و قبل از اقدام به کاهش اختیاری سرمایه باید تصمیم مجمع را حداکثر ظرف مدت یک ماه در رومه رسمی و رومه کثیرالانتشاری که آگهی های شرکت را منتشر می سازد اعلان نماید. هر یک از دارندگان اوراق قرضه و یا بستانکارانی که منشاء طلب آن ها قبل از تاریخ نشر آخرین آگهی مذکور در ماده 192 ل. ا. ق. ت باشد می توانند ظرف مدت دو ماه از تاریخ نشر آخرین آگهی اعتراض خود را نسبت به کاهش سرمایه به دادگاه تقدیم کند. ( ماده 193 ل. ا. ق. ت ) و در صورتی که به نظر دادگاه اعتراض نسبت به کاهش سرمایه وارد تشخیص داده شود شرکت جهت تامین پرداخت طلب معترض وثیقه ای که به نظر دادگاه کافی باشد نسپارد، در این صورت آن دین حال شده و دادگاه حکم به پرداخت آن خواهد داد.



.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت مسئولیت محدود
۱-کپی شناسنامه و کارت ملی کلیه افراد(اعضای هیئت مدیره، موسسین، سهامداران، بازرسین)

۲- گواهی عدم سوء پیشینه(کلیه اعضاء و بازرسین)

۳-تکمیل مفاد قرارداد (آدرس شرکت و ست و کد پستی- سرمایه شرکت- لیست اعضا و سهامداران- درصد سهام و سهم الشرکه و سمت ها- موضوع فعالیت- لیست اسامی (حداقل ۵ مورد اسم ۳ سیلاب خاص)

۴-امضا و تأیید اوراق شرکت

 
هر اجتماع متشکل از اشخاص، نیازمند ارکانی به عنوان اداره کننده می باشد. مجمع عمومی محلی است برای ابراز اراده سهامداران تا صاحب سهم بتواند در تصمیم گیری ها شرکت کند. مثلاَ در مجامع عمومی، صاحبان سهم در رابطه با انتخاب اعضای هیات مدیره یا افزایش سرمایه حق حضور و رای دارند. هیات مدیره و مدیر عامل ارکان اجرایی شرکت می باشند مثلاَ دعوت از مجامع عمومی، انعقاد قرارداد با ثالث و انتشار آگهی در صلاحیت ارکان اجرایی شرکت می باشد. هر شرکتی نیاز به مرجع نظارت و کنترل از تخلفات دارد و این مهم را در شرکت سهامی، بازرس انجام می دهد.

ارکان شرکت سهامی عبارتند از :
– مجامع عمومی
– هیات مدیره
– مدیرعامل
– بازرس

مجامع عمومی
مجامع عمومی از اجتماع صاحبان سهام تشکیل می شود. اشخاص غیرسهامدار، حق شرکت در جلسات مجمع عمومی را ندارند مگر به عنوان وکیل یا منشی. نصاب تشکیل رسمی جلسات و هم چنین حد نصاب تصمیم گیری جلسات مجامع عمومی، اصولاَ تابع اساسنامه است مگر آن که قانون ترتیب دیگری را مقرر کرده باشد.
به طور کلی مجامع عمومی شرکت سهامی عبارتند از :
1- مجمع عمومی موسس
مجمع عمومی موسس تکمیل کننده فرایند تشکیل شرکت است. مجمع عمومی موسس برای مدت زمان محدود تشکیل می شود و امکان تشکیل مجمع عمومی موسس، فقط قبل از تشکیل شرکت وجود دارد.
وفق مواد 17 و 74 لایحه صلاحیت مجمع عمومی موسس عبارتند از :
–  رسیدگی به گزارش موسسین ( راجع به آورده غیرنقدی، مزایای مورد مطالبه و تصویب آن )
– احراز اینکه پذیره نویسی کلیه ی سهام شرکت تعهد شده و مبلغ لازم یعنی حداقل 35 درصد از کل سرمایه تادیه شده است.
– تصویب طرح اساسنامه و در صورت وم اصلاح آن ( باید توجه کرد که تغییر اساسنامه در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده است .)
– تعیین رومه کثیرالانتشاری که هر گونه دعوت و اطلاعیه بعدی برای تشکیل مجمع عمومی عادی در آن آگهی شود.
– انتخاب ( نه عزل ) اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت . ( انتخاب مدیران و بازرسان بعدی با مجمع عمومی عادی است. به جز ماده 153 لایحه که انتخاب بازرس با دادگاه می باشد.)
2- مجمع عمومی عادی
به این مجمع ، مجمع عمومی سالیانه نیز گفته می شود زیرا با استناد به ماده 89 لایحه باید حداقل سالی یک بار تشکیل شود. در حالت کلی این مجمع برای انتخاب و عزل مدیران و بازرسان و تصویب گزارش های مالی تشکیل شود.
صلاحیت مجمع عمومی عادی برخلاف مجمع موسس و فوق العاده نامحدود است و می تواند به تمامی امور شرکت، به جز آنچه در صلاحیت دو مجمع است رسیدگی کند.
3- مجمع عمومی فوق العاده
مجمع عمومی فوق العاده، به امور مهم و حیاتی در شرکت سهامی رسیدگی می کند. این امکان وجود دارد که مجمع عمومی فوق العاده در طول حیات شرکت تشکیل نشود. مدتی که در طول آن امکان تشکیل مجمع عمومی فوق العاده وجود دارد از زمان تشکیل تا انحلال شرکت می باشد.
– ترتیب ایجاد سهام ممتاز و تغییر در امتیازات وابسته به این گونه سهام
– تصویب تبدیل سهام بانام به بی نام و بالعکس
– تغییر در مواد اساسنامه و سرمایه و انحلال پیش از موعد
– تصویب کاهش اجباری سرمایه و یا انحلال شرکت
– تصمیم گیری در خصوص افزایش سرمایه
– اجازه ی اعطای افزایش سرمایه به هیات مدیره
– سلب حق تقدم در خرید سهام جدید از سهامداران موجود
– تعیین مدیر تصفیه در صورت تصویب انحلال شرکت
– تعیین اقامتگاه مدیر یا مدیران تصفیه در طول دوران تصفیه
– تصویب تبدیل شرکت سهامی خاص به عام
– اعلام انحلال شرکت
– تصمیم و تصویب ادغام شرکت ها در سایر شرکت ها به موجب ماده 40 قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی ، فرهنگی مصوب 1383
– تغییر در حقوق سهام موسس
– تغییر تابعیت

هیات مدیره
رکن اداره کننده و به عبارت دیگر قوه مجریه شرکت های سهامی اعضای هیات مدیره آن هستند. طبق مفاد ماده 107 " لایحه " هیات مدیره شرکت های سهامی از میان صاحبان سهام انتخاب می شوند بنابراین در زمان برگزاری مجمع عمومی برای انتخاب مدیران، مدیر منتخب حداقل باید دارای یک سهم از سهام شرکت باشد و اگر طبق اساسنامه تعداد سهام وثیقه مدیران از یک سهم بیشتر باشد بر اساس ماده 115 " لایحه " از تاریخ انتخاب یک ماه فرصت دارد تا نسبت به تکمیل آن اقدام نماید.
در مورد تعداد اعضای هیات مدیره در شرکت های سهامی خاص قانون ساکت است ولی در مورد شرکت های سهامی عام ماده 107 " لایحه " انتخاب حداقل پنج نفر را اامی می داند.

مدیر عامل
مدیر عامل، مدیر شرکت در برابر اشخاص ثالث می باشد و شرکت با امضای او می تواند با ثالث قرارداد منعقد کند. به موجب ماده 125 لایحه ، مدیر عامل در حدود اختیاراتی که به او تفویض شده نماینده شرکت محسوب شده و از طرف شرکت حق امضا دارد.
در رابطه با مدیر عامل شرکت سهامی ، نکات ذیل حائز اهمیت است :
– وفق ماده 124 لایحه قانون تجارت، هیات مدیره اقلاَ یک نفر را به عنوان مدیر عامل انتخاب می کند و تعداد مدیر عامل می تواند بیش از یک نفر باشد.
– مدیر عامل هم می تواند از میان اعضای هیات مدیره و هم خارج از اعضای هیات مدیره انتخاب شود.
– مدیر عامل هم می تواند سهامدار باشد و هم خارج از سهامدارن .
– انتخاب مجدد مدیر عامل مانند هیات مدیره و بازرس بلامانع است.
– مدیر عامل ااماَ باید از میان اشخاص حقیقی انتخاب شود.
– اصولاَ شخص نمی تواند همزمان رئیس هیات مدیره و مدیر عامل یک شرکت باشد مگر با تصویب سه چهارم آرای حاضر در مجمع عمومی عادی .

بازرس
بازرسان اشخاصی هستند که توسط مجمع عمومی برای نظارت به اعمال مدیران و حساب ها و معاملات شرکت انتخاب می گردند و دارای خصوصیات ذیل اند :
– بازرسان می توانند شخص حقیقی یا حقوقی باشند.
– بازرسان می توانند هم از بین صاحبان سهام انتخاب گردند، و هم از خارج از شرکت ، برخلاف اعضاء هیات مدیره که لازم بود حتماَ از میان سهامداران انتخاب گردند.
– تعداد بازرسان : ممکن است یک یا چند نفر باشند، برخلاف تعداد مدیران که در سهامی عام حداقل 5 و در سهامی خاص حداقل 3 نفر بودند.
– شیوه های نصب بازرسان : انتخاب بازرسان به رای اکثریت نسبی حاضرین در مجمع است. ( م 88 ل. ا. ق. ت )
– مدت بازرسی : یک سال می باشد، برخلاف مدت مدیریت اعضاء هیات مدیره که دو سال بود.
– انتخاب مجدد اشخاص به بازرسی بلامانع است ، همان طور که انتخاب مجدد اعضاء هیات مدیره بلامانع بود.
اشخاص ذیل نمی توانند به عنوان عضو بازرس منصوب گردند :
1- محجورین و کسانی که حکم ورشکستگی آن ها صادر شده است. ( ماده 111 ل. ا. ق. ت )
2- کسانی که به علت ارتکاب جنایت یا یکی از جنحه های سرقت ، خیانت در امانت ، ی، جنحه هایی که به موجب قانون در حکم خیانت در امانت یا ی شناخته شده است ، اختلاس ، تدلیس ، تصرف غیرقانونی در اموال عمومی، که به موجب حکم قطعی از حقوق اجتماعی، کلاَ یا بعضاَ محروم شده باشند، البته فقط در مدت محرومیت. ( ماده 111 ل. ا. ق. ت )
3- اعضاء هیات مدیره یا مدیر عامل شرکت ( ماده 147 ل. ا. ق. ت )
4- اقرباء سببی و نسبی مدیران یا مدیر عامل تا درجه سوم از طبقه اول و دوم ( ماده 147 ل. ا. ق. ت )
5- هر کس که خود یا همسرش از اشخاص مذکور در بند 2 موظفاَ حقوق دریافت می دارد. ( ماده 147 ل. ا. ق. ت )

 
هر اجتماع متشکل از اشخاص، نیازمند ارکانی به عنوان اداره کننده می باشد. مجمع عمومی محلی است برای ابراز اراده سهامداران تا صاحب سهم بتواند در تصمیم گیری ها شرکت کند. مثلاَ در مجامع عمومی، صاحبان سهم در رابطه با انتخاب اعضای هیات مدیره یا افزایش سرمایه حق حضور و رای دارند. هیات مدیره و مدیر عامل ارکان اجرایی شرکت می باشند مثلاَ دعوت از مجامع عمومی، انعقاد قرارداد با ثالث و انتشار آگهی در صلاحیت ارکان اجرایی شرکت می باشد. هر شرکتی نیاز به مرجع نظارت و کنترل از تخلفات دارد و این مهم را در شرکت سهامی، بازرس انجام می دهد.

ارکان شرکت سهامی عبارتند از :
– مجامع عمومی
– هیات مدیره
– مدیرعامل
– بازرس

مجامع عمومی
مجامع عمومی از اجتماع صاحبان سهام تشکیل می شود. اشخاص غیرسهامدار، حق شرکت در جلسات مجمع عمومی را ندارند مگر به عنوان وکیل یا منشی. نصاب تشکیل رسمی جلسات و هم چنین حد نصاب تصمیم گیری جلسات مجامع عمومی، اصولاَ تابع اساسنامه است مگر آن که قانون ترتیب دیگری را مقرر کرده باشد.
به طور کلی مجامع عمومی شرکت سهامی عبارتند از :
1- مجمع عمومی موسس
مجمع عمومی موسس تکمیل کننده فرایند تشکیل شرکت است. مجمع عمومی موسس برای مدت زمان محدود تشکیل می شود و امکان تشکیل مجمع عمومی موسس، فقط قبل از تشکیل شرکت وجود دارد.
وفق مواد 17 و 74 لایحه صلاحیت مجمع عمومی موسس عبارتند از :
–  رسیدگی به گزارش موسسین ( راجع به آورده غیرنقدی، مزایای مورد مطالبه و تصویب آن )
– احراز اینکه پذیره نویسی کلیه ی سهام شرکت تعهد شده و مبلغ لازم یعنی حداقل 35 درصد از کل سرمایه تادیه شده است.
– تصویب طرح اساسنامه و در صورت وم اصلاح آن ( باید توجه کرد که تغییر اساسنامه در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده است .)
– تعیین رومه کثیرالانتشاری که هر گونه دعوت و اطلاعیه بعدی برای تشکیل مجمع عمومی عادی در آن آگهی شود.
– انتخاب ( نه عزل ) اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت . ( انتخاب مدیران و بازرسان بعدی با مجمع عمومی عادی است. به جز ماده 153 لایحه که انتخاب بازرس با دادگاه می باشد.)
2- مجمع عمومی عادی
به این مجمع ، مجمع عمومی سالیانه نیز گفته می شود زیرا با استناد به ماده 89 لایحه باید حداقل سالی یک بار تشکیل شود. در حالت کلی این مجمع برای انتخاب و عزل مدیران و بازرسان و تصویب گزارش های مالی تشکیل شود.
صلاحیت مجمع عمومی عادی برخلاف مجمع موسس و فوق العاده نامحدود است و می تواند به تمامی امور شرکت، به جز آنچه در صلاحیت دو مجمع است رسیدگی کند.
3- مجمع عمومی فوق العاده
مجمع عمومی فوق العاده، به امور مهم و حیاتی در شرکت سهامی رسیدگی می کند. این امکان وجود دارد که مجمع عمومی فوق العاده در طول حیات شرکت تشکیل نشود. مدتی که در طول آن امکان تشکیل مجمع عمومی فوق العاده وجود دارد از زمان تشکیل تا انحلال شرکت می باشد.
– ترتیب ایجاد سهام ممتاز و تغییر در امتیازات وابسته به این گونه سهام
– تصویب تبدیل سهام بانام به بی نام و بالعکس
– تغییر در مواد اساسنامه و سرمایه و انحلال پیش از موعد
– تصویب کاهش اجباری سرمایه و یا انحلال شرکت
– تصمیم گیری در خصوص افزایش سرمایه
– اجازه ی اعطای افزایش سرمایه به هیات مدیره
– سلب حق تقدم در خرید سهام جدید از سهامداران موجود
– تعیین مدیر تصفیه در صورت تصویب انحلال شرکت
– تعیین اقامتگاه مدیر یا مدیران تصفیه در طول دوران تصفیه
– تصویب تبدیل شرکت سهامی خاص به عام
– اعلام انحلال شرکت
– تصمیم و تصویب ادغام شرکت ها در سایر شرکت ها به موجب ماده 40 قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی ، فرهنگی مصوب 1383
– تغییر در حقوق سهام موسس
– تغییر تابعیت

هیات مدیره
رکن اداره کننده و به عبارت دیگر قوه مجریه شرکت های سهامی اعضای هیات مدیره آن هستند. طبق مفاد ماده 107 " لایحه " هیات مدیره شرکت های سهامی از میان صاحبان سهام انتخاب می شوند بنابراین در زمان برگزاری مجمع عمومی برای انتخاب مدیران، مدیر منتخب حداقل باید دارای یک سهم از سهام شرکت باشد و اگر طبق اساسنامه تعداد سهام وثیقه مدیران از یک سهم بیشتر باشد بر اساس ماده 115 " لایحه " از تاریخ انتخاب یک ماه فرصت دارد تا نسبت به تکمیل آن اقدام نماید.
در مورد تعداد اعضای هیات مدیره در شرکت های سهامی خاص قانون ساکت است ولی در مورد شرکت های سهامی عام ماده 107 " لایحه " انتخاب حداقل پنج نفر را اامی می داند.

مدیر عامل
مدیر عامل، مدیر شرکت در برابر اشخاص ثالث می باشد و شرکت با امضای او می تواند با ثالث قرارداد منعقد کند. به موجب ماده 125 لایحه ، مدیر عامل در حدود اختیاراتی که به او تفویض شده نماینده شرکت محسوب شده و از طرف شرکت حق امضا دارد.
در رابطه با مدیر عامل شرکت سهامی ، نکات ذیل حائز اهمیت است :
– وفق ماده 124 لایحه قانون تجارت، هیات مدیره اقلاَ یک نفر را به عنوان مدیر عامل انتخاب می کند و تعداد مدیر عامل می تواند بیش از یک نفر باشد.
– مدیر عامل هم می تواند از میان اعضای هیات مدیره و هم خارج از اعضای هیات مدیره انتخاب شود.
– مدیر عامل هم می تواند سهامدار باشد و هم خارج از سهامدارن .
– انتخاب مجدد مدیر عامل مانند هیات مدیره و بازرس بلامانع است.
– مدیر عامل ااماَ باید از میان اشخاص حقیقی انتخاب شود.
– اصولاَ شخص نمی تواند همزمان رئیس هیات مدیره و مدیر عامل یک شرکت باشد مگر با تصویب سه چهارم آرای حاضر در مجمع عمومی عادی .

بازرس
بازرسان اشخاصی هستند که توسط مجمع عمومی برای نظارت به اعمال مدیران و حساب ها و معاملات شرکت انتخاب می گردند و دارای خصوصیات ذیل اند :
– بازرسان می توانند شخص حقیقی یا حقوقی باشند.
– بازرسان می توانند هم از بین صاحبان سهام انتخاب گردند، و هم از خارج از شرکت ، برخلاف اعضاء هیات مدیره که لازم بود حتماَ از میان سهامداران انتخاب گردند.
– تعداد بازرسان : ممکن است یک یا چند نفر باشند، برخلاف تعداد مدیران که در سهامی عام حداقل 5 و در سهامی خاص حداقل 3 نفر بودند.
– شیوه های نصب بازرسان : انتخاب بازرسان به رای اکثریت نسبی حاضرین در مجمع است. ( م 88 ل. ا. ق. ت )
– مدت بازرسی : یک سال می باشد، برخلاف مدت مدیریت اعضاء هیات مدیره که دو سال بود.
– انتخاب مجدد اشخاص به بازرسی بلامانع است ، همان طور که انتخاب مجدد اعضاء هیات مدیره بلامانع بود.
اشخاص ذیل نمی توانند به عنوان عضو بازرس منصوب گردند :
1- محجورین و کسانی که حکم ورشکستگی آن ها صادر شده است. ( ماده 111 ل. ا. ق. ت )
2- کسانی که به علت ارتکاب جنایت یا یکی از جنحه های سرقت ، خیانت در امانت ، ی، جنحه هایی که به موجب قانون در حکم خیانت در امانت یا ی شناخته شده است ، اختلاس ، تدلیس ، تصرف غیرقانونی در اموال عمومی، که به موجب حکم قطعی از حقوق اجتماعی، کلاَ یا بعضاَ محروم شده باشند، البته فقط در مدت محرومیت. ( ماده 111 ل. ا. ق. ت )
3- اعضاء هیات مدیره یا مدیر عامل شرکت ( ماده 147 ل. ا. ق. ت )
4- اقرباء سببی و نسبی مدیران یا مدیر عامل تا درجه سوم از طبقه اول و دوم ( ماده 147 ل. ا. ق. ت )
5- هر کس که خود یا همسرش از اشخاص مذکور در بند 2 موظفاَ حقوق دریافت می دارد. ( ماده 147 ل. ا. ق. ت )

 
قانون تجارت ایران در ماده 20، شرکت های تجاری را بر 7 قسم و به شرح ذیل احصاء نموده است :
1.شرکت های سهامی ( به موجب ماده 4 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/12/1347 شرکت سهامی به دو نوع شرکت سهامی عام و خاص تقسیم می شود.)

2.شرکت تضامنی
3.شرکت با مسئولیت محدود
4.شرکت مختلط غیر سهامی
5.شرکت مختلط سهامی
6.شرکت نسبی
7.شرکت تعاونی تولید و مصرف
در این مقاله ، به بررسی شباهت ها و تفاوت های میان انواع مختلف شرکت ها می پردازیم.

حداقل تعداد شرکا :
– با مسئویت محدود : 2
– تضامنی : 2
– مختلط غیرسهامی : 2
– مختلط سهامی : 4
– تعاونی : 7
– سهامی عام : 5
– سهامی خاص : 3
نکته 1 : حداقل و حداکثر تعداد عضو در تعاونی ها به نسبت سرمایه و فرصت اشتغال و نوع فعالیت و رعایت اصل عدم تمرکز و تداول ثروت به وسیله آیین نامه ای تعیین می شود که به تصویب وزارت تعاون می رسد ولی در هر صورت تعداد اعضا نباید کمتر از 7 نفر باشد.
نکته 2 : در هیچ کدام از شرکت ها حداکثر تعداد اعضا معین نشده است.

زمان ایجاد شخصیت حقوقی :
– تضامنی، نسبی ، با مسئولیت محدود و مختلط غیرسهامی : تادیه تمام سرمایه نقدی و تقویم و تسلیم سهم الشرکه غیرنقدی
– مختلط سهامی : تعهد تمام سرمایه و پرداخت حداقل یک سوم
– تعاونی : ثبت شرکت
– سهامی عام و خاص : قبول کتبی سمت توسط مدیران و بازرسان

موضوع فعالیت شرکت ها :
– تضامنی : فعالیت تجاری
– نسبی : فعالیت تجاری
– با مسئولیت محدود : فعالیت تجاری
– مختلط غیرسهامی : فعالیت تجاری
– مختلط سهامی : فعالیت تجاری
– تعاونی : چنانچه موضوع فعالیت تجاری باشد ، تجاری و چنانچه موضوع فعالیت تجاری نباشد ، غیرتجاری
– سهامی عام و خاص : فعالیت تجاری یا غیرتجاری

نوع سرمایه :
– تضامنی : سهم الشرکه
– نسبی : سهم الشرکه
– با مسئولیت محدود : سهم الشرکه
– مختلط غیرسهامی : سهم الشرکه
– مختلط سهامی : شرکای سهامی سهام و شرکای ضامن ، سهم الشرکه
– تعاونی : سهام
– سهامی عام و خاص : سهام

مسئولیت مالی اعضا
– تضامنی : نامحدود
– نسبی : نامحدود و به نسبت سرمایه
– مختلط غیرسهامی : شریک ضامن نامحدود
– مختلط سهامی : شریک ضامن نامحدود و شرکای سهامی : تا میزان سرمایه
– تعاونی : محدود به میزان سهم مگر شرط خلاف در قرارداد
– سهامی عام و خاص : تا میزان سرمایه ( محدود به مبلغ اسمی سهم )

تعداد مدیران :
– تضامنی : حداقل 1 ( از بین شرکا یا خارج )
– نسبی : حداقل 1 ( از بین شرکا یا خارج )
– با مسئولیت محدود : حداقل 1 ( در بین شرکا یا خارج )
– مختلط سهامی و غیرسهامی : حداقل 1 ( از بین شرکای ضامن )
– تعاونی : حداقل 3
– سهامی عام : حداقل 5 ( از بین سهامداران )
– سهامی خاص : حداقل 3 ( از بین سهامداران )
نکته 1 : حداکثر تعداد مدیران در قانون معین نشده است به جز شرکت تعاونی که حداکثر تعداد 7 نفر می باشد و در ازای اضافه شدن هر 400 نفر یک عضو باید به هیات مدیره اضافه شود اما در هر صورت باید بیشتر از 15 نفر باشد.
نکته 2 : مدیر عامل در سهامی عام و خاص حداقل یک نفر است و می تواند بیشتر از یک نفر نیز باشد و می تواند هم سهامدار باشد هم غیرسهامدار.

اختیارات مدیران
– تضامنی، نسبی ، مختلط غیرسهامی و مختلط سهامی : اصل بر عدم اختیار مدیران است و اگر از حدود اختیارات کنند معامله غیرنافذ می باشد.
– با مسئولیت محدود : اصل بر اختیار مدیران (  محدود کردن اختیار بر اساس اساسنامه ، در مقابل اشخاص ثالث معتبر و بر اساس غیراساسنامه، در مقابل اشخاص ثالث فاقد اعتبار است ).
– سهامی عام و خاص : اصل بر اختیار مدیران است. لازم به ذکر است محدود کردن اختیار، در مقابل اشخاص ثالث فاقد اعتبار است.
– مدیر تصفیه شرکت سهامی : اختیار عام ( محدود کردن اختیار ، مطلقاَ باطل و بلااثر است ).

مرجع نظارت
– تضامنی : پیش بینی نشده
– نسبی : پیش بینی نشده
– مختلط غیرسهامی : پیش بینی نشده
– با مسئولیت محدود : تعداد شرکا بالای 12 وجود هیات نظار اامی است.
– مختلط سهامی : اام وجود هیات نظار
– تعاونی : اام وجود بازرس
– سهامی عام و خاص : اام وجود بازرس

مدیر تصفیه
– تضامنی، نسبی ، مختلط سهامی و مختلط غیرسهامی : مدیر یا مدیران شرکت مگر انتخاب شرکای ضامن
– تعاونی و با مسئولیت محدود : مدیران شرکت مگر اساسنامه یا اکثریت مجمع عمومی
– سهامی عام و خاص : مدیران شرکت مگر پیش بینی اساسنامه یا مجمع عمومی فوق العاده یا دادگاه


ثبت شرکت پرورش گل و گیاه
 
چنانچه علاقه مند به تاسیس شرکت پرورش گل و گیاه هستید ، می توانید این شرکت را در قالب های سهامی خاص و یا بامسئولیت محدود به ثبت برسانید. ما در این مقاله به بررسی نحوه تشکیل این شرکت ها پرداخته ایم .


تشکیل شرکت بامسئولیت محدود
شرکت بامسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است.
ویژگی های تشکیل شرکت با مسئولیت محدود :
– حداقل، تعداد شرکا 2 نفر می باشد.
– حداقل تعداد مدیران، یک نفر می باشد.
– در شرکت بامسئولیت محدود هیچ گونه حداقل سرمایه پیش بینی نشده است.
– در اسم شرکت باید عبارت بامسئولیت محدود تیتر شود والا در مقابل اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب می شود.
– نام شرکت نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکاء باشد والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را دارد.
– در تصمیم گیری شرکت بامسئولیت محدود ، گرایش به حکومت رای اکثریت بیشتر است. معذلک، اکثریت مورد نظر مقنن در این نوع شرکت، تلفیقی از اکثریت عدد و سرمایه است. یعنی اینکه شخصیت یکایک شرکا و همچنین میزان آورده هر یک به صورت توامان مورد توجه قرار گرفته است.
– سرمایه شرکت بامسئولت محدود به شکل سهم الشرکه پرداخت می شود، بدون آنکه عنوان سهم داشته یا به شکل سهام با قیمت اسمی معین و متساوی درآمده باشد.
– نقل و انتقال سهم الشرکه در شرکت بامسئولیت محدود نسبت به دو شرکت تضامنی و نسبی ، آسانتر است. معذلک به هیچ وجه نمی توان انتظار داشت که شریک این شرکت بتواند به آسانی حقوق خویش در شرکت را به غیر منتقل نموده و آن را به وجه نقد تبدیل نماید.
در تشکیل شرکت بامسئولیت محدود دو اصل باید رعایت گردد :
1- شرکتنامه نوشته و امضاء شده باشد.
2- سرمایه تماماَ تادیه و پرداخت شده باشد.
اگر شرکتی دارای شرکتنامه نباشد اساس آن انجام نشده است و بدون آن باطل است. زیرا شرکتنامه که دلیل وقوع عقد شرکت و از مدارک ضروری تشکیل شرکت می باشد، مبین توافق و تراضی شرکاء و مشخص کننده میزان سرمایه و حصه هر یک از شرکاء است و بیش از هر امری باید تنظیم گردد. چنانچه در ماده 97 ق. ت می گوید " در شرکتنامه باید صراحتاَ قید شده باشد که سهم الشرکه غیرنقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است ".

تشکیل شرکت سهامی خاص
علاقه مندان به تشکیل شرکت سهامی خاص را که به آن ها اصطلاحاَ موسسین شرکت سهامی خاص گویند می بایست حداقل 35% از مبلغ سهام مورد تعهد را در حسابی به نام شرکت در شرف تاسیس واریز نموده و گواهی دریافت نمایند و سپس می توانند با برگزاری مجمع عمومی موسسین طرح اساسنامه شرکت را به تصویب برسانند و در همان مجمع عمومی موسسین اولین مدیران و بازرسان شرکت را انتخاب و در صورتی که برخی سهامداران آورده غیرنقدی دارند باید گزارش کارشناس رسمی در خصوص تقویم آورده غیرنقدی و نام رومه کثیرالانتشاری که کلیه آگهی های شرکت تا تشکیل اولین مجمع عمومی عادی در آن منتشر می گردد را طی صورتجلسه مجمع عمومی موسس به تصویب برسانند. تشکیل شرکت سهامی خاص برخلاف شرکت سهامی عام به صورت یک مرحله ای است بدین معنا که اظهارنامه ای که حاوی نام شرکت، محل شرکت ، میزان سرمایه ، تعداد شرکاء ، نوع فعالیت و مواردی که در قانون تجارت ذکر شده به همراه گواهینامه واریزی، اساسنامه مصوب، اعلام اسامی اولین مدیران و بازرسان و گزارش کارشناس رسمی در خصوص آورده های غیرنقدی و تقویم آن ها و اعلام نام رومه کثیرالانتشار جهت آگهی های شرکت که در مجمع عمومی موسس به تصویب رسیده است به اداره ثبت شرکت ها ارسال گردد.
به موجب ماده 20 لایحه قانون تجارت، برای تاسیس و ثبت شرکت سهامی خاص علاوه بر اظهارنامه شرکت که باید به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم شود، تحویل چند مدرک دیگر نیز ضروری است :
1. اساسنامه
2. اظهارنامه بانکی
3. انتخاب اولین مدیران و بازرسان
4. انتخاب رومه کثیرالانتشار
نکته : تصمیمات تاسیس در شرکت سهامی خاص مانند انتخاب مدیران و بازرسان توسط کلیه موسسین است، زیرا پذیره نویس در شرکت سهامی خاص وجود ندارد. در شرکت سهامی عام تصمیمات تاسیس در مجمع عمومی موسس انجام می شود.
شرایط اختصاصی شرکت سهامی خاص :
– در شرکت های سهامی خاص تشکیل مجمع عمومی موسس اامی نیست لیکن جلب نظر کارشناس مذکور در ماده 176 این قانون ضروری است و نمی توان آورده های غیرنقد را به مبلغی بیش از ارزیابی کارشناس قبول نمود.
– شرکت های سهامی خاص نمی توانند سهام خود را برای پذیره نویسی یا فروش در بورس اوراق بهادار یا توسط بانک ها عرضه نمایند و یا به انتشار آگهی و اطلاعیه و یا هر نوع اقدام تبلیغاتی برای فروش سهام خود مبادرت کنند مگر این که از مقررات مربوط به شرکت های سهامی عام به نحوی که در این قانون مذکور است تبعیت نمایند.
– استفاده از وجوه تادیه شده به نام شرکت های سهامی در شرف تاسیس ممکن نیست مگر پس از به ثبت رسیدن شرکت و یا در مورد مذکور در ماده 19.
 



 
به موجب ماده ۲۰۰ قانون تجارت تصمیمات شرکت های تجارتی در موارد ذیل باید آگهی گردد:
۱ـ تغییر مواد اساسنامه شرکت که شایع‌ترین موارد آن افزایش و کاهش سرمایه می‌باشد.

۲ـ تمدید مدت شرکت، زائد بر مدت مقرر.
۳ـ تصمیم راجع به انحلال شرکت (حتی در مواردی که انحلال به واسطه انقضای مدت شرکت صورت می گیرد.) و تصمیم راجع به تعیین اسامی مدیر یا مدیران تصفیه و نشانی آنها.(ماده ۲۰۹ لایحه)
۴ـ تعیین کیفیت تفریغ حساب و تغییر آن.
۵ـ تبدیل شرکاء (مثل جانشینی وارث شریک ضامن متوفی) و یا مورد نقل و انتقال سهام و سهم‌الشرکه.
۶ـ خروج بعضی از شرکاء از شرکت.
۷ـ تغییر اسم شرکت.
۸ـ موقعی که تبدیل سهام بی اسم شرکت به سهام با اسم انجام می‌پذیرد. و صاحبان سهام در ظرف مهلتی که از تاریخ انتشار اعلانی که دوبار، به فاصله ده روز در رومه رسمی و رومه کثیرالانتشار مرکز اصلی شرکت انتشار می‌یابد و این مهلت کمتر از ۶ ماه نخواهد بود سهام خود را به سهام جدید تبدیل نمایند.(ماده ۷۶ق.ت) و سهام جدیدی را که در ازای سهام بی نام تبدیل نشده در شرکت موجود میباشد، شرکت از طریق مزایده به اشخاص دیگر بفروشد.(ماده ۷۸ق.ت) قیمت سهامی که بدین طریق فروخته میشود، در مرکز اصلی شرکت یا در بانک ملی ایران ودیعه گذاشته می‌شود، آگهی خواهد شد.
۹ـ تغییر مدیر یا مدیران شرکت.
۱۰ـ تغییر بازرس یا بازرسان شرکت.
۱۱ـ تغییر مرکز اصلی شرکت.
۱۲ـ ثبت تاسیس شرکت.(ماده ۲۳ لایحه قانونی)
۱۳ـ موقعی که به واسطه ضررهای وارده نصف سرمایه شرکت از میان برود، و مدیران شرکت مکلفنا تمام صاحبان سهام را برای انعقاد مجمع عمومی دعوت نمایند. تا موضوع انحلال یا بقاء شرکت مورد شور و رای قرار گیرد. تصمیم این مجمع در هر حال منتشر خواهد شد.
۱۴ـ انتشار اعلامیه پذیره نویسی در رومه رسمی و رومه کثیرالانتشاری که آگهی‌های شرکت در آن منتشر می‌شود.
۱۵ـ تبدیل سهام شرکت که متعاقب اطلاع دادن کتبی مراتب به مرجع ثبت شرکت ها، آگهی می‌شود.
۱۶ـ اعلام کتبی راجع به فروش اوراق قرضه و شرایط صدور آن و انتشار آن همراه با طرح اطلاعیه انتشار اوراق قرضه به مرجع ثبت شرکتها، برای ثبت و انتشار در رومه رسمی.(مواد ۵۷ و ۷۰ لایحه)
۱۷ـ نام و مشخصات و حدود اختیارات و مدت تصدی مدیرعامل.
۱۸ـ تعداد سهام هر یک از خریداران سهام جدید صادره در اثر افزایش سرمایه.
۱۹ـ اعلام ختم تصفیه امور شرکت بعد از انحلال آن.(ماده ۲۲۷ لایحه قانونی)
• ذکرسرمایه :
شرکت‌های تجاری به جزشرکت‌های تعاونی و به جز شرکتهای سهامی ممند سرمایه شرکت را صریحا در اسناد و صورتحساب ها و اعلانات و نشریات و غیره که به طور خطی و چاپی از طرف شرکت‌های مذکور در این قانون، به استثنای شرکت‌های تعاونی صادر می شود، سرمایه شرکت معین شود. شرکت متخلف به جزای نقدی از ۲۰۰ تا ۳۰۰۰ ریال محکوم خواهد شد.
* تبصره : شرکت های خارجی نیز که به وسیله شعبه یا نماینده در ایران اشتغال به تجارت دارند، در مورد اسناد و صورتحساب ها و اعلانات و نشریات خود در ایران، مشمول مقررات این ماده خواهند بود.
• ذکر شماره ثبت شرکت:
اام قانون به ثبت و درج شماره ثبت شرکت در اسناد و مدارک در ماده ۲۲۰ قانون تجارت، چنین پیش‌بینی شده است:
هر شرکت تجارتی ایرانی مذکور در این قانون و هر شرکت خارجی که بر طبق قانون ثبت شرکتها مصوب خرداد ماه ۱۳۱۰ مکلف به ثبت است، باید در کلیه اسناد و صورتحساب ها و اعلانات و نشریات خطی و چاپی خود در ایران تصریح نماید که در تحت چه نمره در ایران به ثبت رسیده است و الا به جزای نقدی از ۲۰۰ هزار ریال محکوم خواهد شد. این مجازات علاوه بر مجازاتی است که در قانون ثبت شرکتها، برای عدم ثبت محرم شده است.
به طوری که ملاحظه می شود برای ثبت و درج شماره ثبت شرکت در دفتر ثبت شرکتها، کلیه شرکتهای تجارتی بدون استثناء مکلف به انجام این تکلیف قانونی هستند.
فلسفه این تکلیف قانونی را در ماده ۲۶ آیین نامه اجرای قانون ثبت شرکت ها پیدا می‌کنیم که می‌گوید: مراجعه به دفاتر ثبت شرکتها اعم از ایرانی و خارجی برای عموم مردم آزاد و هر ذینفعی می تواند از مندرجات آن، سواد مصدق تحصیل کند و چون دفتر ثبت شرکتها بر اساس شماره ثبت شرکتها تنظیم می‌شود، لذا درج شماره ثبت شرکتها در اسناد و مدارک آنها از حیث سهولت مراجعه به دفاتر مربوطه ضروری است.

مقالاتآگهی در دفتر ثبت شرکت هاپذیره نویسیثبت تغییرات شرکتثبت شرکتسهام شرکت


شرکت سهامی عام شرکتی است که موسسین آن ها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند.
اصولاَ شرکت های سهامی عام، جهت سرمایه گذاری های عظیم ایجاد می گردند. چون این قبیل شرکت ها نیاز به سرمایه زیاد دارند و سرمایه های کوچک هرگز کفاف مخارج این گونه سرمایه گذاری ها را نمی دهند. معمولاَ شرکت های سهامی عام می توانند با صدور اوراق بهادار از قبیل سهام یا اوراق قرضه سرمایه لازم را از پس اندازهای مردم یا بعضی از سازمان ها، بانک ها و شرکت های سرمایه گذاری فراهم نمایند.

اوراق بهادار مذکور به آسانی قابل نقل و انتقال است. پس انداز کنندگان با تقبل خطر مالی کمتری ( در حدود مبلغ اسمی ) اطمینان دارند که هر وقت که بخواهند می توانند اوراق بهادار مذکور را خریداری و سپس آن ها را به دیگری انتقال دهند و یا در بازار بورس به فروش برسانند.
شرایط تشکیل یا ایجاد شخصیت حقوقی شرکت سهامی عام دو مرحله است. در ابتدا باید مدارک لازم جهت تشکیل شرکت تهیه و سهام شرکت جهت فروش به عموم مردم عرضه شود و پس از آن موسسین و تمام کسانی که در خرید سهام شرکت نقش داشته اند در مجمع عمومی موسس حاضر و شخصیت حقوقی شرکت را ایجاد کنند.
تشکیل شرکت سهامی عام به دو مرحله تقسیم می شود :
1. تهیه مدارک توسط موسسین 2. تکمیل تاسیس در مجمع عمومی موسس
مدارک مورد نیاز عبارت است از :
– گواهی نامه بانکی
– اظهارنامه
– طرح اساسنامه
– طرح اعلامیه پذیره نویسی
به موجب ماده 16 لایحه قانون تجارت، پس از گذشتن مهلت های لازم پذیره نویسی و مهلت تمدید شده، ابتدائاَ موسسین باید حداکثر ظرف مدت یک ماه به امور ذیل رسیدگی کنند :
1. به تعهدات پذیره نویسان رسیدگی و احراز کنند که تمام سرمایه شرکت صحیحاَ تعهد شده و حداقل 35 درصد از کل سرمایه شرکت، نقداَ پرداخت شده است. مثلاَ اگر سرمایه شرکت 100 واحد بوده، تمام آن توسط موسسین و پذیره نویسان تعهد شود و حداقل 35 واحد آن پرداخت شود. هم چنین در بند 5 ماده 243 لایحه ، برای کسی که سهام یا قطعات سهام را بدون پذیره نویسی کلیه سرمایه و تادیه حداقل سی و پنج درصد آن و هم چنین بدون تحویل کلیه سرمایه غیرنقد صادر کند، ضمانت اجرای جزایی پیش بینی شده است.
2. تعیین تعداد سهام هر یک از تعهدکنندگان و اعلام آن : تعیین تعداد سهام بر عهده موسسین می باشد و موسسین قبل از دعوت مجمع عمومی موسس باید تعداد سهام را تعیین نمایند و در عمل این موضوع، تخصیص سهام نامیده می شود.
نکته : علی رغم تصریح ماده 16 لایحه مبنی بر اینکه موسسین حداکثر تا یک ماه باید به تعهدات پذیره نویسان رسیدگی نمایند، به موجب تبصره 3 ماده 23 قانون بازار ، " ناشر موظف است حداکثر ظرف 15 روز پس از اتمام مهلت عرضه عمومی، سازمان را از نتایج توزیع و فروش اوراق بهادار از طریقی که سازمان معین خواهد نمود، مطلع نماید. نحوه برخورد ناشر در صورت عدم فروش کامل در اعلامیه پذیره نویسی مشخص می شود ". پس به موجب قانون بازار، مهلتی که باید نتیجه پذیره نویسی یا عرضه عمومی را به سازمان بورس اعلام نمود، 15 روز پس از پایان مهلت پذیره نویسی می باشد.
3. دعوت از مجمع عمومی موسس : هر گاه مجمع عمومی موسس تشکیل شد طبق ماده 75 لایحه ، هم موسسین و هم پذیره نویسان حق حضور دارند. قبل از ایجاد شخصیت حقوقی باید مجمع عمومی موسس تشکیل و وظایف خود را انجام دهد.
به موجب ماده 17 لایحه، وظایف مجمع عمومی موسس در رابطه با تکمیل فرایند تاسیس عبارتند از :
1. رسیدگی و احراز تعهد کلیه سهام شرکت و تادیه مبالغ لازم ( مانند موسسین در ماده 16 لایحه )
2. شور درباره اساسنامه شرکت و تصویب اساسنامه شرکت
3. انتخاب اولین مدیران و بازرس یا بازرسان
4. تعیین رومه کثیرالانتشار برای دعوت از مجمع عمومی عادی یا سالیانه
نکنه : به موجب تبصره ماده 17 لایحه قانون تجارت، علاوه بر مجمع عمومی موسس که باید رومه کثیرالانتشاری را معین کند تا هرگونه دعوت و اطلاعیه برای صاحبان سهام تا تشکیل مجامع عمومی در آن منتشر شود، رومه دیگری هم باید توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تعیین شود.

 
چنانچه علاقه مند به تاسیس شرکت پرورش گل و گیاه هستید ، می توانید این شرکت را در قالب های سهامی خاص و یا بامسئولیت محدود به ثبت برسانید. ما در این مقاله به بررسی نحوه تشکیل این شرکت ها پرداخته ایم .


تشکیل شرکت بامسئولیت محدود
شرکت بامسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است.
ویژگی های تشکیل شرکت با مسئولیت محدود :
– حداقل، تعداد شرکا 2 نفر می باشد.
– حداقل تعداد مدیران، یک نفر می باشد.
– در شرکت بامسئولیت محدود هیچ گونه حداقل سرمایه پیش بینی نشده است.
– در اسم شرکت باید عبارت بامسئولیت محدود تیتر شود والا در مقابل اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب می شود.
– نام شرکت نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکاء باشد والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را دارد.
– در تصمیم گیری شرکت بامسئولیت محدود ، گرایش به حکومت رای اکثریت بیشتر است. معذلک، اکثریت مورد نظر مقنن در این نوع شرکت، تلفیقی از اکثریت عدد و سرمایه است. یعنی اینکه شخصیت یکایک شرکا و همچنین میزان آورده هر یک به صورت توامان مورد توجه قرار گرفته است.
– سرمایه شرکت بامسئولت محدود به شکل سهم الشرکه پرداخت می شود، بدون آنکه عنوان سهم داشته یا به شکل سهام با قیمت اسمی معین و متساوی درآمده باشد.
– نقل و انتقال سهم الشرکه در شرکت بامسئولیت محدود نسبت به دو شرکت تضامنی و نسبی ، آسانتر است. معذلک به هیچ وجه نمی توان انتظار داشت که شریک این شرکت بتواند به آسانی حقوق خویش در شرکت را به غیر منتقل نموده و آن را به وجه نقد تبدیل نماید.
در تشکیل شرکت بامسئولیت محدود دو اصل باید رعایت گردد :
1- شرکتنامه نوشته و امضاء شده باشد.
2- سرمایه تماماَ تادیه و پرداخت شده باشد.
اگر شرکتی دارای شرکتنامه نباشد اساس آن انجام نشده است و بدون آن باطل است. زیرا شرکتنامه که دلیل وقوع عقد شرکت و از مدارک ضروری تشکیل شرکت می باشد، مبین توافق و تراضی شرکاء و مشخص کننده میزان سرمایه و حصه هر یک از شرکاء است و بیش از هر امری باید تنظیم گردد. چنانچه در ماده 97 ق. ت می گوید " در شرکتنامه باید صراحتاَ قید شده باشد که سهم الشرکه غیرنقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است ".

تشکیل شرکت سهامی خاص
علاقه مندان به تشکیل شرکت سهامی خاص را که به آن ها اصطلاحاَ موسسین شرکت سهامی خاص گویند می بایست حداقل 35% از مبلغ سهام مورد تعهد را در حسابی به نام شرکت در شرف تاسیس واریز نموده و گواهی دریافت نمایند و سپس می توانند با برگزاری مجمع عمومی موسسین طرح اساسنامه شرکت را به تصویب برسانند و در همان مجمع عمومی موسسین اولین مدیران و بازرسان شرکت را انتخاب و در صورتی که برخی سهامداران آورده غیرنقدی دارند باید گزارش کارشناس رسمی در خصوص تقویم آورده غیرنقدی و نام رومه کثیرالانتشاری که کلیه آگهی های شرکت تا تشکیل اولین مجمع عمومی عادی در آن منتشر می گردد را طی صورتجلسه مجمع عمومی موسس به تصویب برسانند. تشکیل شرکت سهامی خاص برخلاف شرکت سهامی عام به صورت یک مرحله ای است بدین معنا که اظهارنامه ای که حاوی نام شرکت، محل شرکت ، میزان سرمایه ، تعداد شرکاء ، نوع فعالیت و مواردی که در قانون تجارت ذکر شده به همراه گواهینامه واریزی، اساسنامه مصوب، اعلام اسامی اولین مدیران و بازرسان و گزارش کارشناس رسمی در خصوص آورده های غیرنقدی و تقویم آن ها و اعلام نام رومه کثیرالانتشار جهت آگهی های شرکت که در مجمع عمومی موسس به تصویب رسیده است به اداره ثبت شرکت ها ارسال گردد.
به موجب ماده 20 لایحه قانون تجارت، برای تاسیس و ثبت شرکت سهامی خاص علاوه بر اظهارنامه شرکت که باید به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم شود، تحویل چند مدرک دیگر نیز ضروری است :
1. اساسنامه
2. اظهارنامه بانکی
3. انتخاب اولین مدیران و بازرسان
4. انتخاب رومه کثیرالانتشار
نکته : تصمیمات تاسیس در شرکت سهامی خاص مانند انتخاب مدیران و بازرسان توسط کلیه موسسین است، زیرا پذیره نویس در شرکت سهامی خاص وجود ندارد. در شرکت سهامی عام تصمیمات تاسیس در مجمع عمومی موسس انجام می شود.
شرایط اختصاصی شرکت سهامی خاص :
– در شرکت های سهامی خاص تشکیل مجمع عمومی موسس اامی نیست لیکن جلب نظر کارشناس مذکور در ماده 176 این قانون ضروری است و نمی توان آورده های غیرنقد را به مبلغی بیش از ارزیابی کارشناس قبول نمود.
– شرکت های سهامی خاص نمی توانند سهام خود را برای پذیره نویسی یا فروش در بورس اوراق بهادار یا توسط بانک ها عرضه نمایند و یا به انتشار آگهی و اطلاعیه و یا هر نوع اقدام تبلیغاتی برای فروش سهام خود مبادرت کنند مگر این که از مقررات مربوط به شرکت های سهامی عام به نحوی که در این قانون مذکور است تبعیت نمایند.


 
مراکز،موسسات،کانون ها و انجمن های فرهنگی،تشکیلاتی است که با اهداف و مقاصد فرهنگی و هنری اعم از انتفاعی یا غیر انتفاعی(بر طبق ماده ی 584 قانون تجارت و آیین نامه ی اصلاحی ثبت تشکیلات و موسسات غیر تجاری مصوب 1337) به مسئولیت اشخاص حقیقی یا حقوقی اعم از دولتی،عمومی و خصوصی ،افراد واجد شرایط برای فعالیت در یک یا چند قلمروی فرهنگی،هنری،سینمایی و مطبوعاتی با سرمایه ی ایرانی تشکیل می دهند و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز تاسیس،نظارت بر فعالیت ها و انحلال آن ها را صادر می کند.

شرایط لازم مجوز یا پروانه ی صادره:
شرایط عمومی:
-تابعیت ایرانی
-نداشتن سوءپیشینه ی کیفری
-برخورداری از حسن شهرت
-محجور نبودن و عدم ورشکستگی به تقلب و تقصیر
-حداقل سن برای افراد متاهل 25 و برای مجردین 27 سال
-انجام خدمت وظیفه ی عمومی و یا ارائه ی گواهی معافیت دائمی
-داشتن حداقل مدرک تحصیلی کارشناسی یا معادل آن به تشخیص مراجع زیربط
-عدم وابستگی اعضاء موسسه به تشکیلات رژیم سابق
شرایط اختصاصی:
-صلاحیت علمی و تخصصی کافی متناسب با موضوع فعالیت
-داشتن حداقل 6 ماه سابقه ی موثر فعالیت در موسسات فرهنگی و هنری چند منظوره
مدارک و مستندات مورد نیاز :
-استعلام حراست
-عدم سوء پیشینه
-اساسنامه
-صورتجلسه ی مجمع عمومی موسسین
-صورتجلسه ی هیات مدیره
-مستندات سوابق فرهنگی
-استعلام از مراکز و محل کار متقاضیان
-فرم خلاصه مصاحبه تخصصی اعضاء موسسه
مراحل فرایند صدور مجوز موسسات فرهنگی و هنری:
مدارک مورد نیاز:
-تقاضانامه ی تایپ شده به امضا مدیر مسئول
-اساسنامه ی پیشنهادی تایپ شده به امضا مدیر مسئول
-پرسش نامه ی فردی مدیر مسئول و اعضاء هیات موسس تایپ شده(2 نسخه)
-کپی کارت ملی مدیر مسئول و اعضاء هیات موسس(3 نسخه)
-کپی تمام صفحات شناسنامه ی مدیر مسئول و اعضاء هیات موسس(3 نسخه)
-کپی مدرک تحصیلی مدیر مسئول و تمام اعضاء هیات موسس
-کپی کارت پایان خدمت و یا معافیت دائم مدیر مسئول و اعضا هیات موسس
-گواهی عدم سوء پیشینه
-6 قطعه عکس 4 در 3
-مستندات فرهنگی مربوط به تمام اعضاء به همراه کتب،مجلات،لوح های فشرده ی مربوط به آثار تولیدی اعضاء
مراحل اجرای مجوز:
-ارائه ی تقاضانامه و اخذ مدارک تطبیق با مقررات
-استعلام حراست
-استعلام از محل کار و مراکز فرهنگی
-تکمیل اساسنامه و مشخص نمودن موضوع فعالیت و صورتجلسه ی هیئت مدیره و مجمع عمومی
-مصاحبه ی تخصصی
-استعلام عدم سوءپیشینه
-بررسی و تنظیم پرونده
-ارسال پرونده به وزارت متبوع جهت بررسی دفتر توسعه ی مشارکت های فرهنگی و هنری
-در صورت موافقت دفتر مشارکت ها تایید اماکن جهت معرفی به ثبت شرکت ها از سوی دفتر مشارکت های فرهنگی و هنری
-صدور پروانه ی فعالیت موسسه از سوی دفتر توسعه مشارکت های فرهنگی و هنری وزارت متبوع
پس از اخذ مجوز کانون تبلیغاتی ،شخص می تواند نسبت به ثبت موسسه ی فرهنگی هنری یا موسسه ی تبلیغاتی اقدام نماید.
مدارک مورد نیاز ثبت موسسه عبارتند از:
-تقاضانامه ی موسسه
-اساسنامه ی موسسه
-صورتجلسه ی مجمع عمومی
-مدارک شناسایی اعضا
-مجوز مرتبط
چند نکته:
* دوره ی اعتبار مجوز یا پروانه ی فعالیت یک سال است. 
*شرکت هایی که با موضوع آموزش فنی و حرفه ای می خواهند ثبت شوند ،ااماَ باید از وزارت کار و امور اجتماعی مجوز لازم را اخذ نمایند.
*آموزشگاه های هنری هنگام تاسیس می بایست مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را دارا باشند.



 
وفاداری یک واژه ی قدیمی است که تعهد عمیق به کشور، خانواده یا دوستان را توصیف می کند و برای اولین بار با واژه ی ((وفاداری به نام تجاری)) وارد عرصه ی بازاریابی شده است. وفاداری به نام تجاری ،به معنی تکرار خرید است که دلیل این رفتار، فرایندهای روانی می باشد. به عبارت دیگر، تکرار خرید صرفاَ یک واکنش اختیاری نیست ،بلکه نتیجه ی عوامل روانی،احساسی و هنجاری است. الیور ،--از محققان بزرگ در عرصه ی برند-وفاداری را داشتن تعهدی عمیق برای خرید مجدد یا حمایت از یک محصول یا خدمت مورد علاقه، که علی رغم وجود تأثیرات موقعیتی و تلاش های بازاریابی رقبا،موجب تکرارخرید یک نام تجاری یا مجموعه محصولات یک نام تجاری در آینده شود تعریف می کند.وی معتقد است وفاداری به یک تعهد قوی برای خرید مجدد محصول یا خدمت برتر در آینده اطلاق می‌شود تا همان مارک یا محصول علی‌رغم تلاش‌های بازاریابی بالقوه ی رقبا و تأثیرات آن ها، خریداری گردد. وفاداری مشتریان از جنبه های مختلفی تعبیر شده است.وفاداری به نام ونشان تجاری ،وفاداری به محصولات ،خدمات،و سایر موارد مشابه از این جمله اند . همچنین برخی دیگر از محققان وفاداری را یک رفتار و یا یک نگرش می انگارند و برخی دیگر ترکیبی از هر دو. برای مثال ژاآوبی و چثتناب، اندازه ها ی متفاوت از وفاداری مشتریان را فهرست نموده اند که در برگیرنده ی تمامی نگرش های ممکن به وفاداری است . ولی نکته ی مهم در این میان ، اتفاق نظریست که همه ی پژوهشگران از وفاداری دارند.(جدا از نوع نگرش و تعریفی که از این مقوله دارند) وفاداری را می توان به یکی از حالات زیر یا ترکیبی از آن ها اعمال نمود. -خرید بیشتر و گسترش سبد محصولات -خرید مجدد(تکرار خرید) -توصیه ی خرید به دیگران امروزه، وفاداری مشتریان، کلید موفقیت تجاری محسوب می شود. باافزایش وفاداری مشتریان سهم بازار ومیزان سوددهی بنگاه اقتصادی بالا می رود. درک بازار با برنامه ریزی واتخاذ استراتژی های مناسب جهت وفادار کردن مشتریان و افزایش نرخ وفاداری آن ها ،منافع بلند مدت را برای بنگاه های اقتصادی به وجود می آورد. به نظر می رسد یکی از عواملی که در وفاداری مشتریان اثر می گذارد ،اعتبار نام و نشان تجاری و مزایای آن می باشد .نام و نشان تجاری مزیتی رقابتی ایجاد می نماید.به بیانی دیگر،نام و نشان تجاری نشان کیفیت و وعده به خریدار می باشد،مانند طرح های خاص که مصرف کنندگان را به خرید خدمات و محصولات دارای نام و نشان تجاری تشویق می کند. در سال‌های اخیر، تحقیقات صورت گرفته بر روی شناخت فاکتورهایی که در زمینه ی رضایت مشتریان و وفاداری آنان مؤثر می‌باشد، گسترش یافته است. در این زمینه،بسیاری از پژوهشگران بازاریابی بر نقش حیاتی میان‌ مشتری و فروشنده در رضایت مؤثر مشتری، ایجاد نگرش‌های مطلوب به برند و تقویت پیوند میان مشتریان و برند تأکید می‌کنند. در مجموع،نکته ی حائز اهمیت این است که وفاداری مشتریان، کلید موفقیت تجاری قلمداد می‌شود .امروزه،مشتریان وفادار اهمیت بسیاری یافته‌اند،بطوریکه با 5 درصد افزایش در وفاداری مشتریان، سود به طور میانگین به میزان 25 تا 85 افزایش می‌یابد که به این نرخ هزینه ی وفاداری گفته می‌شود. در دنیای رقابتی امروز که کالاها از نظر فیزیکی تمایز چندانی با یکدیگر ندارند، یک نام تجاری معتبر می تواند مزیت رقابتی چشمگیری ایجاد کند. در این شرایط چنانچه بتوانیم از اعتبار نام تجاری به بهترین شکل بهره ببریم می توانیم وفاداری مشتریان را که تعیین کننده ی سود در طولانی مدت است برای خود جلب نماییم. ادامه در مطلب بعدی.


بنا بر آنچه گفته شد،وفاداری به نام و نشان تجاری، نوعی احساس تعلق روانی و تمایل به ادامه ی رابطه با شرکت و همچنین ایجاد تعهد مستمر در مشتری است. در دوران کنونی بنگاه های اقتصادی به دنبال کسب وفاداری مشتریان به نام و نشان تجاری می باشند. چرا کهمشتریان وفادار محصولات بیشتری می‌خرند،حساسیت کمتری به قیمت دارند ،توجه کمتری به پیام‌های تبلیغاتی رقبا می‌کنند و ارائه ی خدمات برای مشتریان موجود که با هدایا و فرآیندهای شرکت آشنا هستند ارزان است. همچنین وفاداران به برند،نکات مثبت شرکت را به سایر مشتریان ارجاع و نشر می‌کنندکه چنین روندی ،برای سازمان های کسب و کار،منافع بلندمدت برای بنگاه های اقتصادی و موفقیت تجاری را به همراه خواهد داشت.

ارزش ویژه ی  نام و نشان تجاری یکی از دارایی هایی است که هم ارزش شرکت را حفظ می کند و هم وفاداری مشتریان را به دنبال خواهد داشت. در این شرایط چنانچه بتوانیم از اعتبار نام تجاری به بهترین شکل بهره ببریم، می توانیم وفاداری مشتریان را که تعیین کننده ی سود در طولانی مدت است برای خود جلب نماییم.
ایجاد وفاداری به برند، مستم سرمایه‌گذاری در برنامه‌های بازاریابی به خصوص مشتریان بالقوه و فعلی می‌باشد. این فعالیت‌های بازاریابی می تواند بر طرز فکر مشتریان تأثیر بگذارد و منجر به نتایج مختلفی شود.چرا که تمام حوزه‌های مختلف تماس مشتریان با برند، فرصتی را برای ایجاد نگرش مطلوب و افزایش وفاداری به برند مهیا می نمایند. بدین ترتیب، ناحیه ی اصلی ارتباط با مشتریان ،برخورد فروشنده می‌باشد. از آنجایی که یک فروشنده تنها شخصی است که با مشتری ارتباط برقرار می‌کند، می‌تواند نقش اصلی برای تجربه ی مشتریان و ارزیابی از برند ایفا نماید.لذا یکی از راه‌های تقویت جذب مشتری از طریق ایجاد یک رابطه ی صمیمانه، مناسب و قوی بین فروشندگان و خریداران می‌باشد.
در این رابطه رضایتمندی، پاسخ کامل مشتری به برند است که در نهایت به خرید مجدد محصول می‌انجامد. براساس تعریف اندرسون ،رضایتمندی می‌تواند به عنوان میزان تناسب بین محصول انتخاب شده و مقصود مورد انتظار در نظر گرفته شود. رضایتمندی مشتری معمولاً به عنوان معیار ارزیابی از کیفیت یا ارزش درک شده ی توقعات و میزان تناسب یا عدم تناسب و یا اختلاف بین کیفیت واقعی و مورد انتظار در نظر گرفته می‌شود. در نتیجه می‌توان گفت که رضایتمندی ،نتیجه ی  یک فرآیند پردازش اطلاعات پیچیده می‌باشد که اساساً شامل یک مقایسه ی واقعی یا مورد انتظار از ادراک مشتری از یک محصول یا خدمت یا میزان تناسب با مقصود مورد انتظار می‌باشد. لذا ،رضایت از اعتبار مارک تجاری  موجب التزام به وفاداری، تشدید میل انتخاب و توصیه ی گفتاری (دهان به دهان)می شود.
بنابراین، همانطوری که بیان شد ،متغییرهای زیادی در وفاداری مشتری به مارک تجاری نقش دارند.از جمله کیفیت، ارزش ویژه ی برند، آگاهی از برند، انجام تعهدات ، نام ونشان تجاری و.
اما به نظر می رسد ، متغیر دیگری نیز می تواند در این میان نقش داشته باشد که آن مجموعه ای از وابسته ها است .یعنی وابسته ها مبنایی را برای تصمیم خرید و وفاداری ایجاد می کنند. پردازش/ بازیابی اطلاعات و تمایز، ایجاد نگرش و احساس مثبت ، می تواند وابسته های قوی برای گسترش دامنه ی نام تجاری باشد.
در نتیجه به دست آوردن و حفظ وفاداری برند یک چالش اصلی در افزایش بازارهای رقابتی است.امروزه،وفاداری برند مزایای متعددی مانند ایجاد موانع برای رقبا،ایجاد درآمد و فروش بیشتر،کاهش هزینه های جذب مشتری و جلوگیری از حساسیت مشتریان به تلاش های بازاریابی رقبا ایجاد می کند.وفاداری به برند مستم سرمایه گذاری در برنامه های بازاریابی به خصوص مشتریان بالقوه و فعلی می باشد.لذا چنانچه بتوانیم نام تجاری خوبی طراحی کنیم و به تعهداتی که در ضمن نام تجاری مدعی آن ها می شویم پایبند باشیم و رضایت مشتریان را از عملکرد خود جلب کنیم می توانیم وفاداری آن ها را نسبت به تولیدات خود تضمین کنیم که این امر یعنی رابطه ی طولانی مدت مشتریان با موسسه که باعث سودآوری طولانی مدت برای موسسه می گردد.


 
اگر به فکر ورود به عرصه بین المللی تجارت می باشید از میان کشورهای همسایه ایران عزیزمان، کشور ترکیه به طور قطع یکی از بهترین مقاصد برای شما خواهد بود، رشد مناسب تجاری، اقتصادی این کشور در سالهای اخیر مورد توجه بسیاری از تجار و فعالان عرصه اقتصاد بوده است.همچنین موقعیت خاص جغرافیایی آسیایی، اروپایی این کشور برای تجارت بین المللی یک امکان خاص فراهم آورده است.  

 دراین کشور شما به راحتی می توانید  کالاهای مورد نیاز خود را از کشورهای مختلف خریداری کرده، وجه  آن را به شرکت فروشنده حواله  نمایید و از فروشنده بخواهید تا  محموله  شما را به هر گمرکی که لازم  است  اعم  از گمرکات ایران و یا  کشور ی ثالث  ارسال نماید، چراکه از امکانات ویژه ثبت شرکت در این کشور می توان به عدم نیاز به شراکت شریک ترک اشاره کرد یعنی در این کشور شما می توانید مالک صد در صد شرکت خود باشید . 

 توجه داشته باشید که ثبت شرکت در این کشور برای شما نیاز شروع هر گونه فعالیت اقتصادی خواهد بود این فعالیت شامل هرگونه فعالیت اقتصادی مانند افتتاح یک رستوران ،یک مغازه ، آرایشگاه و یا هرگونه فعالیت است.

 برخی از مزایای ثبت شرکت در ترکیه :
 -ثبت شرکت بدون اجبار به داشتن شریک ترک 

 -دریافت اقامت ترکیه 

 -سفر به 10 ها کشور جهان بدون داشتن ویزا 

 -هزینه مناسب زندگی و نگهداری شرکت

 -عدم پرداخت هزینه ثابت وپرداخت مالیات بر اساس درآمد شرکت

 اکثر شرکت هایی که در قانون تجارت ایران قابل ثبت هستند در کشور ترکیه نیز قابل ثبت می باشند و تفاوت های آن جرئی و اندک می باشد البته محبوب ترین و قابل قبول ترین انواع شرکت که به  ترتیب شرکت با مسئولیت محدود و شرکت سهامی خاص میباشد.

 شرکت های قابل ثبت در ترکیه :
 شرکت با مسئولیت محدود: 

 در قانون ترکیه این شرکت حداقل با یک نفر و حداثر با 50 نفر قابل ثبت می باشد ومسئولیت شرکاء در مقابل دیون شرکت به میزان سرمایه گذاری شده در شرکت می باشد. حداقل سرمایه برای تاسیس این شرکت 5000 لیره ترکیه می باشد .

 شرکت سهامی(خاص- عام):

 همانطور که می دانید سرمایه در این نوع از شرکت به قسمتهای مساوی تقسیم شده است و سهام نام گرفته است ، تعداد سهم شرکا که حداقل می بایست 5 نفر باشند (متشکل از حقیقی و حقوقی)) نامحدود است و می توانند به هر میزان که مایل هستند سهام خریداری نمایند. همچنین شرکاء در مقابل دیون شرکت به اندازه سهمشان مسئولند ونه بیشتر.

ثبت شرکت

 شرکت سهامی در ترکیه بر دو نوع است :

 شرکت سهامی خاص (سهامداران زیر 250 نفر)

 شرکت سهامی عام (سهامداران بیشتر 250 نفر)

 شرکت تضامنی

 این شرکت که تحت نام خاص بین دو یا چند نفر قابل ثبت می باشد . دراین شرکت در صورت بوجود آمدن بدهی و کافی نبودن سرمایه شرکت هریک از شرکاء مسئول پرداخت تمام دیون شرکت می باشد. 

 شرکت مختلط

 در این نوع از شرکت یک یا چند نفر از شرکاء(غیر از اشخاص حقوقی) مسئول تمام دیون شرکت می باشند و باقی شرکاء فقط به میزان سرمایه اولیه خود مسئول می باشند.

 موسسات مالی (صرافی)

 این موسسات در قالب یک شرکت سهامی قابل ثبت می باشد با این تفاوت که این موسسات برای شروع فعالیت نیاز به اخذ مجوز دارند.

 مدارک لازم جهت ثبت شرکت در ترکیه :
 1- اصل پاسپورت هر یک از شرکاء ( با اعتبار بیشتر از 6 ماه )

 2- دو قطعه عکس ( رنگی – زمینه روشن )

 3- چند اسم انتخابی برای شرکت

 4 – زمینه فعالیت شرکت

 5- تعیین درصد سهام هر یک از شرکاء در شرکت

 6- تعیین مدیر شرکت ( یکی از شرکاء )

 7- تعیین آدرس دفتر شرکت در ترکیه

 8- دادن وکالت به شخص تعیین شده از دفتر راهبردی برای ثبت شرکت

 
اتباع ایرانی یا اشخاصی که در ایران اقامت داشته و یا دارای یک مقر واقعی و موثر صنعتی و تجاری باشند، می توانند حسب مورد به استناد اظهارنامه یا علامت ثبت شده در مرجع ثبت، تقاضای ثبت بین المللی علامت نمایند.

ثبت بین المللی علامت مستم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت است. اظهارنامه ی ثبت بین المللی علامت در فرم رسمی و حسب مورد به زبان های تعیین شده، در سه نسخه تهیه و تسلیم مرجع ثبت خواهد شد. به موجب مقررات ثبت بین المللی علائم تجاری، علامت با توجه به قوانین داخلی هر کشور مورد بررسی قرار می گیرد و سپس وارد طریق بین المللی خود می شود. یعنی ثبت بین المللی علائم تجاری در مرحله ی اول با ثبت ملی در اداره ی کشور مبداء صورت می گیرد و سپس بصورت اتوماتیک با تعیین کشورهای مورد نظر در سطح بین المللی انجام می شود. امتیاز این سیستم این است که متقاضی با تسلیم یک اظهارنامه ی بین المللی از طریق اداره ی مالکیت صنعتی به وایپو می تواند در صورت تمایل در 85 کشور عضو موافقتنامه و پروتکل مادرید یا تعدادی از آن ها بسته به انتخاب خود حمایت از علامت تجاری خود را درخواست و کسب نماید.

اظهارنامه ی ثبت بین المللی وقتی پذیرفته می شود که مدارک زیر به آن ضمیمه شده باشد:
1-مدارک مثبت هویت متقاضی،
2-اظهارنامه یا گواهی نامه ی ثبت علامت در ایران،
3-وکالت نامه،چنانچه تقاضا توسط وکیل به عمل آمده باشد،
4-رسید مربوط به پرداخت هزینه ی بررسی اولیه،
مرجع ثبت مکلف است مشخصات اظهارنامه ی ثبت بین المللی را با مشخصات علامت یا اظهارنامه ی ثبت شده در ایران مطابقت نماید.
در صورت احراز ،مطابق مشخصات و پس از پرداخت هزینه های مقرر طبق موافقت نامه و پروتکل مادرید توسط متقاضی، مرجع ثبت اظهارنامه ثبت بین المللی علامت را در دفتر ثبت اظهارنامه وارد و بر روی هر یک از نسخ اظهارنامه تاریخ دریافت و شماره ی آن را قید نموده و با امضاء آن،نسخه اول اظهارنامه را که حاوی اعلامیه ی مذکور در آیین نامه ی مشترک می باشد به متقاضی جهت ارسال به دفتر بین المللی تسلیم می نماید.اظهارنامه ی مذکور باید حداکثر ظرف 15 روز از تاریخ ثبت در دفتر ثبت اظهارنامه به دفتر بین المللی فرستاده شود.نسخه ی دوم اظهارنامه که دارای همان مشخصات نسخه ی اول است،به عنوان سابقه در مرجع ثبت بایگانی می شود.نسخه ی سوم به عنوان رسید به متقاضی مسترد می گردد.

ثبت بین المللی علامت


در صورت عدم مطابقت مشخصات،متقاضی باید آن را اصلاح نماید.در غیر این صورت اظهارنامه ی بین المللی پذیرفته نخواهد شد.هر گاه اظهارنامه ی اصلی،ثبت ناشی از آن یا ثبت اصلی حسب مورد ظرف 5 سال از تاریخ ثبت بین المللی اعتبار خود را در ایران از دست دهد،مرجع ثبت مراتب را طی اطلاعیه ای به دفتر بین المللی به دفتر بین المللی درخواست خواهد کرد که ثبت بین المللی را در حدود لازم باطل نماید.

چنانچه اقدام قانونی مربوط به لغو اعتبار مذکور در فوق پس از انقضای 5  سال همچنان در جریان باشد و منتهی به یک تصمیم قطعی نگردد، مرجع ثبت باید مراتب را ضمن ذکر کالاها یا خدماتی که مشمول تصمیم مربوط قرار گرفته اند، به دفتر بین المللی اطلاع داده و کالاها یا خدماتی که مشمول تصمیم مربوط قرار گرفته اند، به دفتر بین المللی اطلاع داده و از آن درخواست کند که ثبت بین المللی علامت را در حدود لازم باطل نماید.

اگر بر اساس اطلاعیه واصله از دفتر بین المللی، ایران به عنوان یکی از کشورهای تعیین شده در اظهارنامه ثبت بین المللی باشد، مرجع ثبت ضمن رعایت تشریفات مقرر در موافقت نامه و پروتکل مادرید، اظهارنامه ی مذکور را طبق قانون و این آیین نامه از لحاظ ماهوی مورد بررسی قرار می دهد. بررسی تغییرات بعدی علامت پذیرفته شده نیز مشمول همین ترتیبات است.

مرجع ثبت پس از انتشار آگهی اظهارنامه ثبت بین المللی در رومه ی رسمی و انقضای مهلت 30 روز،در صورت نبودن معترض مکلف به پذیرش علامت است و در این صورت شماره و تاریخ ثبت اظهارنامه در دفتر بین المللی،در حکم شماره و تاریخ ثبت علامت در ایران خواهد بود.

متقاضی ثبت بین المللی علامت، در صورت رد پذیرش اظهارنامه یا اعتراض به تقاضای ثبت، می تواند اعتراض خود را در چارچوب مواد 124،121 و 125 این آیین نامه تسلیم کمیسیون موضوع ماده ی 170 این آیین نامه نماید. چنانچه متقاضی ثبت بین المللی علامت، در ایران اقامت نداشته باشد، جهت تسلیم اعتراض یا هرگونه پاسخ یا اطلاعیه ای باید وکیلی که در ایران اقامت دارد را به مرجع ثبت معرفی نماید.

هرگاه مالک علامت ثبت شده در ایران متعاقباً ثبت بین المللی همان علامت که در ایران نیز مشمول حمایت است را کسب کند، ثبت بین المللی آن علامت بنا به درخواست و اعراض متقاضی از مالکیت علامت ثبت شده در ایران،جایگزین ثبت در ایران می گردد،مشروط بر اینکه تمامی کالاها و خدمات موضوع علامت ثبت شده در ایران در فهرست کالاها و خدمات مشمول ثبت بین المللی نیز باشد.

جایگزینی ثبت بین المللی، به حقوق مکتسبه ی علامت ثبت شده ی قبلی هیچ لطمه ای وارد نخواهد کرد.
در صورت درخواست مالک،مراتب جایگزینی یاد شده،توسط مرجع ثبت در دفتر ثبت وارد و در رومه ی رسمی آگهی می شود.




مقررات ثبت شرکت ها، هم در قانون تجارت پیش بینی شده اند و هم در قانون ثبت شرکت ها. هر یک از این قوانین نیز در مورد ثبت شرکت ها، آیین نامه یا نظامنامه ای دارند که جزئیات تشریفات ثبت را بیان می کند. اولین قانون تجاری که در آن از شرکت های تجاری صحبت شده، قانون 25 دلو 1303 است. بعداَ قوانین 12 فروردین و 12 خرداد 1304 شمسی به تصویب رسید که در آن ها وضعیت شرکت های تجاری (سهامی، تضامنی، مختلط و تعاونی) به اختصار بیان شد. سپس قانون ثبت شرکت ها در 11/3/1310 به تصویب رسید که هدفش وضع مقرراتی برای ثبت شرکت های موجود و تطبیق آن ها با مقررات قانون تجارت بود و پاره ای از موادش در 30/12/1362 اصلاح گردید. اما قانونی که برای اولین بار راجع به شرکت های تجاری وضع شد، قانون تجارت (مصوب 13/2/1311) است که هنوز هم پس از گذشت حدود شصت سال ،اساس حقوق تجارت ایران را تشکیل می دهد.

برای آنکه شرکتی تشکیل شود ،رعایت یک سلسله اصول ضروری است والا شرکت به وجود نمی آید.گاه شرکت قانوناَ ایجاد می شود،اما بعد بنا به دلیلی به انحلال می انجامد. در این رابطه ماده ی 195 قانون تجارت مقرر کرده است : ثبت کلیه ی شرکت های مذکور در این قانون اامی و تابع جمیع مقررات قانون ثبت شرکتها است ».ماده ی 2 قانون ثبت شرکت ها نیز (مصوب 1310) ،ثبت شرکت های تجاری را اامی تلقی کرده و برای مدیران شرکتی که به ثبت نرسیده باشد،جزای نقدی معین نموده و اضافه کرده است که .در صورت تقاضای مدعی العموم،حکم انحلال شرکت متخلف نیز صادر خواهد شد».مفهوم این قسمت ماده ی اخیر این است که تا زمانی که دادستان انحلال شرکت را تقاضا نکرده و دادگاه حکم به انحلال نداده است،شرکت با جمع شرایط دیگر،تشکیل شده محسوب خواهد  شد،اما اگر دادستان تقاضای انحلال شرکت را بکند،به صرف تقاضای او و فقط به این دلیل که شرکت در اداره ی ثبت شرکت ها به ثبت نرسیده است،منحل اعلام خواهد شد و هیچ دلیل دیگری برای صدور حکم انحلال شرکت لازم نیست.

پس ثبت شرکت در اداره ی ثبت شرکت ها و نشر قرارداد شرکت از عواملی نیستند که وجودشان به شرکت، موجودیت و شخصیت حقوقی دهد، بلکه ممکن است شرکت شخصیت حقوقی پیدا کرده باشد، بدون آنکه ثبت شده باشد. اما اگر شرکت در اداره ی ثبت شرکت ها به ثبت رسید، چون ثبت بعد از تشکیل شرکت انجام می شود،قرینه ای قوی بر این است که شرکت دارای شخصیت حقوقی است،یعنی تشکیل شده است.مع ذلک،باید توجه کرد که حتی ثبت شرکت در اداره ی ثبت شرکت ها،به این معنا نیست که شرکت واقعاَ وجود دارد و هرگاه معلوم شود که ثبت شرکت بدون توجه به سایر شرایط تشکیل شرکت انجام گرفته است،شرکت باطل خواهد بود،مانند وقتی که ثابت شود یکی از شرکا اهلیت امضای قرارداد شرکت را نداشته است یا بدون قصد بوده،چون اگر چنین عواملی وجود نداشته باشد،قرارداد شرکت نمی تواند موجود باشد و حتی ثبت شرکت در اداره ی ثبت شرکت ها نمی تواند به آن موجودیت قطعی اعطا کند و هر ذی نفعی به رغم ثبت شرکت ها در اداره ی ثبت شرکت ها،حق تقاضای ابطال آن را خواهد داشت.

ثبت شرکت های ایرانی در اداره ای به نام اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی» انجام می شود که یکی از دوایر اداره ی کل ثبت اسناد و املاک است.تقاضای ثبت شرکت باید توسط مدیران شرکت به عمل آید.تغییراتی که در طول حیات شرکت در شرکت ایجاد می شود و به موجب قانون نیاز به ثبت دارد نیز باید توسط مدیران وقت شرکت به ثبت برسد. مدیران شرکت ها، برای ثبت شرکت در مرجع ثبت شرکت ها باید مدارکی را تسلیم این مرجع نمایند. انتخاب مدیران و بازرس یا بازرسان، تصویب ترامه، کاهش یا افزایش سرمایه، هر نوع تغییر در اساسنامه، انحلال شرکت و نحوه ی تصفیه ی آن از جمله تصمیماتی است که باید در اداره ی ثبت شرکت ها به ثبت برسد.

البته باید تذکر داد علاوه بر ثبت شرکت،خلاصه شرکتنامه و منضمات آن باید انتشار پیدا کند(ماده ی 197 ق.ت) این امر باید در ظرف ماه اول ثبت هر شرکت و توسط اداره ی ثبت محل یا جانشین آن،بسته به مورد،در مجله ی رسمی دادگستری و یکی از جراید کثیرالانتشار مرکز اصلی شرکت،به خرج خود شرکت انجام گیرد.(ماده ی 6 نظامنامه ی قانون تجارت وزارت عدلیه و تبصره ی آن).

علاوه بر شرکت های ایرانی ،ماده ی 5 قانون ثبت  شرکت ها ،نمایندگی یا مدیریت شعبه ی شرکت های خارجی را مکلف به ثبت شرکت در ایران کرده است، مشروط بر اینکه بخواهند در ایران فعالیت کنند. عدم ثبت، موجب صدور حکم پرداخت جریمه توسط اشخاص مسئول و جلوگیری از فعالیت شرکت و شعبه ی آن در ایران است.

برای تسهیل احراز ثبت شرکت های خارجی، ماده ی 220 قانون تجارت مقرر کرده است: .هر شرکت خارجی که بر طبق قانون ثبت شرکت ها مصوب خرداد ماه 1310 مکلف به ثبت است باید در کلیه ی اسناد و صورتحساب ها و اعلانات و نشریات خطی یا چاپی خود در ایران،تصریح نماید که در تحت چه نمره در ایران به ثبت رسیده والا محکوم به جزای نقدی از 200 تا 2 هزار ریال خواهد شد.این مجازات علاوه بر مجازاتی است که در قانون ثبت شرکت ها برای عدم ثبت مقرر شده».

همان طور که ملاحظه می شود، میزان مجازات شرکت هایی که یا خود را به ثبت نمی رسانند و یا در انتشارات خود نمره ی ثبتشان را قید نمی کنند بسیار اندک است و چون تعقیب شرکت منوط به دخالت دادستان است ،چنانچه اختلافی میان شرکت خارجی که در ایران فعالیت می کند و مشتریان پیش نیاید کسی به دادستان اطلاعی نمی دهد،شرکت های خارجی می توانند بدون دغدغه ی خاطر در ایران فعالیت کنند و احتمالاَ جریمه ی ناچیزی هم بپردازند.به همین دلیل،این اقدام موسسات دولتی در مواردی که می خواهند قراردادی با یک شرکت خارجی منعقد کنند سند ثبت شرکت را در ایران مطالبه می کنند راه حل خوبی است برای آنکه شرکت های خارجی مجبور شوند قبل از معامله با مشتریان خود در ایران خود را به ثبت برسانند.


یکی از بررسی هایی که در اداره ثبت شرکت ها انجام میشه تطبیق مالکیت سهام یا سهم الشرکه در صورت جلسات ارائه شده به آن اداره با سوابق موجود در پرونده ثبتی هر شرکت است. در صورت وجود هر گونه مغایرت در تعداد سهام و سهم الشرکه، پذیرش نشده و رد می شه. اداره ثبت شرکت ها دارای بانک اطلاعاتی راجب به سهامداران و اعضای هیئت مدیره با مشخصات شناسنامه ای هر شرکت ثبت شده است.

نحوه نقل و انتقال سهام در شرکت های سهامی
در شرکت های سهامی معمولا دفتر ثبت سهام وجود نداره همینطور شرکت ها فاقد برگه سهام هستن که این موضوع ممکنه مالکیت سهامداران رو دچار مشکل کنه چون هیچ دستگاه و ارگانی برای نظارت به این موضوع وجود نداره. تنها مستند موجود برای اثبات مالکیت سهام سهامداران لیست سهام مجامع عمومی­ است که در اداره ثبت شرکت ها موجوده و در موارد مقتضی مراجع قضایی در صورت عدم وجود دفتر سهام، لیست سهامداران را از اداره ثبت شرکت ها استعلام می گیره. ولی این لیست نمی تونه به تنهایی ملاک صدور احکام قضایی باشه.

سهام جزو حقوق مالی به حساب میاد و حکم مال منقول داره که هم به صورت قهری و هم اختیاری و قراردادی قابل نقل و انتقال است. صلاحیت نقل و انتقال سهام با توجه به اساسنامه شرکت هم با مجمع عمومی عادی یا فوق العاده است ، هم با هیئت مدیره.

نقل و انتقال سهام از موارد اامی برای ثبت به حساب نمیاد. طبق ماده 106 لایحه اصلاحی قانون تجارت نقل و انتقال سهام از موارد آگهی ثبتی نیست. تشریفات نقل و انتقال سهام به دو دسته سهام بانام و بی نام تقسیم میشه

نقل و انتقال سهام بی نام
نقل و انتقال سهام بانام
تفاوت نقل و انتقال سهام در شرکت سهامی عام و شرکت های سهامی خاص
در شرکت های سهامی عام نقل و انتقال سهام نمی تونه مشروط به موافقت مدیران شرکت یا مجامع عمومی سهامداران بشه. ولی در شرکت های سهامی خاص میشه در اساسنامه شرکت قید بشه نقل و انتقال سهام با موافقت مدیران شرکت و یا مجمع عمومی سهامداران انجام بشه. در حال حاضر در اداره ثبت شرکت ها، نقل و انتقال سهام با قید موافقت مدیران در اساسنامه شرکت ، در صورتجلسه هیئت مدیره انجام میشه

نقل و انتقال سهام ممتاز
طبق ماده 42 لایحه اصلاحی قانون تجارت هر شرکتی سهامی می تونه طبق اساسنامه و تا زمانیکه شرکت منحل نشده، با تصویب مجمع عمومی فوق العاده سهامداران، سهام ممتاز در نظر بگیره. امتیازات سهام ممتاز و نحوه استفاده از آن باید به وضوح تعیین بشه. هرگونه تغییر در امتیازات این سهام باید به تصویب مجمع عمومی فوق العاده برسه آنهم با موافقت دارندگان نصف بعلاوه یک سهام ممتاز.

در اساسنامه شرکت برای نقل و انتقال سهام ممتاز مقررات خاصی در نظر گرفته میشه که در زمان نقل و انتقال اینگونه سهام باید اجرا بشه. برای مثال انتقال سهام ممتاز باید به شخصی که دارای شرایط خاص مثلا دارای اعتبارات ویژه است انجام بشه. یا اینکه برای انتقال سهام ممتاز باید بقیه دارندگان سهام ممتاز موافق باشن که تمامی این مقررات باید در اساسنامه شرکت قید شده باشه.

نقل و انتقال سهام در اداره ثبت شرکت ها
طبق ماده 106 لایحه اصلاحی قانون تجارت نقل و انتقال سهام از موارد آگهی ثبتی نیست و طبق مواد 39 و 40  لایحه اصلاحی قانون تجارت نقل و انتقال سهام در شرکت های سهامی خاص جزو امور داخلی هر شرکت است و می بایست نقل و انتقال سهام بانام در دفتر نقل و انتقال شرکت قید بشه و خریدار و فروشنده باید این دفتر را امضا کن و همینطور طبق اساسنامه شرکت مقررات مربوط به نقل و انتقال سهام اجرا بشه

ولی طبق ماده 46 قانون برنامه پنجم توسعه اقتصادی و اجتماعی و تکمیل بانک اطلاعاتی اداره ثبت شرکت ها، تصمیمات مربوط به نقل و انتقال سهام به همراه ارائه دفتر نقل و انتقال سهام و گواهی پرداخت مالیات نقل و انتقال سهام باید به ثبت در اداره ثبت شرکت ها برسه. طبق ماده 40 لایحه اصلاحی قانون تجارت در صورت امتنای فروشنده به امضای دفتر نقل و انتقال سهام، خریدار می تونه از طریق مراجعه قضایی فروشنده را مم به امضای دفتر نقل و انتقال سهام کند

اگه تمام مبلغ اسمی سهم پرداخت نشده باشه، آدرس کامل انتقال گیرنده در دفتر سهام باید قید بشه و به امضای انتقال گیرنده یا وکیل یا نماینده قانونی او برسه و از جهت اجرای تعهدات ناشی از نقل و انتقال سهام معتبر است. اگر هر تغییری در آدرس انتقال گیرنده بوجود بیاد، باید این تغییر در دفتر سهام ثبت و امضا بشه. در هر نقل و انتقالی که این شرایط رعایت نشه، هم از نظر شرکت و هم از نظر اشخاص ثالث بی اعتبار است

چگونگی پرداخت مالیات نقل و انتقال سهام و نقل و انتقال سهم الشرکه
در تبصره 2 ماده 143 قانون مالیات های مستقیم بیان شده، از هر نقل و انتقال سهام و سهم الشرکه و حق تقدم سهام و سهم الشرکه شرکا در سایر شرکت ها مالیات مقطوعی به میزان چهار درصد ارزش اسمی آن ها وصول می شه. از این بابت وجه دیگری به عنوان مالیات بردرآمد نقل و انتقال فوق الذکر مطالبه نمی شه. انتقال دهندگان سهام و سهم الشرکه و حق تقدم سهام مکلفند قبل از انتقال، مالیات متعلق را به حساب سازمان امور مالیاتی کشور واریز کنن. اداره ثبت شرکت ها و همچنین دفاتر ثبت اسناد رسمی موظفن در زمان ثبت تغییرات یا تنظیم سند انتقال، گواهی پرداخت مالیات تعلق گرفته را دریافت و به پرونده مربوطه پیوست کنن.

هر نوع نقل و انتقال سهامی باید دارای گواهی پرداخت مالیات که در ماده 143 قانون مالیات های مستقیم بیان شده، باشه. همانطور که بیان شد طبق ماده 39 لایحه اصلاحی قانون تجارت سهام بی نام بصورت سند در وجه حامل تنظیم و دارنده اون مالک اون به حساب میاد مگر خلافش ثابت بشه ولی برای ثبت نقل و انتقال سهام اعم از بانام و بی نام، باید گواهی پرداخت مالیاتی ذکر شده در ماده 143 قانون مالیات های مستقیم به همراه مدارک و مستندات هویتی سهامداران جدید به اداره ثبت شرکت ها ارائه بشه. زیرا طبق تبصره یک ماده 143 قانون مالیات های مستقیم هیچگونه تفکیکی برای اخذ گواهی پرداخت مالیات در نظر نگرفته و به همین علت است که اداره ثبت شرکت ها در زمان ثبت صورتجلسه نقل و انتقال سهام چه بانام و چه بی نام علاوه بر دریافت لیست سهامداران قبل و بعد از نقل و انتقال سهام، موظف به دریافت گواهی پرداخت مالیاتی نقل و انتقال سهام هستن.

طبق ماده 143 قانون مالیات های مستقیم شرکت هایی که سهام اونها طبق قانون مربوط از طرف هیئت پذیرش برای معامله در بورس قبول می شن، از سالی که پذیرفته شدن تا سالی که از فهرست نرخ های در بورس حذف نشده در صورتیکه کلیه نقل و انتقالات سهام از طریق کارگزاران بورس انجام و در دفاتر مربوط ثبت بشه، معادل ده درصد مالیات آنها بخشیده خواهد شد. از هر نقل و انتقال سهام و حق تقدم سهام شرکت ها در بورس و همینطور مابقی اوراق بهاداری که در بورس معامله می شن، مالیات مقطوعی به میزان نیم درصد ارزش فروش سهام و حق تقدم سهام وصول و از این بابت مبلغ دیگری بعنوان مالیات بر درآمد نقل و انتقال سهام و حق تقدم سهام گرفته نخواهد شد. کارگزاران بورس موظف اند مالیات عنوان شده را در هر انتقالی از انتقال دهنده دریافت و به حساب مشخص شده از طرف سازمان امور مالیاتی کشور واریز کنن و ظرف مدت ده روز از تاریخ انتقال، رسید آن به همراه فهرستی که شامل تعداد و مبلغ فروش سهام مورد انتقال است را به اداره مالیاتی منطقه ارسال کنن

بررسی نقل و انتقال سهام شرکت ها بعد از انحلال
بعضی شرکت ها بعد از انحلال، درخواست نقل و انتقال سهام دارن. با توجه به قوانین موجود در اداره ثبت شرکتها نقل و انتقل سهام بعد از انحلال با ابهاماتی مواجه است. ممکن است سهام سهامداران به دلایل مختلفی در برابر دیون بازداشت و متوقف شده باشه، بعد از بازداشت هم شرکت منحل بشه، در این رابطه برای اجرای حکم دادگاه شخصی که حکم به نفع او صادر شده درخواست واگذاری سهام می کنه، ولی بعضی از اداره های ثبت انتقال سهام بعد از انحلال را غیر قابل ثبت می دانند.

در صورتیکه هدف شخصی که حکم به نفع او صادر شده برای انتقال سهام بعد از انحلال دست یابی به اموالی است که به سهامدار بعد یا درحین تصفیه منتقل میشه، باشه. پس این نوع نقل و انتقال بعد انحلال درست است. در مورد نقل و انتقال سهام به صورت قراردادی هم باید عنوان کرد که اگر مالک سهام با اطلاع کامل از میزان اموال و دارایی شرکت و اطلاع از تقسیم اونها، تصمیم به انتقال سهامش را داشته باشه در این حالت خریدار هم با اطلاع کامل از اینکه شرکت منحل شده، و قبول مسئولیت نقل و انتقال سهام توسط فروشنده و خریدار، نقل و انتقال سهام قابل ثبت در اداره های ثبت شرکت هاست

کاهش سرمایه در شرکت های تعاونی، با مسئولیت محدود، تضامنی و نسبی تشریفات مخصوصی ندارد و طبق اساسنامه شرکت در مورد آن تصمیم گیری می شه، در این نوع شرکت ها کاهش سرمایه از طریق دریافت بخشی یا تمامی سهم الشرکه از صندوق شرکت انجام می شه و در این حالت باید ماده مربوط به سرمایه در اساسنامه اصلاح بشه. در شرکت های سهامی کاهش سرمایه تشریفات و مقررات خاصی دارد.

دلایل کاهش سرمایه در شرکت های سهامی
دلایل کاهش سرمایه در شرکت های سهامی
شرکت در شرف ورشکستگی باشه
شرکت در شرف انحلال باشه
کاهش سرمایه و نقدینگی شرکت
درخواست سهامداران اصلی و عمده برای خروج سرمایه خود از شرکت
پیشنهاد هیئت مدیره و گزارش بازرس درباره کاهش سرمایه شرکت در مجمع عمومی فوق العاده
وجود موانع پیچیدگی در اجرای موضوع فعالیت شرکت
انواع کاهش سرمایه در شرکت های سهامی
کاهش اجباری سرمایه
کاهش اختیاری سرمایه
کاهش قهری سرمایه به دلیل پرداخت نشدن سرمایه تعهدی
کاهش اجباری سرمایه در شرکت های سهامی
1
وقتی بیشتر از نصف سرمایه شرکت در اثر ضرر و زیان به شرکت، از بین میره، باید کاهش اجباری سرمایه انجام بشه. در این حالت سهامدارای شرکت بای راجب انحلال یا کاهش سرمایه شرکت تصمیم گیری کنن، اگه تصمیم به کاهش سرمایه  بگیرن، باید سرمایه شرکت را به بیشتر از نصف کاهش بدهند و طبق مواد 106 و 141 لایحه اصلاحی قانون تجارت این تصمیم باید به ثبت در اداره ثبت شرکت ها برسه. کاهش اجباری سرمایه از دو طریق صورت می گیره : 1- کاهش تعداد سهام 2- کاهش مبلغ اسمی سهام

2
طبق ماده 141 لایحه اصلاحی قانون تجارت که میگه اگر بر اثر زیان های وارده حداقل نصف سرمایه شرکت از بین بره، هیئت مدیره مکلف است بلافاصله مجمع عمومی فوق العاده سهامداران را دعوت کند تا موضوع انحلال یا ادامه فعالیت شرکت را مورد شور و بررسی کنن و در این خصوص رای گیری کنن.اگه مجمع عمومی فوق العاده رای به انحلال شرکت نده، باید در این جلسه سرمایه شرکت به مبلغ سرمایه موجود کاهش پیدا کنه.

3
اگه در این خصوص هیئت مدیره از سهامداران برای مجمع عمومی فوق العاده دعوت نکنه و در این باره تصمیم قانونی اتخاذ نشه، هر ذینفعی می تونه انحلال شرکت را از مراجعه قضایی درخواست کنه.یکی از مشکلات اساسی در شرکت های سهامی عدم توانایی خروج سهامدار از شرکت است. اگر سهامدارقصد خروج از شرکت داشته باشه یا باید سهام خود را واگذار کنه و یا درخواست انحلال شرکت را بدهد، اگر مشتری و متقاضی برای خرید سهام پیدا نکنه و یا اینکه مدیران شرکت برای انحلال شرکت مواقت نکنن، عملا نمی تونه از شرکت خارج بشه. همونطور که عنوان شد در کاهش سرمایه  یا مبلغ اسمی سهام کم میشه یا تعداد سهام به نسبت به مساوی کم میشه، بنابراین سهامدار با کاهش سرمایه هم نمی تونه از شرکت خارج بشه.

4
در کاهش اجباری سهام هیچگونه تصریح قانونی مبنی بر رعایت تساوی سهام سهامداران  به یک نسبت نشده، مسئولیت تصمیم گیری در این مورد به عهده مجمع عمومی فوق العاده و مسئولیت اجرای اون به عهده هیئت مدیره است. مثلا ممکنه در شرکتی که یک یا چند نفر از سهامدارانش دارای یک سهم باشن بعد از کاهش سرمایه از طریق تعداد سهام، سهامشون تغییر نکنه و همون یک سهم باقی بمونه. بعضی از ادارت ثبت نسبت به این کاهش سرمایه ایراد گرفته و قابل ثبت نمی دونن. ولی در جواب باید گفت که نظر اونها قانونی نیست چونکه اولا نحوه تصمیم گیری و اجرای کاهش سرمایه به عهده مجمع عمومی فوق العاده و هیئت مدیره شرکت است، دوما در کاهش اجباری سرمایه هیچ اام قانونی مبنی به رعایت تقسیم به یک نسبت مساوی وجود نداره، سوما کاهش سرمایه به یک نسبت باعث بوجود اومدن خرده سهم میشه

مدارک مورد نیاز برای کاهش سرمایه اجباری برای ارائه به ثبت شرکت ها:
اصل صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده در خصوص کاهش سرمایه شرکت با رعایت حد نصاب تشکیل مجمع عمومی فوق العاده و اکثریت موافق در مجمع، که به امضای هیئت رئیسه مجمع رسیده باشه.
ارائه لیست حاضرین در جلسه مجمع عمومی فوق العاده برای بررسی حد نصاب تشکیل جلسه که به امضای آنها رسیده باشه
ارائه لیست سهامداران قبل و بعد از کاهش سرمایه شرکت برای ثبت تعداد سهام آن ها در اداره ثبت شرکت ها
در صورتیکه سهامداران شرکت اشخاص حقوق باشند ارائه نامه نمایندگی برای معرفی نماینده شخص حقوقی
ارائه اصل آگهی دعوت در صورتیکه مجمع با حضور اکثریت سهامداران تشکیل شده باشه
اگه مجمع فوق العاده دو نوبتی شود،ارائه صورتجلسه نوبت اول که تشکیل نشده به همراه اصل آگهی دعوت برای نوبت اول و نوبت دوم
کاهش اختیاری سرمایه در شرکت های سهامی
1
مجمع عمومی فوق العاده طبق ماده 9 لایحه اصلاحی قانون تجارت می تونه به پیشنهاد هیئت مدیره در مورد کاهش اختیاری سرمایه تصمیم گیری کنه، به شرط اینکه در اثر کاهش سرمایه اختیاری اولا سرمایه شرکت از حداقل قانونی ( مقرر در ماده 5 لایحه اصلاحی قانون تجارت) کمتر نشه و دوما به تساوی حقوق صاحبان سهام لطمه وارد نشه.

کاهش سرمایه اختیاری فقط از طریق کاهش مبلغ اسمی سهام به نسبت مساوی و رد مبلغ کاهش یافته هر سهم به صاحب آن انجام میشه، بنابراین خروج سهامدار از این راه انجام پذیر نیست.

پیشنهاد هیئت مدیره درباره کاهش اختیاری سهام باید حداقل 45 روز قبل تشکیل مجمع عمومی فوق العاده به بازرسین ارائه بشه. این پیشنهاد باید شامل این موارد باشه: 1- توجیه وم کاهش سرمایه 2- گزارشی درباره امور شرکت از ابتدای سال مالی و اگر تا آن زمان مجمع عمومی نسبت به حساب های مالی قبل تصمیمی نگرفته باشه، باید شامل وضعیت شرکت از ابتدای سال مالی قبل باشه.

2
بازرسین پیشنهاد هیئت مدیره را بررسی می کنن و نظر خود را در قالب گزارش به مجمع عمومی فوق العاده ارائه می دهند و در نهایت مجمع عمومی فوق العاده بعد از شنیدن این گزارش تصمیم گیری خواهد کرد.

طبق مواد 192 تا 194 لایحه اصلاحی قانون تجارت، هیئت مدیره قبل از هرگونه اقدامی برای کاهش اختیاری سرمایه، باید تصمیم مجمع عمومی درباره کاهش سرمایه اختیاری را حداکثر ظرف یک ماه در رومه کثیرالانتشاری که آگهی شرکت در اون چاپ میشه، آگهی کنه. در مورد کاهش اختیاری سرمایه شرکت هر یک از دارندگان اوراق قرضه و یا بستانکارانی که منشا طلب اونها قبل از تاریخ انتشار آخرین آگهی درباره کاهش اختیاری سهام باشه می تونن ظرف مدت دو ماه از تاریخ انتشار این آگهی اعتراضشون رو نسبت به کاهش سرمایه اختیاری شرکت به مراجعه قضایی اعلام کنن. اگر دادگاه این اعتراض را وارد تشخیص بده و شرکت جهت تامین پرداخت طلب معترضین، وثیقه ای که به نظر دادگاه کافی نباشه، نسپارد در این صورت آن دین حال شده و دادگاه حکم به پرداختش خواهد داد.

3
در مدت زمان دو ماه که در ماده 193 لایحه اصلاحی قانون تجارت ذکر شده و همینطور اگه اعتراضی شده باشه تا زمانیکه اجرای حکم دادگاه تمام و کمال انجام نشده باشه، شرکت نمی تونه کاهش سرمایه اختیاری رو انجام بده.

سابقا ثبت شرکت ها برای جلوگیری از تضییع حقوق هر شخصی، برای ثبت کاهش اختیاری سرمایه از متقضایان گواهی مبنی بر عدم اعتراض نسبت به کاهش سرمایه اختیاری به عنوان یکی از مستندات، دریافت می کرد.

ولی بخاطر امتناع مراجع قضایی نسبت به صدور این گواهی و طبق نظر معاون امور اسناد، دیگه نیازی به اخذ گواهی مبنی بر عدم اعتراض نسبت به کاهش سرمایه اختیاری توسط اداره ثبت شرکت ها نیست.

4
برای کاهش مبلغ اسمی سهام شرکت و رد مبلغ کاهش یافته هر سهم، هیئت مدیره موظف است مراتب را طی اطلاعیه ای در رومه کثیرالانتشاری که آگهی های شرکت در آن چاپ می شه، چاپ و به اطلاع همه سهامداران برسونه و برای صاحبان سهام بانام از طریق پست سفارشی ارسال کنه. این اطلاعیه باید شامل این موارد باشه:

نام و نشانی مرکز اصلی شرکت
مبلغ سرمایه شرکت قبل تصمیم گیری درباره کاهش سرمایه اختیاری
مبلغ اسمی هر سهم بعد از کاهش یا مبلغی که هر سهم به آن میزان کاهش می یابد
نحوه پرداخت و مهلتی که برای بازپرداخت مبلغ کاهش یافته هر سهم در نظر گرفته ده و محلی که در آن، بازپرداخت انجام میشه
مدارک مورد نیاز برای کاهش سرمایه اختیاری برای ارائه به ثبت شرکت ها:
اصل صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده در خصوص کاهش سرمایه اختیاری شرکت با ذکر مبلغ کاهش یافته با رعایت حد نصاب تشکیل مجمع عمومی فوق العاده و اکثریت موافق در مجمع، با درج قرائت گزارش بازرسین و هیئت مدیره، که به امضای هیئت رئیسه مجمع رسیده باشه.
ارائه لیست حاضرین در جلسه مجمع عمومی فوق العاده برای بررسی حد نصاب تشکیل جلسه که به امضای آنها رسیده باشه
ارائه لیست سهامداران قبل و بعد از کاهش سرمایه شرکت برای ثبت تعداد سهام آن ها در اداره ثبت شرکت ها
ارائه یک نسخه رومه رسمی و یک نسخه رومه کثیرالانتشاری که آگهی های شرکت در آن چاپ میشه درباره تصمیم مجمع عمومی درمورد کاهش اختیاری سرمایه شرکت
در صورتیکه سهامداران شرکت اشخاص حقوق باشند ارائه نامه نمایندگی برای معرفی نماینده شخص حقوقی
ارائه اصل آگهی دعوت در صورتیکه مجمع با حضور اکثریت سهامداران تشکیل شده باشه
اگه مجمع فوق العاده دو نوبتی شود،ارائه صورتجلسه نوبت اول که تشکیل نشده به همراه اصل آگهی دعوت برای نوبت اول و نوبت دوم
کاهش سرمایه قهری به دلیل عدم پرداخت سرمایه تعهدی
یکی از روش هاش کاهش سرمایه در شرکت های سهامی ، عدم پرداخت سرمایه تعهدی توسط سهامداران است. در زمان تاسیس شرکت های سهامی معمولا 35 درصد سرمایه شرکت در شرف تاسیس، توسط سهامدارامن پرداخت میشه و مابقی در تعهد سهاداران می مونه، به این سرمایه در تعهد مانده سرمایه تعهدی می گن که معمولا ظرف مدت مشخصی که نباید بیشتر از 5 سال باشه،

سهامداران موظفن سرمایه تعهدی رو پرداخت کنن. بعضی از سهامداران تعهد خود رو در قبال پرداخت سرمایه تعهدی انجام نمیدن در اینصورت هیئت مدیره وظیفه داره نسبت به دریافت سرمایه تعهدی اقدام کنه، اگه سهامدارا پرداخت نکردن دو راه برای هیئت مدیره وجود داره: اول کاهش سرمایه شرکت و دوم فروش سهام پرداخت نشده و مزایده آن.

هر زمانیکه شرکت تمام یا بخشی از مبلغ پرداخت نشده سهام را مطالبه کنه، باید این مراتب در رومه کثیرالانتشاری که آگهی های شرکت در ان چاپ میشه، آگهی و چاپ بشه و به اطلاع سهامداران فعلی شرکت برسه. مبلغ پرداخت نشده سهام هر شرکت سهامی باید در زمان مقرر شده در اساسنامه شرکت مطالبه بشه.

در غیر اینصورت هیئت مدیره شرکت باید از سهامدارای شرکت برای تشکیل مجمع عمومی فوق العاده به منظور کاهش سرمایه شرکت تا میزان مبلغ پرداخت شده سرمایه دعوت کنه. و گرنه هر ذینفعی حق داره برای کاهش سرمایه شرکت تا میزان مبلغ پرداخت شده مراجع قضایی مراجعه کنه. باید توجه کرد مطالبه مبلغ پرداخت نشده سهام باید ازکلیه سهامداران و بدون تبعیض انجام بشه.

در نهایت با رعایت موارد بالا و عدم پرداخت سرمایه تعهدی توسط سهامداران، شرکت موظف است با ارائه مدارک و مستندات مربوطه به اداره ثبت شرکت ها برای کاهش سرمایه اقدام کنه.

 

  


1.محصولات شیمیایی که در صنایع و علوم و عکاسی(فتوگرافی)کشاورزی و پرورش نباتات و جنگل بانی استعمال می شود،کود(طبیعی ومصنوعی)ترکیبات آتش نشانی،مواد آب دادن فات،ترکیبات شیمیایی جهت جوشکاری،محصولات شیمیایی جهت حفظ مواد غذایی،مواد دباغی و مواد چسب دار برای صنایع.

 2.رنگ،روغن جلا،لاک،مواد ضد زنگ زدگی و جلوگیری از فاسد شدن چوب،مواد رنگی،مواد اکاله،صمغ،فات به شکل ورق و گرد جهت نقاشی و آرایش و تزیین.

3.ترکیبات جهت سفید کردن و سایر مواردی که برای شستشو به کار می رود،ترکیباتی که جهت پاک و تمیز و براق کردن و لکه گیری و گرفتن چربی و ساییدن و صیقل دادن استعمال می شود،صابون،عطریات،روغن اسانس،مواد آرایشی،محلول های موی سر،گرد و خمیر دندان.

4.انواع روغن و چربی های صنعتی (به استثنای روغن ها و چربی های خوراکی و روغن های اسانس)روغن ماشین،ترکیبات گردگیر و جاذب،انواع سوخت(از جمله بنزین)و مواد روشنایی،شمع،شمع مومی و کچی،شمع کوچک(شب سوز)فتیله.

5.مواد دارویی و بیطاری و بهداشتی،مواد خوراکی و آشامیدنی مخصوص بیماران و کودکان،مشمع و لوازم جراحت بندی،لوازم پر کردن دندان،موم دندان سازی،مواد ضد عفونی کردن ترکیبات جهت دفع نباتات هر روزه و ات و حیوانات موذی.

فات معدنی و مصنوعات فی

6.فات عادی اعم از تهیه نشده و نیمه تهیه شده و ترکیبات آن،لنگر،سندان،زنگ و ناقوس،لوازم ساختمانی به شکل ورقه و ریخته شده،ریل و سایر لوازم فی جهت راه آهن،زنجیر(به استثنای زنجیرهای وسایل نقلیه)کابل و سیم و مفتول(غیر برقی)قفل و بست و بند،لوله های فی،صندوق و صندوقچه ی آهنی،گلوله ی فولادی،نعل اسب،میخ و پیچ،سایر مصنوعاتی که از فات گرانبها ساخته نشده و در هیچ طبقه ی دیگری ذکر نگردیده است،مواد معدنی.

7.انواع ماشین و ماشین های افراز،موتورها(به استثنای موتورهای مخصوص وسایل نقلیه)قفل های اتصال و تسمه ی انتقال قوه(به استثنای قفل و تسمه های قفل و تسمه های مخصوص وسایل نقلیه)دستگاه های بزرگ کشاورزی،ماشین جوجه کشی

8.آلات و افزارهای یدی،آلات برنده،و چنگال و قاشق،اسلحه ی سرد

دستگاه و لوازم و آلات فنی و علمی و صنعتی

دستگاه و آلات علمی و دریانوردی و مهندسی و برقی(از جمله بی سیم)و عکاسی و سینما توگراف و آلات بصری و اوزان و مقیاس ها و اسباب علامت دادن و کنترل (نظارت)دستگاه و لوازم نجات و آموزش،دستگاه خودکار و باژتون یا پول فی ،ماشین های گویا،صندوق ثبات خودکار جهت پول،ماشین های حساب،ماشین های آتش خاموش کن.

10.آلات و ادوارت جراحی و طبی و دندان سازی و بیطاری.(از جمله پا و دست و چشم و دندان های مصنوعی)

11.تاسیسات و لوازم روشنایی و گرم کردن و مولد بخار و طبخ و تبرید و خشک کردن و تهویه و لوله کشی آب و بهداشتی.

12.وسایل نقلیه،دستگاه های حمل و نقل زمینی،دریایی و هوایی.

13.اسلحه ی گرم،مهمات و خمپاره،مواد قابل احتراق،لوازم آتشبازی.

14.فات گرانبها و ترکیبات آن ها و مصنوعات ساخته شده از فات گرانبها و یا روکش شده با آن(به استثنای آلات برنده و چنگال و قاشق)جواهرات و سنگ بهای گرانبها،ساعت و آلات کرونومتر

15.آلات موسیقی(به استثنای ماشین های ناطق و دستگاه های بی سیم)

مصنوعات و اشیای ساخته شده از مواد مختلف

16.کاغذ و کالای ساخته شده از کاغذ،مقوا و کالاهای ساخته شده از مقوا،مطبوعات،رومه،مجلات،کتاب و لوازم صحافی،عکس،لوازم التحریر ،لوازم چسب دار(برای لوازم التحریر)لوازم هنری ،قلم موی نقاشی،ماشین تحریر و لوازم دفتر(به استثنای مبل) ،لوازم آموزش و ترتیب(به استثنای دستگاه های آموزشی)ورق بازی،حروف و کلیشه ی مطبعه.

17.کائوچو کم لاستیک(بالاتا)و مواد مشابه آن،کالاهای ساخته شده از مواد مزبور که در سایر طبقات ذکر شده است.لوازم باربندی و انسداد و لوازم عایقکاری،پنبه نسوز،میکا،مجصولات ساخته شده از آن ها لوله ی قابل ارتجاع و غیر فی.

.چرم و چرم مصنوعی،لوازم ساخته شده از آن ها که در سایر طبقات ذکر نشده است.پوست،چمدان و کیف های دستی مسافرتی،چتر،عصا،شلاق و زین و برگ و اشیای سراجی.

19.لوازم و مصالح ساختمانی،سنگ طبیعی و مصنوعی،سمنت،آهک،ملات،گچ،شن،لوله های سفالی یا سمنتی،مصالح راهسازی،آسفالت،قطران و غیره،ساختمان های متحرک،بناهای سنگی،سرلوله بخاری دیواری.

20.مبل،آیینه،قاب و مصنوعاتی که در سایر طبقات ذکر نشده و از موارد زیر ساخته شده است:

چوب،چوب پنبه،نی،حصیرو سبد و ترکه،شاخ،استخوان،عاج،صدف،مرجان،کهربا،فلس و دمارماهی،گوش ماهی کف دریا،سلولویید و محصولات مشابه کلیه مواد مزبور.

21.لوازم و ظروف کوچک خانه داری(که از ف قیمتی ساخته نشده و یا روکوش نشده است)شانه و ابر،ماهوت پاک کن(به استثنای قلم موی نقاشی)لوازم مخصوص تهیه قلم و ماهوت پاک کن،(به استثنای قلم موی نقاشی)لوازم مخصوص تهیه قلم و ماهوت پاک کن،آلات و لوازم جهت پاک و تمیز کردن،براده ی فولاد،شیشه آلات،اشیای ساخته شده از چینی و بدل چینی و سفال که در سایر طبقات ذکر نشده است.

مصنوعات نساجی:

22.طناب،ریسمان،تور،چادر،سایه افکن،کیسه و روپوش کالا،بادبان و شراع،کیسه و گونی،پوشال و لوازم پر کردن(مو،کاپوک،علف دریای و غیره)منسوجات تهیه شده از مواد الیافی خام.

23.انواع نخ.

24.انواع پارچه،رختخواب و سفره ی میز،اشیایی بافته شده که در سایر طبقات ذکر نشده است.

25.ملبوس از جمله کفش و پوتین و کفش راحتی.

26.توری و اشیای قلابدوزی،روبان و حاشیه و قیطان ،دکمه ،دکمه فشاری ،قزنقفلی ،سنجاق و سوزن ،گل های مصنوعی.

27.قالی و قالیچه،حصیر و پادری و بوریا،فرش های مشمعی و سایر پوشش های کف اطاق،روپوش های غیر پارچه ای

اسباب بازی و لوازم ورزشی

28.اسباب بازی و تفریح،لوازم ورزش و ژیمناستیک(به استثثنای ملبوس)تزیینات و لوازم آرایش،درخت نوئل.

مواد غذایی و محصولات کشاورزی

29.گوشت ماهی،طیور،شکار،عصاره های گوشت،سبزیجات و میوه جات و پخته شده و به صورت کنسرو،ژله و مربا،تخم مرغ،شیر و سایر محصولات لبنی،روغن و دنیات خوراکی،کنسرو ترشی.

30.قهوه،چای،کاکائو،قند و شکر،برنج(تاپیوکا) ،آرد هندی(لاکو) ،بدل،قهوه،آرد،ترکیبات تهیه شده از غلات،نان،بیسکوئیت،نان های شیرینی و شیرینی جات ،بستنی،عسل،شیره،ملاس و خمیرمایه گرد نانوایی،نمک،خردل،فلفل،سرکه،ادویه جات،یخ،چاشنی.

31.محصولات کشاورزی و پرورش گیاه و جنگلبانی و دانه هایی که در سایر طبقات ذکرنشده است.

32.آب های معدنی و گازدار و سایر نوشابه های غیرالکلی،شربت و سایر ترکیبات جهت تهیه ی نوشابه.

33.علائم مخصوص خدمات

34.کالاهایی که در هیچ یک از این طبقات ذکر نشده است.


نام تجاری به عنوان مجموعه ای از ارزش ها در نظر گرفته می شود، براین اساس، تصور نام تجاری به عنوان مجموعه ای از ارزش ها مبنایی را برای بازاریابان فراهم می آورد تا بتوانند بر اساس آن، نام تجاری مورد نظر خود را به درستی انتخاب نمایند. بنابراین زمانی که یک نام تجاری می خواهد انتخاب شود می بایست به مجموعه ای از ارزش ها  توجه شود تا به عنوان یک نام ماندگار در ذهن ها باقی بماند. 

محصولاتی که تنها به جنبه ی تأمین نیاز توجه داشته باشند در میان سایر محصولات هم گروه خود نادیده گرفته می شوند. این در حالی است که علائم تجاری خوب می توانند مصرف کننده را به سوی خود جذب کنند، زیرا نام های تجاری در واقع ارزشهایی هستند که با مصرف کنندگان و گروه های هدف، ارتباط آگاهانه برقرار می سازند. اغلب مدیران بیش از آنکه به نام تجـاری خود توجه داشـته باشـند به فعالیت های ترفیعی و تبلیـغی خود در پی گسترش بازار هـدف توجه نشان می دهند. مطالعه و بررسی بیشتر در مورد نام های تجاری خوب و حوزه ی فعالیت شرکتها، آنها را قادر می سازد تا با برنامه ریزی صحیح، هماهنگی و بکارگیری درست منابع، باعث بالا بردن امتیازاین دارائی نامشهود خود شوند.

یکی از تفاسیر ساده از یک نام تجاری به کاربردن آن به عنوان ابزاری برای بیان در اختیار داشتن مالکیت قانونی یک محصول است. ایجاد یک نام تجاری نشان دهنده یک سرمایه گذاری بر روی یک محصول می باشد و در نتیجه سازمان ها به دنبال در اختیار گرفتن حق مالکیت قانونی آن به عنوان یک وسیله پشتیبانی کننده در برابر تقلید کنندگان می باشند. ثبت قانونی یک نام تجاری تا حدودی برای آنان حمایت قانونی فراهم می کند.البته به موجب ماده ی 576 قانون تجارت،انتخاب اسم تجاری اختیاری است،مگر در مواردی که وزارت دادگستری ثبت آن را اامی نماید.

در ماده ی 578 قانون تجارت قید گردیده اسم تجارتی ثبت شده را هیچ شخص دیگری در همان محل نمی تواند انتخاب کند،ولو اینکه اسم تجارتی ثبت شده با نام خانوادگی او یکی باشد.

صاحب تجارت خانه ای که شریک ندارد نمی تواند اسمی برای تجارت خانه ی خود انتخاب کند که وجود شریک را القا کند،مثلاَ تجارت خانه ی محمدی که فقط متعلق به خود اوست نمی تواند به نام تجارت خانه ی محمدی و برادران یا محمدی و شرکا و امثالهم قید شود.

ماده ی 5 قانون ثبت علائم و اختراعات،اختیار نمودن برخی علائم به عنوان علامت تجارتی را منع می کند.این علائم عبارتند از:

-علائم دولتی،مملکتی و رسمی(مانند آرم جمهوری اسلامی ایران ،هلال احمرو.)1

1)* (وزارت امور خارجه،نمونه هایی از پرچم کشورهای مختلف را به اداره ی ثبت علائم و اختراعات می فرستد تا از ثبت علائمی که مانند آن ها باشد خودداری شود).

-کلمات یا عباراتی که تصور انتساب به مقامات رسمی ایران را موجب شود.از قبیل (شاهنشاهی-ساطنتی)دولتی و امثال آن.

-علائمی که مخل انتظامات عمومی یا منافی عفت باشد.(علائمی که به عنوان علامت تجارتی به کار می رود یا یکی از اجزای علامت تجارتی را تشکیل می دهد،به هیچ وقت نمی تواند بر خلاف ضوابط اسلامی باشد).

-علائمی که قبلاَ به ثبت رسیده باشد.

-کلمات یا عباراتی که به نوعی انتساب به سازمان ها یا مقامات رسمی ایران را تداعی یا القا نماید ،از قبیل کلماتی چون انقلابی یا دولتی و نظایر آن ها.

طبق ماده ی 9 قانون ثبت علائم و اختراعات،در موارد ذیل متصدی شعبه ی مذکور در ماده ی 6 تقاضای ثبت را رد خواهد کرد:

1)در صورتی که علامت مخالف مقررات قانون باشد.

2)در صورتی که علامت قبلاَ به اسم دیگری ثبت شده و یا شباهت علامت با علامت دیگری که ثبت شده است به اندازه ای باشد که مصرف کنندگان عادی یعنی اشخاصی را که اطلاعات مخصوصی ندارد به اشتباه بیندازد.

در ضمن علائمی که اسم و عبارت عمومی و مورد استعمال همگانی باشد را نمی توان به عنوان علامت تجاری قرار داد. –مثلاَ اگر کالا پارچه است نمی توان خود کلمه ی پارچه یا انواع آن از کتان و پنبه و پشم و حریر را برای اسم تجارتی انتخاب کرد-صفات مشخصه ی علامت تجارتی دارا بودن دارا بودن اصالت و تازگی است و این دو حاصل نمی شود مگر با ابتکار.با این حال استعمال یک علامت تجارتی برای کالاهای غیر مشابه اشکال ندارد.چنانکه محصولات متعدد یک بازرگان می تواند دارای یک علامت باشد و دیگری نمی تواند در کالای مشابه علامت ثبت شده ی وی را به کار برد.

اصالت به این معنی است که اختصاصی باشد و علامت استعمال شده از طرف دیگری در کالاهای مشابه نباشد.

تازگی عبارت از اینست که علامت ثبت شده به جهت تغییرات حاصله در آن از علامت سابق کاملاَ مشخص و متمایز باشد.نظر به مراتب مزبور است که آئین نامه ی علائم ،کالاهای تجارتی را طبقه بندی کرده است و هر علامتی که برای طبقه ای از کالاها ثبت شده در همان طبقه از طرف دیگری قابل ثبت و انتقال نیست.


 
مجموعه ای از افراد که برای انجام فعالیتی خاص با همدیگر همکاری می نمایند، می توانند یک شرکت یا موسسه را تشکیل دهند. انتخاب شکل شرکت برای فعالیت تجاری به دلایل مختلفی مانند ضرورت جمع کردن سرمایه زیاد ، تخصص های گوناگون ، استفاده از مزایای بیمه و بازنشکستگی ، افتتاح حساب بانکی تجاری، بهره مندی از وام و منابع مالی، امکان شرکت در مناقصات و مزایده و قراردادهای دولتی و . صورت می گیرد .
چنانچه می خواهید اقدام به تاسیس و ثبت شرکتی دوستانه و خانوادگی نمایید، از بهترین گزینه ها برای ثبت ، شرکت با مسئولیت محدود است . شرکت با مسئولیت محدود ، به اصطلاح شرکت دوستانه و خانوادگی است که بیشتر بین افرادی که با هم دوست و روابط مالی دارند تشکیل می شود.

ماده 94 قانون تجارت ، این شرکت را چنین تعریف کرده است :
شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود مسئول قروض و تعهدات شرکت است.
مشخصات شرکت های با مسئولیت محدود :
1- شرکت با مسئولیت محدود بین دو یا چند نفر تشکیل می شود. در واقع تعداد شرکاء در هر حال محدود است.
2- در قانون تجارت، برای میزان سرمایه شرکت با مسئولیت محدود هیچ مبلغی تعیین نشده است. با این حال به صورت عرفی حداقل سرمایه اسمی مبلغ یک میلیون ریال می باشد.
3- مسئولیت شرکاء در برابر قروض و تعهدات شرکت فقط تا میزان سرمایه ای است که پرداخته اند و نه بیشتر .
4- در این شرکت سرمایه به سهام تقسیم نمی شود. بلکه شرکاء هر یک سهم الشرکه ای دارند که مجموع آن سرمایه شرکت را تشکیل می دهد. البته هر یک از شرکاء بدون این که قید تساوی در بین باشد، صدی چند از کل سرمایه را می پردازد.
5- تعداد مدیران در این شرکت به صورت اجباری تعیین شده و شرکت می تواند به وسیله یک یا چند مدیر موظف یا غیرموظف اداره شود. محدودیتی برای مدت مدیریت در شرکت با مسئولیت محدود وجود ندارد.
6- در تصمیم گیری برای اداره این شرکت، رای اکثریت ملاک است ؛ اما نحوه حصول این اکثریت ، به آسانی حصول اکثریت در شرکت های سهامی نیست ؛ زیرا در برخی از موارد ، اکثریت لازم در شرکت با مسئولیت محدود ، هم اکثریت عددی است و هم اکثریت سرمایه ای است.
مانند تمام شرکت های دیگر، در قرارداد تشکیل شرکت باید رضایت شرکا بدون اکراه و اشتباه باشد. توافق شرکا برای تشکیل شرکت یک قرارداد می باشد که موضوع آن مالی است .
نکته دیگر اینکه علیرغم آنکه شرکت با مسئولیت محدود منحصراَ برای امور تجاری تشکیل می شود، ممکن است شرکای آن تاجر یا غیرتاجر و حتی صغیر و محجور باشند که در آن صورت اولیاء یا قیم آنان طبق قانون و اساسنامه از طرف آنان اقدام به سرمایه گذاری و مداخله در امور شرکت خواهند نمود.
برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود ، تنظیم اساسنامه قانوناَ ضروری نیست ؛ هر چند در عمل ، برای ثبت شرکت در اداره ثبت شرکت ها همواره به این کار اقدام می شود؛ اما تنظیم شرکتنامه ضروری است و باید به صورت رسمی باشد. تمامی شرکا باید شرکتنامه و در صورت موجود بودن، اساسنامه را شخصاَ یا توسط نماینده امضا کنند. در متن امضا شده نحوه تقسیم و تعلق سهم الشرکه ها به هر یک از شرکا باید معین شود.
شرکت با مسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد.
در ادامه مطلب، جهت تسهیل در انتخاب نوع شرکت، به معرفی سایر اقسام شرکت های تجاری می پردازیم. پر واضح است که برای انتخاب درست نوع شرکت، ابتدا می بایست نسبت به ویژگی های انواع شرکت های تجاری آشنایی کامل داشته باشید.
شرکت سهامی عام :
شرکت سهامی عام ، شرکتی است که قسمتی از سرمایه اولیه آن توسط موسسین تامین می شود و قسمت دیگری باید به عرضه عمومی گذاشته شود تا توسط اشخاصی که مایل باشند، تامین شود.
تعداد شرکا در شرکت سهامی عام بسیار زیادتر از سایر انواع دیگر شرکت های تجاری است، شرکت های سهامی عام معمولاَ برای فعالیت های بزرگ اقتصادی و احداث صنایع سنگین مثل ذوب آهن ، خودروسازی و انجام امور مهم از قبیل تاسیس بانک ها، شرکت های بیمه ، استخراج معادن بزرگ و تجارت با کشورهای خارجی و غیره که با سرمایه های فردی کوچک امکان پذیر نمی باشد تشکیل می شوند. اکثر شرکت های بزرگ دولتی نیز در ایران در قالب شرکت های سهامی عام فعالیت می کنند.

ویژگی های شرکت سهامی عام 
1- حداقل سرمایه اولیه، مبلغ پنج میلیون ریال است.
2- سرمایه شرکت توسط موسسین و عموم مردم تامین می شود.
3- سهم سرمایه موسسین نباید از 20 درصد سرمایه شرکت کمتر باشد.
4- سی و پنج درصد سرمایه باید به صورت نقدی توسط موسسین تامین و در حسابی تحت عنوان " شرکت سهامی عام در شرف تاسیس " نزد یکی از بانک ها سپرده شود.
شرکت سهامی خاص :
شرکت سهامی خاص، شرکتی است که معمولاَ به وسیله چند نفر اشخاص مشخصی که با هم توافق و تفاهم دارند تشکیل می شود که در حقیقت تمام سرمایه آن به وسیله موسسین تامین می گردد . به علت اینکه صدور اعلامیه و پذیره نویسی وجود ندارد تشریفات مربوط به شرکت های سهامی عام در آن ها رعایت نمی گردد و تعداد شرکای آن ها محدود می باشد. به این جهت این شرکت، شرکت سهامی خاص نامیده می شوند. اکثر کارخانجات تولیدی در ایران که متعلق به اشخاص می باشد تحت عنوان شرکت سهامی خاص به ثبت رسیده اند.

ویژگی های شرکت سهامی خاص 
1- حداقل سرمایه اولیه مبلغ یک میلیون ریال است.
2- تعداد سهامداران شرکت سهامی خاص حداقل سه نفر می باشد.
3- حداقل تعداد مدیران ( هیئت مدیره ) سه نفر می باشد.
4- سرمایه شرکت صرفاَ توسط موسسین تامین می شود.
5- در بدو تاسیس حداقل 35 درصد سرمایه به صورت نقدی باید به حساب شرکت تودیع شود.
6- انتقال سهام در این شرکت ها، مشروط به موافقت سایر شرکاء می باشد.
شرکت تضامنی :
این شرکت از حداقل دو نفر شریک تشکیل می شود که شریک ضامن خوانده می شوند. ویژگی تعهد این شرکا این است که هر یک از آنان مسئول پرداخت تمام طلب شرکت در مقابل طلبکاران است و مسئولیتش به آورده ای که به شرکت آورده محدود نمی شود. هر گاه طلبکاران شرکت نتوانند با مراجعه به شرکت، طلب خود را دریافت دارند می توانند پس از انحلال شرکت به شریک مراجعه کنند و شریک باید از دارایی شخصی خود طلب طلبکاران را بپردازد.
شرکت تضامنی از حیث اعتبار در راس تمام شرکت های تجاری قرار دارد. از آن جا که شرکت تضامنی قائم به اعتبار شرکا است و عمل هر یک از شرکا ممکن است تعهداتی برای شرکا دیگر ایجاد کند، لذا اشخاص باید با علم و بصیرت کافی، شرکای خود را انتخاب کنند و با اشخاص معین قرارداد شرکت یا شرکت نامه را امضا کنند تا جواب گوی تعهدات اشخاصی که نمی شناسند نباشند.
نکته دیگر اینکه ممکن است شرکا در شرکت تضامنی ، خود تاجر یا غیرتاجر باشند ولی موضوع شرکت حتماَ باید امور تجاری باشد. همینطور ممکن است برخی از شرکا صغیر یا از سایر محجورین باشند که ولی یا قیم آنان از طرف ایشان به تشکیل شرکت و مداخله در امور آن در چارچوب قانون و اساسنامه مبادرت می نماید. این حکم در تمام انواع شرکت ها نیز به نحو یکسان جاری است.
شرکت تعاونی :
شرکت تعاونی، شرکتی است که عده ای از افرادی که هم صنف هستند برای دستیابی به منافع مشترک گرد هم می آیند و در حقیقت به هم کمک می کنند و برای تهیه مسکن یا خرید مایحتاج یا کسب اعتبار و وام تعاونی شرکت تاسیس می کنند، در واقع اعضای شرکت در کنار یکدیگر، جمعیتی کوچک را پدید می آورند که به عنوان مثال در تهیه کالاهای مورد نیاز اعضا، با جمع آوری پول جزئی که هر عضو می پردازد کالای مورد احتیاج اعضا را از دست اول خریداری و به همان قیمت تمام شده یا سود خیلی جزئی به اعضا می فروشد و به این طریق واسطه های غیرضروری در کسب و تجارت و صاحبان این گونه مشاغل کاذب حذف می گردند .
بنابراین شرکت های تعاونی اصولاَ برای برداشت سود ایجاد نمی شوند ؛ بلکه هدف اصلی از ایجاد آن ها کمک و همیاری و سهولت در امور شرکاء آن است.

مشخصات شرکت تعاونی 
1- تعداد اعضاء شرکت تعاونی نمی تواند کمتر از 7 نفر باشد.
2- شرایط عضویت در تعاونی ها عبارت است از : تابعیت جمهوری اسلامی ایران ، عدم ممنوعیت قانونی و حجر ، خرید حداقل سهام مقرر در اساسنامه ،درخواست کتبی عضویت و تعهد به رعایت مقررات اساسنامه تعاونی ، عدم عضویت در تعاونی مشابه
3- در شرکت های تعاونی باید حداقل 51 % سرمایه به وسیله اعضاء در اختیار شرکت تعاونی قرار گیرد.
4- اداره شرکت های تعاونی، مانند سایر شرکت های تجاری با هیئت مدیره است. مدیرانی که مطابق مقررات قانون تجارت، قانون شرکت های تعاونی و اساسنامه تنظیمی انجام وظیفه می نمایند. بر همین اساس، مسئولیت هر گونه اقدام خارج از حدود اختیارات با آنان بوده و چنانچه عمل خلاف، جنبه کیفری داشته باشد دارای مسئولیت جزائی نیز می باشند.
شرکت نسبی :
شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجارتی در تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته است .
در این نوع شرکت مسئولیت شرکا به نسبت سرمایه شان می باشد.لذا نام این نوع شرکت از سطح مسئولیت شرکای آن اقتباس شده است.
در شرکت نسبی که یکی از شرکت های اشخاص محسوب است و بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل می شود هر یک از شرکاء به نسبت سرمایه ای که در شرکت گذاشته مسئولیت دارد. در این نوع شرکت قانونگذار از کلمه " میزان سهم " یا " میزان سرمایه " استفاده ننموده است بلکه از کلمه " نسبت " استفاده نموده است.
شرکت مختلط سهامی و غیرسهامی :
شرکت مختلط غیرسهامی : این شرکت ترکیبی است از شرکت تضامنی و شرکت با مسئولیت محدود ؛ با این توضیح که یک یا چند نفر از شرکا در قبال اشخاص ثالث دارای مسئولیت تضامنی اند و عده ای دیگر از شرکا، مسئولیتشان محدود به آورده آن هاست.
شرکت مختلط سهامی : این نوع شرکت ترکیبی است از شرکت تضامنی و سهامی خاص . به این ترتیب که یک یا چند نفر از شرکا در قبال اشخاص ثالث دارای مسئولیت تضامنی اند و عده دیگر که از آن ها به سهامدار تعبیر می شود، مسئولیتشان محدود به آورده آن هاست. تفاوت این نوع شرکت با شرکت مختلط غیرسهامی در این است که سرمایه شرکت به سهام تقسیم شده است و شرکای سهامدار حق مدیریت بر شرکت را ندارند و مدیریت شرکت فقط به شرکای ضامن مربوط می شود.
این هشت نوع شرکت، شرکت های تجاری مهم هستند که تعیین هر یک از آن ها به اهداف اعضا در آینده، نوع فعالیت افراد ، میزان مسئولیت هر یک از شرکا و تعداد افراد بستگی دارد. مطالعات نشان می دهد از میان شرکت های تجاری ، شرکت با مسئولیت محدود و سهامی از محبوبیت بیشتری برخوردارند و بیشتر آمار ثبت مربوط به این دو شرکت می باشد.


یکی از مهم ترین عوامل در بازاریابی و کسب بازار، انتخاب نام تجاری مناسب و با مفهوم می باشد. همواره نام های تجاری که دارای مفهوم خوبی هستند و به خوبی تلفظ می شوند سریعتر در بازار مطرح می شوند.
نام و نشان تجاری عبارت است از نام ، اصطلاح ، عبارت ، علامت ، نشانه ، طرح یا ترکیبی از موارد که به منظور شناساندن محصولات و خدمات اشخاص یا شرکت ها و متمایز ساختن آن ها از محصولات و خدمات شرکت های رقیب استفاده می شوند.

حق استفاده انحصاری نام و نشان تجاری فقط در انحصار افرادی خواهد بود که آن را در اداره مالکیت صنعتی به ثبت رسانده باشند که در این صورت چنانچه شخص دیگری از آن نام و نشان تجاری یا مشابه آن در خصوص کالا و یا خدمات مورد نظر استفاده نماید تحت پیگیرد قانونی قرار خواهد گرفت.
اگر بخواهید برای محصولات خود یک نام تجاری در نظر بگیرید ، و در حقیقت مارک خودتان را روی محصولی که تولید یا توزیع می کنید بزنید و آن را بر تابلوی فروشگاه یا تولیدی یا دفتر پخش خود نیز داشته باشید و با آن نام یا مارک یا اسم تجاری تبلیغ و شناخته شوید، باید ثبت برند انجام دهید. با ثبت برند می توانید اجازه هر سوء استفاده ای را بگیرید و با قدرت و اطمینان کافی مسیر خود را بپیمایید. اما سوالی که در این رابطه به ذهن می رسد این است که آیا هر نوع برندی را می توان به ثبت رساند ؟
در قانون ثبت اختراعات ، طرح های صنعتی و علائم تجاری ، در ماده 32 محدودیت هایی برای ثبت انواع برند لحاظ شده است. در واقع برندهایی که این ویژگی ها را داشته باشند، غیرقابل ثبت محسوب می شوند :
الف- نتواند کالاها یا خدمات یک موسسه را از کالاها و خدمات موسسه دیگر متمایز سازد.
ب- خلاف موازین شرعی یا نظم عمومی یا اخلاق حسنه باشد.
ج- مراکز تجاری یا عمومی را به ویژه در مورد مبدا جغرافیایی کالاها یا خدمات یا خصوصیات آن ها گمراه کند.
د- عین یا تقلید نشان نظامی، پرچم ، یا سایر نشان های مملکتی یا نام یا نام اختصاری یا حروف اول یک نام یا نشان رسمی متعلق به کشور، سازمان های بین الدولی یا سازمان هایی که تحت کنوانسیون های بین المللی تاسیس شده اند بوده یا موارد مذکور یکی از اجزاء آن علامت باشد، مگر آن که توسط مقام صلاحیتدار کشور مربوط یا سازمان ذی ربط اجازه استفاده از آن صادر شود.
ه- عین یا به طرز گمراه کننده ای شبیه یا ترجمه یک علامت یا نام تجاری باشد که برای همان کالا ها یا خدمات مشابه متعلق به موسسه دیگری در ایران معروف است.
و- عین یا شبیه آن قبلاَ برای خدمات غیرمشابه ثبت و معروف شده باشد مشروط بر آن که عرفاَ میان استفاده از علامت و مالک علامت معروف ارتباط وجود داشته و ثبت آن به منافع مالک علامت قبلی لطمه وارد سازد.
ز- عین علامتی باشد که قبلاَ به نام مالک دیگری ثبت شده و یا تاریخ تقاضای ثبت آن مقدم یا دارای حق تقدم برای همان کالا و خدمات و یا برای کالا و خدماتی است که به لحاظ ارتباط و شباهت موجب فریب و گمراهی شود.
با توجه به آنچه گفته شد ، واژه های توصیف کننده مانند شیرین و واژه های عام از قبیل میز به دلیل عمومیت قابلیت ثبت ندارند. همچنین علائم گمراه کننده که مصرف کننده را نسبت به ماهیت ، کیفیت یا مبدا جغرافیایی محصول گمراه سازد برای ثبت برند مردود است زیرا باعث گمراهی مصرف کنندگان می شود. به علاوه استفاده از تصاویر و کلمات مستهجن و خلاف عرف نیز ممنوع می باشد.
جهت ثبت برند مناسب است موارد ذیل در نظر گرفته شود :
- ایجاد تفاوت و تمایز : در ثبت کردن برند باید به این نکته توجه داشته باشید که برند شما با برند ثبت شده توسط رقبای شما، متفاوت باشد و توسط افراد عادی به سهولت تمییز داده شود.
- بهره گیری از نوآوری و ابتکار : علامت تجاری باید از خلاقیت و نوآوری برخوردار باشد. بنابراین علامت تجاری نباید تکراری باشد . برخی از افراد با افزایش یا کاهش یک حرف یا یک شکل کوچک به اشکال قبلی مدعی ثبت برند می شوند که در این حالت متصدی ثبت ضمن رد آن مانع ثبت علایم تکراری می شود.
- جذابیت : علائم تجاری باید جذاب باشد ، مصرف کننده را به خود ترغیب کند و تصویر خوبی ایجاد نماید.
سوال : آیا در اسم تجاری هم مثل اسم شرکت باید فقط کلمات فارسی به کار برد ؟
در ثبت کردن برند یا اسم تجاری می توان از یک واژه لاتین یا بیشتر استفاده کرد البته به شرط داشتن کارت بازرگانی .
نام و علامت تجاری به دو صورت قابل ثبت می باشد :
شخصی ( حقیقی ) و شرکتی ( حقوقی )
بنابراین جهت انجام این کار مم به ثبت شرکت نیستید هر چند که ثبت برند به صورت حقوقی به شما و برند شما اعتبار بیشتری می بخشد.
• مدارک لازم جهت ثبت نام و علامت تجاری حقیقی ( برای اشخاص )
- کپی شناسنامه و کارت ملی
- داشتن جواز کسب و یا جواز تاسیس از وزارت صنایع ( مربوط به کالای مورد تقاضا )
- داشتن کارت بازرگانی ( در صورت لاتین بودن نام تجاری )
- ارائه شکل و نام تجاری در ابعاد 6 * 6
• مدارک لازم جهت ثبت نام و علاممت تجاری حقوقی ( برای شرکت ها )
- کپی رومه رسمی تاسیس و مدارک شرکت و آخرین رومه تغییرات
- کپی شناسنامه و کارت ملی افرادی که در شرکت حق امضا دارند.
- داشتن جواز تاسیس از وزارت صنایع ( در صورت فارسی بودن نام تجاری )
- داشتن کارت بازرگانی شرکتی ( در صورت لاتین بودن نام تجاری )
- ارائه شکل و نام تجاری در ابعاد 6 * 6
نکات قابل توجه در خصوص نام و علائم تجاری :
- ثبت دائم علامت و نام تجاری 10 ساله می باشد و بعد از هر 10 سال باید مجدداَ تمدید شود.
- به هر نام و علامت تجاری شماره ثبت تعلق می گیرد و فاقد مالیات می باشد.
- نام و علامت تجاری قابل انتقال به غیر است یعنی در صورتی که فردی نام تجاری داشته باشد می تواند آن را به فرد یا شرکت دیگری از طریق تنظیم سند صلح در دفترخانه منتقل نماید.


شباهت در تلفظ کلمات می تواند مصرف کنندگان را به اشتباه اندازد ، هر چند که کتابت آن ها متفاوت باشد زیرا کلمات زیادی وجود دارد که به گونه های متفاوتی نوشته می شوند ولی از لحاظ تلفظ به هم بسیار نزدیکند . این حالت در ارتباطات شفاهی از جمله مکالمات تلفنی، از اهمیت خاصی برخوردار است.
برای روشن شدن مطلب، ذیلاَ به بررسی آراء صادر شده دادگاه در این رابطه می پردازیم.

شعبه سوم دادگاه عمومی تهران طی دادنامه شماره 1243 مورخ 10 / 10 / 1380 دعوای خواهان به خواست ثبت علامت تجاری با ELVAN ( تلفظ الوان ) را با این استدلال که این علامت به جهت تلفظ با علامت ثبت شده الوان را با این استدلال که این علامت به جهت تلفظ با علامت ثبت شده الوان مشابه است را رد می نماید که پس از اعتراض شعبه هشتم دادگاه تجدید نظر تهران دادنامه شماره 3714 مورخ 28 / 10/ 1380 رای صادر شده را با این استدلال که : " . در زبان فارسی هر دو کلمه به یک املاء نوشته می شوند و این موجب اشتباه مشتری خواهد شد . " اعتراض را غیر وارد تشخیص و رای بدوی را تایید می نماید.
شعبه سوم دادگاه تجدید نظر استان تهران در پرونده کلاسه 765/3/359 طی رای شماره 457- 19 /3/ 76 یا مشابه داشتن دو علامت مارس و فارس رای دادگاه عمومی را نقض و چنین استدلال می نماید :
از آن جا که حسب تبصره 2 ماده 5 آیین نامه قانون ثبت علایم و اختراعات شباهت بین دو علامت تجاری ممکن است از لحاظ شکل ظاهر یا تلف یا کتابت باشد با ملاحظه اینکه دو علامت مارس و فارس که فقط دو حروف " م " متفاوت و در سایر حروف " ارس " مشترک می باشند از این جهت لفظ مشابه و تلفظ آن ها به لحاظ آهنگ واحد آنچنان نزدیک است که در محاورات به علت اتحاد و اشتراک لفظ و صدا اشتباه می شود و مشتریان و مصرف کنندگان معمولی که به مشخصه صنعتی و تجاری محصولات مارس و فارس دسترسی ندارند و از فرمول و اختصاصات آن آگاهی نداشته و جز با مراجعه به بروشور و بسته بندی نمی توانند در جریان چگونگی تهیه و ترکیبات آن قرار گیرند. علامت فارسی را به جای آن تلقی می نمایند.
اما دیوان عالی کشور طی رای اصراری شماره 3- 20/9/1375 علامت fa آلمانی را با فافا فارسی که هر دو جهت محصولات بهداشتی و آرایشی ثبت شده است مشابه ندانست در این پرونده شعبه هجدهم دادگاه حقوقی یک تهران پس از بررسی به شرح زیر طی دادنامه شماره 342- 25 / 4/ 72 اقدام به صدور رای می نماید :
" . با توجه به اظهارات وکیل خواهان در دادخواست تقدیمی و مدافعاتش به شرح منعکس در پرونده و لوایح ابرازی و همچنین با توجه به مدافعات وکیل خواندگان در لوایح تقدیمی و جلسه دادگاه و مستندات مدرکیه ابرازی طرفین و با توجه به محتویات پرونده – مربوط به ثبت علامت خواهان و پرونده مربوط به تقاضای ثبت علامت خواندگان واصله از اداره ثبت شرکت ها دعوی وکیل خواهان به نظر دادگاه وارد نیست. بدین توضیح که خواهان توسط وکیلش علامت fa را به لاتین . به ثبت رسانیده است. بنابراین از محتویات پرونده خواهان در اداره ثبت شرکت ها ملاحظه می شود : اولاَ خواهان صرفاَ علامت fa را به لاتین به ثبت رسانیده است و برخلاف ادعای وکیلش در دادخواست معادل فارسی آن را که کلمه فا می باشد به ثبت نرسانیده . ثانیاَ پرونده متشکله در اداره ثبت شرکت ها راجع به تقاضای ثبت خواندگان مربوط به تقاضای ثبت علامت فافا آن هم به خط و کتابت فارسی است نه لاتین و همان طور که ملاحظه می شود علامت ثبت شده خواهان fa به کتابت لاتین و علامتی که خوانده تقاضای ثبت آن را دارد فافا به کتابت فارسی است که هم از نظر شکل و کتابت و هم از نظر اینکه یکی به فارسی و دیگری به لاتین است با هم شباهت آنچنانی ندارند. بنابراین به نظر دادگاه تشابه و شباهت آنچنانی که وکیل خواهان مدعی آن است بین دو علامت موضوع پرونده موجود نیست و دعوی وکیل خواهان به نظر دادگاه وارد نمی آید حکم به رد آن داده می شود.
پس از اعتراض از سوی وکیل خواهان پرونده شعبه اول دیوانعالی کشور مطرح می شود و هیات شعبه طی دادنامه شماره 73/ 245/1- 20/6/73 به شرح زیر مبادرت به صدور رای می نماید.
بر دادنامه تجدیدنظر خواسته ایراد وارد است چه طبق بند 2 ماده 9 قانون ثبت علایم و اختراعات مصوب 1310 تقاضای ثبت در صورتی که علامت قبلاَ به اسم دیگری ثبت شده و یا شباهت علامت با علامت دیگری که ثبت شده است به اندازه ای باشد که مصرف کنندگان عادی یعنی اشخاصی را که اطلاعات مخصوصی ندارند به اشتباه بیندازد قابل پذیرش نیست و تبصره 2 ماده 5 آیین نامه اصلاحی اجرای قانون مزبور موب 1337 در توضیح ماده مرقوم مقرر داشته در مورد علامت تجاری مشابهات مذکور در ماده 9 قانون ممکن است از لحاظ شکل ظاهر یا تلفظ یا کتابت یا بهره کیفیت دیگری باشد که مصرف کنندگان عادی را به اشتباه اندازد. با عنایت به اینکه علامت تجاری شرکت معترض فا (fa) در مورد کالای عطریات و صابون های توالیت و محصولات کف دار و غیره می باید ، علامت تجاری شرکت معترض علیه که عبارت از کلمه فافا جهت انواع مواد پاک کننده بوده و حروفی است که در تلفظ مصرف کنندگان را به اشتباه می اندازد.
این بار پرونده به شعبه اول دادگاه حقوقی یک تهران ارجاع می شود . دادرس شعبه طی دادنامه شماره 522- 22/873 چنین رای می دهد :
با عنایت به محتویات پرونده ملاحظه می شود که علامت ثبت شده خواهان با مشخصات برچسب مدور به رنگ زرد و خطوط غیرمنظم سبز رنگ دو حرف fa انگلیسی در وسط آن نوشته شده و شکل دو برگ به رنگ های زرد و نارنجی به ثبت رسیده اما علامت خوانده با برچسب مستطیل و رنگ قرمز در حالی که کلمه " فافا" به رنگ سفید در کنار آن قرار گرفته می باشد با دقت در مشخصات هر دو علامت نتیجه ای که به روشنی دیده می شود این است که اولاَ بین آن دو از حیث کتابت و تلفظ شباهت معمولی وجود ندارد.
ثانیاَ هر مصرف کننده در هر سطح که باشد به خوبی هر دو علامت را با مشخصات متفاوتی که دارند تمیز داده و گمراه نخواهد شد . و با عنایت به سایر مشخصات در علامت مورد تقاضای ثبت خوانده از قبیل شکل و رنگ تمسک به ماده 5 کنوانسیون پاریس مصوب 83 که موضوع آن اشکال و ترسیمات و نمونه های صنعتی در کلیه کشورهای جهان می باشد به علت عدم تشابه شکلی و ترسیمی بین دو علامت نمی توان مصداق داشته باشد. با توجه به تمایزات ذکر شده تشابهی احراز نمی شود. لذا با توجه به موارد فوق الاشاره دادگاه دعوی خواهان را وارد ندانسته و حکم به رد آن صادر می نماید.
 
اعتراض موثر و موجهی . از جانب وکیل تجدیدنظر خواه به عمل نیامده رای دادگاه با توجه به محتویات پرونده و مستندات دعوی در رسیدگی های انجام شده و مبانی استدلال صحیحاَ اصدار یافته و مخالفتی با موازین قانونی ندارد. علیهذا هیات عمومی دیوان عالی کشور، اکثریت آراء دادنامه شماره 522- 22/ 8/ 73 شعبه اول دادگاه حقوقی یک تهران را که بر رد دعوی تجدیدنظر خواه صادر گردیده ابرام می نماید.
برخی این رای را نادرست دانسته و بر آن خدشه وارد کرده اند و چنین استدلال نموده اند که ". گاهی غافل هستیم که مخاطبین علامت چه کسانی هستند. بیشترین مصرف کنندگان این گونه کالاها جوانان و بانوان هستند که اغلب به ظاهر آن توجه می کنند نه به کیفیت ، بنابراین دو علایمی از قبیل fa و فافا که در تلفظ مشابهند ، گرچه در یکی تکرار وجود دارد باید پذیرفت که امکان احتمال اشتباه آن هم با توجه به نوع کالا بسیار زیاد است.
باید گفت که چنین استدلالی در صورتی پذیرفته است که صرفاَ دو علامت مورد بحث " فافا " و "fa" بودند در حالی که حروف و کلمه مزبور جزیی از دو علامت مورد بحث بوده اند و همراه با اشکال و رنگ هایی ، علامت های تجاری را تشکیل می داده اند . لذا به نظر می رسد هیچ شباهتی که موجب اشتباه مصرف کننده گردد بین دو علامت مذکور موجود نبوده و رای به درستی صادر شده است.
در مجموع قابل ذکر است، معیار و ضابطه رد تقاضای برند،"اشتباه مشتری" است و در واقع علاوه بر مواردی نظیر تلفظ، کتابت و شکل ظاهر قاضی به هر نحو که شباهت را تشخیص دهد می تواند حکم به ابطال علامت نقض کننده دهد . یکی از این طرق شباهت در معنی دو علامت است در صورتی که معنا و مفهوم واحدی از هر دو علامت تجاری متبادر به ذهن مصرف کننده عادی شود، مشابهت دو علامت مطرح بوده و زمینه و سبب گمراهی مصرف کننده فراهم می شود. در واقع باید گفت علایمی که به ظاهر متفاوت بوده ولی در معنی یکسان باشند، ممکن است مشابه محسوب شوند مانند دریم لند( DREAMLAND ) و اسلومیرلند(SLUMBERLAND ) که هر دو به معنی شهر رویایی می باشند.

آخرین مطالب

آخرین جستجو ها

کمال مصطفی پور کتابخانه عمومی ولی عصر (عج) اصفهان ardauliapap morthealthpatsda مدیریت| مدیریت تبلیغات، مدیریت برندینگ، مدیریت بازاریابی گلچین مطالب وب وان اس ام اس ONSMS گلچین مطالب وب ツ منـــــو خواهــ ـــر دوقلومـــ ツ Clyde's receptions